's Avonds laat verlieten de renners het Jubelpark in Brussel en zetten koers naar Spa. Geen makkelijk rit, want er stonden deze nacht heel wat bosrijke hellingen op het programma.
Het is en blijft de Tour de France en iedereen wil snel fietsen. Vandaar dat men alle fietsonderdelen die op zich niet nodig zijn, van zijn fiets demonteerde en de prullenbak inkieperde. Dat deze ronde ook 's nachts verderging, was geen excuus om fietslampen en dynamo's op de fietsen te laten. Gelukkig was bijna iedereen zo slim om zonder zonnebril te fietsen.
De ganse rit waagden de renners hun kans op de Waalse wegen. Het parcours was immers helemaal niet vlak en de wind zat in de rug: een groot voordeel voor de vluchters. Er woedde een verbeten strijd op de flanken van de Stockeu, maar niemand geraakte echt weg uit het peloton. Boven op het plateau was het even naar adem happen en de tegenstand monsteren. Toen het rondje blufpoker en aftasting bijna ten einde was demareerde een eerste renner en raasde als een bezetene de duistere helling af. Helemaal niet verantwoord. Maar als je wil winnen dan moet je mee zijn. De eerste tegenaanval was een feit en ietwat later sloot er nog een duo aan. Met zijn vieren reden ze weg van de anderen en reden eigenlijk wel een beetje onverantwoord blindelings de hellingen op en af. Of hadden ze nachtzicht???
Op de flanken van de Côte du Rosier bleef het kopgroepje mooi bijeen en ze zouden spurten voor de ritzege in Spa.
Raar was de aanblik van de achterblijvers toen bij aankomst in Spa de winnaar van de pelotonsprint als derde het podium op mocht. Er waren immers vier renners weggereden...
Blijkbaar had er zich in de nachtelijke schaduw onder de dennentakken van de Rosier een drama afgespeeld. Twee renners hadden het gemunt op Kauna. Het is te zeggen renners... Een coureur scheert toch zijn benen en deze twee renners waren plotseling volledig behaard en wierpen hun fiets (want fietsen konden ze niet meer door de rare anatomie die ze plotslings verkregen hadden) langs de kant van de weg. Kauna was al voorbereid op een dergelijke actie en had net voor de start van de rit een pistool meegenomen. En ze was niet de enige renner die haar voorzorgen had genomen.
Toen beide weerwolven op haar afrenden nam ze vliegensvlug het pistool uit haar achterzak en vuurde tweemaal naar de aanvallende beesten. Maar de weerwolven waren opmerkelijk snel in hun reacties, niettegenstaande hun logge lichaam. Ze sprongen beide een kant op en tussen hen in werd Debby dodelijk getroffen door twee kogels die een fractie van een seconde ervoor nog in het magazijn van Kauna's pistool zaten. De eerste kogel raakte haar recht in haar rechteroog en de tweede kogel had helemaal geen genade: hij doorboorde de hartspier van Debby die net de beklimming van de Rosier verwerkte aan 178 slagen per minuut.
Het bloot gutste uit het frêle lichaam van Debby terwijl haar bijl een laatste fonkeling gaf in het zwakke maanlicht. En met dit beeld op haar netvliezen gebrand viel Kauna in de klauwen van de weerwolven die zich snel even "bevoorraden".
Deze nacht was Kauna de lunch van de weerwolven.
In een poging tot lijfbehoud, vermoordde ze Debby.
Kauna was dus de jager, terwijl Debby de beul was.
De renners starten onmiddellijk richting Arenberg. De beruchte kasseienrit....
Dag 2 eindigt donderdagavond 22:59:59
Laat het stemmen maar beginnen.
Laatst aangepast door howlin graveyard op wo 28 jul 2010, 23:35; in totaal 1 keer bewerkt