Tweede nacht.
Net voor de avondschemering begon klonk een kreet van verrassing: ''Aaaaah, ze bestaan echt!!'' Debby staarde met wijdopen ogen naar het westen, waar in de verte een grote schaduw over de bergkam vloog. ''Een Draak.....''.
Maar de draak verdween achter de bergkam voor de anderen hem konden zien en aangezien ze drukker bezig waren met irrelevante zaken als gestolen kippen die lekkerder zouden zijn dan eerlijk gevangen langoren en zwemmen in troebel water, werd de uitbarsting van Debby snel weer vergeten. V8power zong een liedje bij het kampvuur, en geleidelijk aan zocht iedereen zijn tentje op, behalve degene die de wacht zouden houden.
Toch was de sfeer die avond niet helemaal jofel geweest, bedacht Prins Roderick zich. Er werden boze blikken op mensen geworden, af en toe een snauw. Niemand had zich op zijn gemak gevoeld. Daar moest hij wat aan doen, maar wat.... eerst maar een nachtje over slapen.
Rond 4 uur in de nacht was het de beurt aan Natjuh om twee uur wacht te lopen. ''Potverdorie, dat heb ik weer: de hondenwacht''. Natjuh nam de opdracht serieus en liep diverse rondjes om het kamp. Niets. Toen ging hij zitten op een boomstronk, met uitzicht over het kamp en de directe omgeving. Een geruis, hij wilde zich omdraaien, maar een klap op zijn hoofd maakte daar een einde aan. Hij zakte in elkaar en bleef voor dood liggen. Even later werd hij verward, en met een splijtende koppijn, wakker. ''Wat was er gebeurd? Wie had dat gedaan?.... Artisjocking, die had hem de hele tijd al zitten sarren.'' Zo dacht hij.Natjuh strompelde naar de tent van Artisjocking, pakte zijn mes, ging naar binnen en stak, stak, stak en..... viel zelf ook dood neer....
Door het rumoer werden de anderen wakker. Snel werd een fakkel aangestoken, zodat de ravage in de tent van Artisjocking in ogenschouw genomen kon worden. Een gruwelijk tafereel. Het lijk van Natjuh boven dat van Artisjocking, in een grote plas bloed.
''Waar is Graafoto?'' Vroeg de Prins zich af, want voor de rest is iedereen er. De tent van Graafoto bleek nog dicht te zijn. De Prins opende het doek, zag onder een leren deken een menselijke vorm: Graafoto. Hij gaf er een por tegen aan: ''heee, wakker worden!''. Maar Graafoto reageerde niet. ''AAAH'', riep howlin, ''Hij is ook dood!'' En hij had gelijk, Graafoto was al koud en stijf, vermoedelijk aan het begin de nacht al gestorven.
''Dit is verschrikkelijk, wat nu?''
''We moeten de schout waarschuwen''
''Nee, we moeten door, draken zoeken''
''Maar moeten we ze eerst niet begraven?''
''En de doodsoorzaak vaststellen''
''En hun geld natuurlijk verdelen, want Artisjocking had een mooi gevulde buidel''
Na veel vijfen en zessen werd besloten de doden na het ontbijt een mooie passende begrafenis te geven. Rond klokke elf waren de tenten opgeruimd, de paarden gezadeld en de pakpaarden bepakt, en toog de uitgedunde party verder richting het centrum van de Drakenbergen. Het begin was stil, ieder was bezig met zijn eigen gedachten. Wervelwind liep als pakpaard achteraan, en als paarden konden huilen, dan had hij dat zeker en vast gedaan, want Natjuh was een goede baas voor hem geweest en wat had hij met veel plezier langoren helpen vangen. Nu was hem een heel ander lot beschoren (namelijk hoofdgerecht bij het avondeten, want wie heeft nu wat aan een depressief paard...).
Begin van dag 2
De wolven vermoordden natjuh. Natjuh was de jager.
Natjuh vermoord Artisjocking. Artisjocking was wraakengel.
graafoto was weerhamster en werd gezien door de ziener.
Stemmen tot dinsdagavond 10 uur. Aangezien dat mijn schaakavond is, kan het verhaal wat later komen.
Laatst aangepast door Moustache op ma 29 nov 2010, 22:17; in totaal 1 keer bewerkt