k ik heb de stemmen niet moete tellen, het was redelijk duidelijk xD
-------
Na deze verschrikkelijke nacht waarin niemand een oogje heeft kunnen of durven toedoen, liep iedereen hier eigenlijk half in slaap op het dek rond te slenteren. Alleen kauna niet, ze wist niet wat ze voorhad, maar ze kon zich niks meer herinneren van de afgelope nacht.
Als ze de gruwelijke verhalen hoorde die de anderen haar vertelden over hoe Drwho aan stukken werd gereten nog maar enkele uren geleden en hoe ze die afschuwelijke geluiden moesten aanhoren, kon ze niet geloven dat ze dit vergeten was. Backslide dacht eventjes dat ze aan tijdelijk geheugen verlies leed, maar de rest van de crew keek haar argwanend aan. Hij probeerde uit te leggen dat het mogelijk is door die stress van de afgelope dagen en dan nog die monsterlijke daden, dat iemand de slechte ervaringen probeert te verdringen als bij wijze van overleving.
Maar het verhaal zelf had kauna al ziek gemaakt, ze voelde iets borrelen in haar buik en kon het niet meer stoppen. Snel probeerde ze nog de rand van het schip te bereiken, maar kon het niet inhouden. Een golf bruinige smurrie kwam naarboven, ranzig rook het, maar hoe het eruitzag was nog erger. Iedereen keerde zich direct weg om die misselijkmakende geur enz niet te moeten opnemen, buiten Hank. Deze dacht namelijk iets herkent te hebben. Hij had iets zien glinsteren in die maaginhoud en dat was niet normaal. Dus hij bleef kijken en inderdaad, daar in die smurrie lag iets te blinken, hij herkende het al een ring die DrWho altijd droeg en pas toen hij zag waarrond deze zat werd hij bleek van schrik en walging.
In die smurrie, dat eigelijk geen eten was, lagen halfverteerde resten van DrWho’s lichaam. Die ring zat nog aan zijn vinger die afgerukt was aan het kootje. Iets verderop lag de rest van zijn hand met enkele gaten in en het vel alreeds half verteerd. De bruine kleur zal dus wel te danken zijn aan de massas bloed die ermee vermengd waren.
Snel riep hij iedereen tot rede en had hun aandacht vast toen hij riep dat Kauna het monster is. De mensen die tot nu toe moesten afwachten in schrik en hadden geen goesting om dit te moeten volhouden en dachten al niet meer na over de ‘fout’ die ze de vorige dag begaan hadden.
Snel pakten ze enkele planken en probeerden kauna overboord te duwen. Kauna zelf wist nogaltijd niet wat er gaande was, ze voelde zich zo ziek als een hond en kon amper bewegen. Maar door het vele gestamp tegen haar was ze al snel tegen de reling van het schip beland. Daar gaf iemand haar een rake klap tegen het hoofd en belande ze overboord.
Ze voelde zich zo slecht dat ze niet eens meer de kracht had om zichzelf drijvende te houden. In enkele luttele seconden was ze verdronken en kwam haar lichaam bovendrijven.
De mensen kregen nu weer schrik dat ze een fout zouden begaan hebben, maar toen gebeurde er iets raar. Naarmate het schip begon afstand te nemen van het lichaam, leek het wel alsof dit aan het schip was vastgebonden, het bleef het volgen, welliswaar op een afstandje, maar toch bleef het in de buurt.
De mensen die dit aanschouwden, vertrouwden het niet en voor de rest van de dag zorgden ze ervoor dat er altijd iemand op post stond om kauna in de gaten te houden. Voor moest het ondenkbare gebeuren en ze toch weer tot leven komen.
Maar bij het vallen van de nacht gebeurde er nog iets aanzienlijker, het schip leek op te lichten, en kauna haar lichaam dat er enkele meters vandaan ronddobberde in de zee begon ook licht te geven. Het was een spookselachtig licht, lichtblauw, fel, en ondanks dat het zo licht was, was het toch moeilijk om erdoor te kijken. Pas toen ze nog eens keken zagen de mensen dat het lichaam van kauna helemaal niet meer het lichaam van kauna was. Wat daar ronddobberde, was in omvang toegenomen. Het was veranderd in het monster waarvan iedereen schrik had, maar was niet tot leven gekomen. Toen het donkerder en donkerder werd begon het meer en meer licht te geven. En bij het aanbreken van het spookuur bleek het lichaam afstand te nemen van het schip, maar het geestachtige schijnsel niet. Dit kwam dichter en dichter bij het schip en vervoegde zich bij de rest van de gloed.
----
Kauna was een monstertje, een wolfje, een weerwolfje? wie zou het zeggen? maar in iedergeval het monster van het schip.
nu: begin van de nachtps: srry maar ben met vrienden naar de ardennen gereden dus ga misschien de komende dagen wat minder knn online komen (niet dat dat jullie zal storen)
en als er typfouten in het verhaal staan, die zullen er in de vorige delen ook wel ingestaan hebben, maar dat komt omdat die pipos mij hier afleiden met drank
(btw: die waren raar aan het kijken hoor toen z edat lazen xD)
Index
geef mij maar iets anders
)
