‘Goed, laten we er een mooie dag van proberen te maken,’ opperde hoofdanimator Tachondar tegenover de groep die verzameld stond aan het plein bij de hutjes.
Iedereen knikte.
‘Normaal zou ik jullie deze ochtend naar het reptielenhuis meenemen, maar we hebben een probleem gehad met een python, dus er zijn nog werkzaamheden bij de reptielen. Dus dat schuift op naar later. In de plaats daarvan gaan we naar de vogels!’ maakte de animator hen warm.
‘Ooeeeh. Hebben jullie een condor?’ vroeg Koenbus.
‘Ik wil een papegaai horen spreken!’ eiste DrWho.
‘Geef mij maar gekleurde parkieten,’ zei Natjuh met pretoogjes.
De groep vertrok naar een kleine halte waar ze een treintje konden opstappen dat doorheen het park reed. Bij de vogels stapten ze weer af. Er was een grote vogelkooi gebouwd uit ijzeren staven, met daaromheen een net. Bovenop de kooi stond een windmolen voor groene energie.
‘Aan de andere kant van de kooi, de zonnezijde, hebben we ook enkele zonnepanelen geplaatst,’ verschafte Tachondar info.
Ze kwamen bij drie mannen die enkele vogels bij zich hadden op hun schouders en in kleinere kooien. Achter hen was een arena, waarin iedereen plaats mocht nemen. Beneden op het podium begonnen ze meteen met een vogelshow. Torenvalken, buizerds en andere prooidieren vlogen door de lucht en voerden kunstjes uit. Het speciale aan deze show, wat dat er kleine cameratjes op de vogels waren aangebracht. Met een helm op het hoofd, leek het alsof je met die vogel meevloog.
‘Wow! Het is alsof ik val!’ zei Hank bewonderd. Hij had plaatsgenomen in een speciale stoel die meebewoog met de bewegingen van de vogel. Helde de valk naar links, deed de stoel dat ook. Scheerde hij over het wateroppervlak van het kleine aanpalende meertje, spoog de stoel kleine waterspetters op. Er waren maar drie van deze helmen beschikbaar.
‘Omdat dit zeer dure speeltjes zijn, en dit is nog maar een testfase. We kopen ze later in grotere hoeveelheden aan eens we meer succes kennen,’ beloofde de hoofdanimator.
Op het einde kwam er een…
‘Koenbus! Daar heb je drie condor! Kijk naar die vleugels!’ riep Stefan.
Niet alleen Koenbus, maar ook de anderen keken ontzagwekkend toe hoe ’s werelds grootste vogel door de lucht scheurde.
Plots maakten de drie condors een grote duik naar het publiek. ‘Is dit ook onderdeel van de voordracht?’ vroeg Snuffles zenuwachtig.
‘Dat denk ik niet. Duiken!’ waarschuwde Debby.
De eerste condor greep mis, maar de tweede en derde condor slaagden erin om elk een arm tussen hun klauwen te grijpen. Graafoto werd mee de lucht opgehesen.
‘Zet mij neer!’ riep hij.
‘Blijf kalm! Probeer je vast te houden aan hen!’ raadde een van de instructeurs aan.
‘Anders wat?’ vroeg Graafoto die ondertussen al tien meter hoog hing. De derde condor kwam ondertussen dichterbij vliegen en pikte naar zijn buik. ‘Au!’
De vogels begonnen onderling te ruziën en eentje loste Graafs arm. Ze pikten naar elkaar. Het gewicht was te veel voor één condor, dus liet ook hij Graaf los, die naar beneden stortte. Zijn lichaam raakte met een doffe, maar akelige bonk de grond.
‘Anders val je te pletter…’ mompelde de instructeur nog na.
Graafoto sterft. Hij was de jager.
Nacht 2 gaat in tot morgenavond 21u00