"Oke, tijd om paren te maken en om Debby te zoeken!" zei Miejster. "Als iedereen in groepjes van 2 of 3 gaat zoeken hebben we Debby vast zo gevonden!"
Binnen een mum van tijd waren de groepjes verdeeld. Tachondar, Basserbas en Miejster waren een groepje, Natjuh, Killerboth en Graafoto waren een groepje, Djali ging samen met Mattio en ten slotte Backslide, Snuffles en Stefan. Ze gingen met de 4 verschillende groepjes elk een andere richting op, en gingen vandaaruit het woud onderzoeken op tekenen van sporen.
"Gelukkig kan ik een beetje sporen lezen," zei Stefan, terwijl ze met z'n 3en tussen de bomen door liepen." "Kun je iets opmaken dan?" zei Snuffles verbaasd. "Er valt volgensmij helemaal niets te zien namelijk." "Klopt helemaal, maar als ze er zouden zijn zou ik ze wel kunnen lezen!" antwoordde Stefan droogjes. Backslide hoorde het aan en rolde met zijn ogen, hij dacht er het zijne van.
De anderen verging het ondertussen niet heel veel beter. Debby leek opgegaan in rook, nergens was ook maar een aanknopingspunt te vinden.
Tot opeens die schreeuw de stilte verscheurde:"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!", en ieder groepje plots stijfbevroren stil stond. "Volgensmij kwam het daar vandaan!" riep Tachondar tegen Bas en Miejster, en hij rende erop af. Ondertussen gebeurde nagenoeg hetzelfde bij andere groepjes, al versplinterden ze hier en daar omdat ze niet evensnel waren, en niet allemaal hetzelfde richtingsgevoel.
Bij de 3e of 4e schreeuw kwam was duidelijk te horen dat het Debby was: "IEMAND, HELP ME ALSJEBLIEFT!" inmiddels waren Tachondar, Bas, Graafoto en Mattio naast elkaar aan het rennen, de rest was ergens ver achter hun. Toen ze een open plek bereikte konden ze Debby zien, die met een stok in haar hand een grote wolf van zich af probeerde te houden, wat maar ternauwernood lukte. Toen de wolf zag dat Debby hulp gekregen had rende deze snel terug tussen de bomen, met een laatste grommend gehuil. "Alles goed Debby?" zei Graafoto. "Ja hoor, ik geloof het wel!" snikte Debby, die een beetje van streek was. "Jullie kwamen maar net op tijd! Als jullie ook maar iets later gekomen waren... " en ze huiverde.
"AAAAAAAAAARGH, IEMAND HELP ME!" riep plots een andere stem. "Waar kwam dat vandaan?" zei Mattio. "Ik geloof daar vandaan... " zei Debby, en ze wees naar een plek tussen de bomen. "Kom op!" en ze renden er op af. "AAAAAAR-" en toen was het opeens stil. "Dat klonk niet goed.." riep Graafoto, "komop, sneller!" en hij versnelde. Even later kwamen ze aan bij wat de bron van het geluid had moeten zijn, de rest stond allemaal om een lichaam heen dat op de grond lag. Djali draaide haar hoofd om en schudde verdrietig haar hoofd. "Het is Snuffles, we kwamen te laat... we zagen nog net iets behaards wegschieten, maar wat het was konden we niet meer zien." Mattio sprak zijn vermoedens uit. "Dan zal het wel een wolf zijn geweest. Debby werd ook al lastig gevallen door een flink exemplaar. Ik ben bang dat we gevonden hebben wat het werkelijke doel van deze training is.." zei hij met een zuur gezicht.
De 2e nacht eindigt daarmee. Snuffles laat het leven, zij was Gokker. De 3e dag breekt aan, jullie mogen stemmen tot 22u
Index
rip! We zullen je wreken
