Sinds de dood van Backslide was er weinig gebeurd. De groep zat rustig in het kamp. De een lag rustig achterover te genieten van het zonnetje, de ander zat in kleermakerszit grassprieten aan elkaar te vlechten.
Niemand sprak, niemand was echt in beweging. Er gebeurde eigenlijk helemaal niets.
Vanachter een televisiescherm sloeg Dr. Hank het gade. Hij was onrustig. Er gebeurde te weinig. Ze waren met een doel die simulatie ingestuurd, en op dit moment schoten ze niets op richting dat doel.
Het was tijd daar verandering in te brengen. Ze moesten resultaten boeken, en daar hadden ze een handje hulp bij nodig. Hij keek even op zij naar de blonde vrouw. Die had zijn gedachtengang gevolgd en knikte, ze was het er mee eens.
"Tijd om de rekruten uit hun comfortzone te halen." dacht hij, en hij liep naar een bedieningspaneel en begon dingen in te toetsen. "Eens zien wat ze hier van vinden.." mompelde hij.
Vanuit het niets brak opeens de hel los, als een donderslag bij heldere hemel, in de letterlijke zin van het woord. Het begon plotsklaps te regenen, het werd donker en het begon te onweren.
Er was opeens overal om hun heen gebrul te horen, en de omgeving leek te veranderen. Geen bomen, maar bomen van ... van... mensen? Wat waren het eigenlijk?
Enorme gedaantes tekenden zich af in de regen, en ze maakten er een verschrikkelijk geluid bij. "WAT GEBEURD ER?!" schreeuwde Graafoto door de regen en de wind heen. "WE WORDEN AANGEVALLEN!" riep Djali terug. Mattio keek eens naar beneden en zag daar iets glinsteren. Hij pakte het op en zag een groot tweehandig zwaard liggen. Zijn blik verhardde, hij wist wat er moest gebeuren. "WE MOETEN MET ZE VECHTEN!" riep hij naar de groep, "KIJK OM JE HEEN, ER LIGGEN WAPENS OP DE GROND!"
Overal om hen heen lagen er zwaarden, schilden en grote bogen met pijlkokers. Miejster pakte een grote werpspeer die naast hem lag en gooide hem richting de reuzengedaante die net zijn handen uitstak richting Debby. De speer raakte hem onder zijn arm door vol in zijn zij, de reus wankelde en viel met een daverende klap op de grond. "HA, DAAR HEB JE NIET VAN TERUG HE?!" brulde Stefan triomfantelijk. Hij zag de vuist van de reus die naast hem nooit aankomen.. het ene moment stond hij met een grijns op zijn gezicht, het andere moment vloog hij door de lucht en belandde met een afgrijselijke klap tegen een rots aan. Djali vuurde snel een handvol pijlen op de desbetreffende reus af, welke als een speldenkussen neer viel, en Mattio rekende vakkundig met een 3e gigant af, die niet veel later ook neerviel. Graafoto was ondertussen verwoed aan het duelleren met een andere reus, die een grote tak als wapen gebruikte. Graafoto liet de tak afketsen op zijn schild waardoor de reus uit balans raakte, dook onder zijn uitgestoken arm door en prikte zijn zwaard moeiteloos tussen de ribben door recht in het hart van de reus, die even later het voorbeeld van zijn broeders volgde en ook dood neerviel op de grond.
De rest van de reuzen aarzelde even, maar trok zich toen terug, en wonder boven wonder hield het plots op met stormen en begon heel voorzichtig de zon door de wolken heen te breken. De groep liep naar Miejster en Debby, die zich over Stefan aan het ontfermen was. "Hoe is het met hem?" vroeg Miejster. "Dat was een nare klap..."
"Hij maakt het prima," antwoordde Debby,"hij zal hooguit met een beetje hoofdpijn rondlopen de komende dagen, maar dat is dan ook het ergste."
De groep haalde opgelucht adem. "Gelukkig maar, die wolven waren een ding, maar iemand kwijtraken door reuzen zou helemaal zonde zijn." sprak Natjuh.
"Ik denk dat er een reden is dat we plots verhuist zijn door onze dokter. We werden opeens wel erg comfortabel, en we moeten niet vergeten dat we hier zijn om te trainen." zei Mattio. "Daarnaast hebben we nog steeds te maken met een of meerdere weerwolven in ons midden, dus ik stel voor dat we ons daar weer mee bezig houden in plaats van grassprietjes te tellen."
Ergens ver weg draaide een dokter zich tevreden om in zijn draaibare stoel. Zijn doel van het verhuizen was bereikt, en hij was weer tevreden. Voorlopig.
De 4e nacht is voorbij, en hierin zijn (wederom) geen doden gevallen. De 5e dag begint, jullie hebben tot 22u om te stemmen.