Revenge of the Ducks
't Werd een met spanning beladen rit, de tweede dag. Wie was er toch schuldig aan alle onheil dat de party ondertussen al over zich heen gekregen had. Ze waen nog maar een dag de bewoonde wereld uit, en al drie leden begraven.....
Er werden dan ook niet veel kilometers gemaakt en al vroeg werd een nieuw kamp opgezet. In de verte waren de eerste drakengrotten te zien, op minstens één extra dagreis. Want de route werd steeds lastiger, op en neer, en af en toe afgronden langs het pad.
''Dit dal door, en dan zijn we bij de eerste drakengrotten'', zei Prins Roderick. ''Maar voor ik een draak kan benaderen om hem te hypnotiseren met mijn drakenfluitje, moet ik eerst een manier zien te vinden of hij niet doof is. Iemand een idee?''
''Nee, helaas uw prinselijke hoogheid, geen enkel idee hoe we een draak op doofheid moeten testen''.
''Nou, dan het eten maar. Wie helpt er mee Wervelwind te slachten, zodat v8power weer kan koken?''
''Ja, stom dat we daar niet aan gedacht hadden. We zijn de bewoonde wereld uit, dus er zijn hier ook geen boeren met kippenschuren'', zei Debby. Wel zag ze een paarhonderd meter verderop een beekje met daarin een paar eenden.
''Maar ik weet wel wat'', riep Djali. ''Ik ben niet voor niets beestmeester. Ik kan een eend in de braadpan praten''.
''Wat kun je?'' Verbazing alom.
''Zoals ik zeg, ik kan een eend in de braadpan praten. Wedden dat het me lukt?”
Djali liep er behoedzaam naar toe en begon bezwerende gebaren te maken en een eendachtig gekwaak te produceren. Na een tijdje had ze contact met een paar eenden. Deze kwamen het water uit en liepen haar snaterend achterna. Richting kamp. Toen ze dicht genoeg genaderd waren riep Djali: ''pak ze, snel''. V8power en Theneka grepen en hadden er beide één beet. Deze werden snel de nek omgedraaid, geplukt en samen met wat verzamelde kruiden in de braadpan van v8power gedaan. Zo was er toch nog een smakelijke maaltijd voor de party, en was het leven van Wervelwind weer een dag gered.
Iedereen was smakelijk aan het eten, tot opeens Djali begon te rochelen en rood aanliep. Een botje was blijven steken. ''Sla Djali op de rug''. Werkte niet. ''Hou haar op kop!'' Hank, die uitzonderlijk sterk was, pakte Djali bij de benen en tilde haar bij op. Ondertussen werd ze weer op de rug geslagen. Helaas, vergeefse moeite. Djali stierf enkele minuten nadat ze had gegeten van de eend die ze als beestmeester had gehypnotiseerd.
In de Hoge Sfeer der Goden, de etherische wereld, grijnsde de Grote Woerd tevreden voor zich uit. Hij had eindelijk wraak kunnen nemen op dat schepsel dat zich beestmeester noemde.....
''En het is jouw schuld'', barstte Morkreb in woede uit. Hij pakte zijn hittebestendige schild, haalde uit, en sloeg Hank zo hard als hij kon op het hoofd. Zonder wat te zeggen zakte Hank in elkaar: dood.
Zo waren er weer twee doden te betreuren. En zo werd de party kleiner en kleiner en daarmee slonken ook de kansen van prins Roderick om zijn queeste te voltooien.
Begin van nacht 3
Djali wordt er uit gestemd. Hank wordt vermoord door de beul, morkreb.
De nachtrollen zijn weer aan de beurt. . Tot woensdagavond 22.00 uur de tijd.