Ronde #61 - De Hongerspelen

Beterschap Miejster.

R.I.P natjuh en DrWho
arme Primrose zal het ook wel zwaar hebben als ze dat hoort...
blijkbaar dus een leugenwolf, zeer jammer dat het meteen de geliefden zijn
laten we maar snel een slechte eruit halen!

Tsss stomme wolven!!

rot wolfjes

Nice verhaal
En balen dat 2 sleutelrollen er direct uitliggen

@ Do, Debby is district 8, ik ben 9

oh sorry, staat goed in mijn lijstje, maar ik ben af en toe wat dyslectisch als het om getalletjes gaat, of discalculistisch of zoiets, hoe het ook moge heten (zo lees ik 56 als 65, maar schrijf ik als ik 65 op wil schrijven wel 56, dus meestal komt het dan alsnog weer goed als ik een getal ergens van moet overnemen ^^)

En morkreb, revanche waarvoor? Kan er ook niks aandoen

En op zich is het voor cupido niet dom om zichzelf aan iemand te koppelen, want zolang hij niet gezien wordt, weet niemand dat er geliefden inzitten en staan ze dus best sterk. Dat ze er gelijk uitvlogen was gewoon stomme pech

sorry !!! dorientje heeft mij al onder mijn voete gegeve en die stomme kanarie laat mij hier ook niet met rust dusja...
(was het half en half vergeten :s was bezig met mijn presentatie aan het inoefenen en dan kwamen er plots mensen vragen om eentje te gaan drinke .... enja .... daarna was't naar mijn kot strompele en slape :s)

zal niet meer voorvallen (anders ben ik dood xD wil niet het slachtoffer zijn van de gruwelijke grapjes van de spelmakers )

btw wel een slechte eerste dag e :s R.I.P. Natjuh & DrWho

Backslide droomde dat hij op zijn vaders boot was, en dat ze schouder aan schouder stonden te vissen. Elke keer dat ze hun netten uitwierpen en weer binnentrokken, waren die zwaar van de vangst. Wapens en kisten vol munitie sleepten ze binnen, en iedere keer lachte zijn vader trots en zei: 'heel goed jongens, hiermee ga je die Spelen wel winnen, heel goed'. Toen de boot vol lag, begonnen ze traag terug te roeien in de richting van de kust, maar opeens stak de wind op en de golven zwollen aan tot enorme zwarte tongen die tegen de boot aanbeukten. Backslide roeide verbeten door en vanuit de verte hoorde hij zijn vaders stem die maar bleef herhalen dat hij zo de Hongerspelen wel zou winnen. De houten boot piekte en kraakte en danste op de golven en het lawaai zwol verder en verder aan totdat Backslide wakkerschoot en gedesoriënteerd om zich heen keek. Hij lag in een deken gerold achterin de Hoorn des Overvloeds, en naast hem lagen Killerboth en Debby te slapen. Tot zijn verbijstering besefte hij op datzelfde moment dat de grond nog steeds onder hem bewoog en dat ook het krakende geluid niet in zijn droom was achtergebleven. Hij sprong overeind, rende naar de opening van de Hoorn, sprong over Miejster heen die daar onderuitgezakt slapend de wacht zat te houden en keek over de ijsvlakte. Welke ijsvlakte? De Hoorn dreef in een woedend, diepzwart meer waar hier en daar ijsschotsen indreven. Backslide vloekte hartgrondig, en overwoog een seconde wat hij moest doen. Als hij zich nu met wat spullen uit de voeten zou maken en de rest liet slapen totdat ze door het aanzwellende water werden overvallen, had hij zichzelf meteen van zijn 3 gevaarlijkste concurrenten verlost. Maar aan de andere kant was zijn overwinningstactiek erop gebaseerd gerieflijk in een sterk kamp te zitten met voedsel en wapens binnen handbereik, niet om nu al in zijn eentje door onbekend, gevaarlijk terrein te struinen terwijl 7 onzichtbare vijanden op hem jaagden. En dus brulde hij: 'wakker worden!' Binnen enkele seconden sprongen de andere Beroeps overeind en keken verwilderd om zich heen toen er geen gevecht gaande bleek te zijn, maar de grond zo wild onder hen bokte, dat Debby onderuit ging en zich aan één van de muren vast moest klampen om weer overeind te komen.
'Wat gebeurt er?' schreeuwde Killerboth, boven de gierende wind en het gebulder van de golven uit. 'Grapje van de Spelmakers!' riep Backslide terug. 'Ze hebben het ijs doen smelten en ons een storm op het dak gestuurd, we moeten hier als de wiedeweerga uit, de Hoorn drijft nu nog op een soort platform, maar als de Spelmakers dat laten zinken terwijl we hier zijn, zijn we allemaal dood!' Koortsachtig begonnen de vier Beroeps zoveel mogelijk spullen bij elkaar te graaien en in rugzakken te proppen. Killerboth behing zich met wapens. Binnen twee minuten stonden ze in de opening van de Hoorn en keken paniekerig om zich heen. Overal was water, en nog terwijl ze deze informatie tot zich door lieten dringen, klonk er een gesis alsof er een gigantisch luchtbed leegliep, en op hetzelfde moment voelden ze de Hoorn onder hen voeten naar beneden zakken en stroomde het eerste ijskoude water over hun voeten. 'We kunnen geen kant op!' schreeuwde Debby in paniek, 'wat doen we nu?'
'Wachten,' zei Backslide, terwijl hij geconcentreerd in het donker tuurde. 'En als ik het zeg, zo ver als je kunt springen.'
De anderen keken hem aan alsof hij gek was geworden maar zeiden niks. Backslide was de tribuut uit district 4, het vissersdistrict. Als iemand wist wat hij moest doen gedurende met water gerelateerde rampen, dan was hij het. Het water stond ze al tot aan de knieën, en nu de zware koperen hoorn vol stroomde, begon die steeds sneller te zinken. 'Nu!' riep Backslide, en ze sprongen.
Debby was de enige die ver genoeg kwam om op de langs drijvende ijsschots te landen waar Backslide op had gewacht. De andere drie Beroeps kwamen in het ijskoude water terecht. Backslide had dit al voorzien en verspilde dan ook geen seconde aan schrikken of naar adem happen of in paniek raken. Hij kwam onmiddellijk weer boven en hees zich op de ijsschots die door de snelle stroming de zinkende hoorn alweer bijna voorbij was. Miejster was niet vlug genoeg, maar hij greep zich vast aan de bovenkant van de hoorn en wist erop te klimmen. Als het water niet al te diep was, zou hij hierop veilig genoeg zijn.
'Help!' gilde Killerboth, terwijl hij door de stroming bij de hoorn en de ijsschots vandaan werd getrokken. Het ijskoude water verlamde zijn ledematen en de wapens en zware rugzak trokken hem onverbiddelijk naar de diepte, en nadat zijn hoofd nog enkele keren naar lucht happend boven was gekomen, verdween hij.
Terwijl Miejster bijna misselijk werd van opluchting omdat hij voelde hoe de hoorn vaste, stevige grond raakte en niet verder zonk, en Debby en Backslide op hun ijsschots in de richting van het bos in de verte werden gesleurd, klonk er een kanonsschot dat Killerboths dood bevestigde.

EINDE VAN DE NACHT.
De wolven eten Killerboth op, hij was zandmannetje.
Deze dag eindigt zaterdagavond om 22:00u

Een medium zou nu wel van pas komen eigenlijk

killerboth schreef:
zal niet meer voorvallen (anders ben ik dood xD wil niet het slachtoffer zijn van de gruwelijke grapjes van de spelmakers )

na deze opmerking was je doodsoorzaak natuurlijk beslist killer ^^

Voor alle zekerheid nu al stemmen en dan naar bed

kauna

Ik ga voor Debby, één van de beroeps want daar verwacht ik geen hulp van.

Ik ga voor Mattio..
Mijn district gedeeld door 2 en dan afgerond.. (4,5 -> 5)

Weinig dingen die ik weet, maar gezien de stemming in de vorige ronde lijkt het me onwaarschijnlijk dat hank een wolf is, dus zal ik maar met hank meestemmen op mattio.

Ik ga met miejster mee op Kauna. Gedeeltelijk op gevoel maar wat mij betreft legt ze het er te dik op dat er een leugenwolf in zit. Vorige ronde ging dat precies zo.

Mijn stem gaat naar Mattio.

ik vind het vreemd dat er zonder reden op mattio zoveel wordt gestemd, ik denk er nog even over na

Ik weet het ook niet :\ lijkt me sterk dat er ook een ziener in zit?
Maar alle rollen konden meedoen... Mijn stem gaat daarom maar naar Tachondar
<3 Sorry Tach

Hank was uitgeput en zijn voeten zaten onder de blaren. De eerste dag en nacht was hij verder en verder gelopen, door een bos dat eerst alleen uit naaldbomen bestond, maar op een bepaald moment abrupt overging in een dicht, groen woud waar tot zijn opluchting voldoende kleine dieren leefden om zichzelf van voedsel te kunnen voorzien. Rond een uur of drie was hij op een beekje gestuit, waar hij zijn waterfles had gevuld en de zon kwam al op toen hij zich uitgeput in een boom hees, en daar een paar uur rust nam. Aan het begin van de middag was hij weer op pad gegaan, en tegen de avond bevond hij zich opeens aan de rand van de arena. Het bos hield even abrupt op als de aarde: volslagen onverwacht stuitte hij op een duizelingwekkend diepe afgrond die blijkbaar aan deze kant het einde van de Arena aanduidde. Verlangend keek Hank naar het weidse uitzicht op groene heuvel. Daar was de veiligheid, daar konden de Spelmakers niet met één druk op de knop vanuit hun veilige bestuurskamer zijn leven hier in gevaar brengen. Opeens overviel een waanzinnige gedachte hem. Wat als hij hier nou gewoon naar beneden probeerde te klimmen? Voor het binnengaan van de arena had hij een volgchip in zijn arm geïnjecteerd gekregen zodat de camera's hem altijd overal konden vinden, en de Spelmakers overzicht hielden, maar die chip zat zo oppervlakkig onder zijn huid dat die er met een klein sneetje uit te halen moest zijn. En de Spelmakers zouden pas beseffen waar hij mee bezig was, op het moment dat hij zich over de rand liet zakken, en dat was het punt waar de arena ophield, dus daar eindigde ook hun vermogen lawines of regen te veroorzaken, vuurballen af te schieten, of woedende zwermen dodelijke bijen op de tributen en meer van die ongein. Gespannen ging Hank op zijn buik liggen en wilde zijn benen over de rand schuiven om voorzichtig onder hem houvast te zoeken maar een volslagen onverwachte stroomstoot joeg door hem heen op het moment dat zijn voeten vlaknaast de afgrond kwamen. Door de kracht werd Hank weggeslingerd, en bewusteloos bleef hij liggen.

Toen Hank weer bijkwam, stond de zon al bijna op zijn hoogste punt. Versuft kwam hij overeind en probeerde te reconstrueren wat er was gebeurd. Na een poosje stond hij op, zocht een mooie steen uit en wierp die zo hard als hij kon in de richting van de afgrond. Een kort ogenblik lichtte de lucht elektrisch blauw op, en de steen stuiterde er op terug, Hank bijna opnieuw knock-out slaand. Niet alleen de afgrond toonde het eind van de arena: ook een onzichtbaar krachtveld. De Spelmakers hielden niet van uitbrekers. Na een kort ogenblik van twijfel besloot hij om langs de rand verder te trekken.
Aan het einde van de middag stond Hank het zichzelf toe om twee uur te slapen. Hoewel hij uren bewusteloos had gelegen, had deze tijd hem geen rust geboden, integendeel: door de stroomstoot had hij spierpijn in zijn hele lichaam en zijn hoofd tolde van vermoeidheid. Toen hij wakker werd en overeind kwam, keek hij recht in de pijl die op Mattio's gespannen boog stond. 'Goedemiddag,' zei Mattio vriendelijk. 'Het is geweldig wat je met de hulp van een goed, scherp broodmes en wat hout kunt maken aan wapens. Vind je hem mooi?'
Koortsachtig dacht Hank na. Terwijl hij Mattio's blik vasthield om diens aandacht niet te vestigen op zijn handen, zocht hij naar de zware, ronde steen die hij bij wijze van aandenken bij zich had gehouden. Terwijl Mattio zijn arm naar achteren trok en de boog tot het uiterste spande, wierp Hank de steen met alle krachtig die hij in zich had in Mattio's richting, maar de steen was veel te ver naar links en Mattio lachte spottend. 'Oké, nu is het mijn beurt,' zei hij, maar op dat moment klonk er een harde, doffe knal toen de steen tegen zijn slaap knalde. Mattio's glimlach bevroor op zijn gezicht, en terwijl er een dun straaltje bloed uit zijn neus begon te sijpelen, zakte hij ineen op de grond en bewoog niet meer.

Hank kwam overeind en raapte de steen weer op, die hij helemaal niet direct tegen Mattio aan had willen gooien - wetende dat de jongen de tijd zou hebben om weg te duiken - maar zo tegen het onzichtbare schild, dat de steen met dank aan de regel 'hoek van insprong, is hoek van uitsprong' die hij op school tijdens het trampoline springen had geleerd, op zijn terugweg Mattio's hoofd zou raken. Er klonk een dof kanonschot.

EINDE VAN DE DAG.
De burgers lynchen Mattio, hij was huidenwisselaar.
Deze nacht eindigt zondagavond om 22:00u
Tachondar heeft een gele kanarie

Dooie boel allemaal. Meestemmen is af en toe wel handig....

Wisselaar:
De wisselaar kan tijdens de nacht van rol wisselen met een zelfgekozen speler. De wisselaar krijgt dan de rol van deze speler en de gewisselde speler wordt wisselaar.
Als een wissel vanwege één van de onderstaande beperkingen mislukt kan de wisselaar de volgende nacht met iemand anders wisselen.
De wisselaar kan niet wisselen met slechte of neutrale personages en is dus altijd goed.
De wisselaar kan niet wisselen met zielsverwanten (extra rol).
Indien een gewisselde rol al eens gebruikt was (bvb beul die al gebeuld heeft) zal de nieuwe eigenaar van deze rol hem niet kunnen gebruiken.
Tijd van actie: nachtwist niet eens of de wisselaar nu een goede of slechte rol was, want nog nooit tegengekomen. 't Is dus een rol van de goeden. Jammer, zo gaat het wel snel.

Ai,ik dacht ook even dat het een slechte rol was.

Dat kan dus betekenen dat iemand anders nu de rol heeft die Mattio eerst had, wat die ook moge zijn.

oeps sorry voor de kanarie, helemaal vergeten nog te stemmen nadat ik me klaarmaakte om lekker los te gaan vannacht ^^
geslaagde fuif btw

jammer dat er weer een goede uit is
het word nu echt tijd om die slechte aan te pakken