7 juni avond
''Kijk, kijk, kijk daar, Graafje'' Kauna wees opgewonden naar een eilandje aan bakboord. ''Wat een schattig eilandje. Zo één heb ik altijd al op willen wonen. Jij ook, Graafje? ''
''Een plekje, helemaal voor onszelf, ik wil niets liever'' Graafoto keek nog niet helemaal overtuigd, maar iets van enthousiasme begon wel in hem te groeien.
''Kom mannen, laat de sloep zakken en vaar ons naar dat eiland. We pakken onze bezittingen en beginnen daar met ons beiden een nieuw leven'' Kauna gaf snel de instructies.
''Maar hoe moet het dan verder met ons?'' vroeg Artisjocking.
''Jij en Djali brengen ons naar dat eiland, en dan maak ik jouw permanent kapitein van de Aquila. Graafje en ik hebben niets meer nodig dan elkaar. ''
Een uur later was alles in gereedheid voor de afvaart van Kauna en Graafoto naar het idyllische eiland. De sloep zat vol met hun koffers, en wat proviand voor de eerste weken. Voor Graafje wat jacht- en visgerei, en voor Kauna de reservekeuken van v8power. Of andersom, we zijn toch moderne mensen.....
Artisjocking en Djali namen afscheid van Kauna en Graafoto. Snel roeiden ze terug naar de Aquila, toen er plots een speelse walvis om de hoek van het eiland kwam zwemmen. Al gauw danste hij rondom de sloep, maakte salto's boven het water, spoot waterstralen uit zijn neusgat. Artisjocking en Djali stonden doodsangsten uit. ''Harder roeien, sufferd'' riep Artisjocking tegen Djali. ''Dat doe ik toch, ik kan niet harder. Help dan, mens!'' 't Mocht niet baten, de sloep maakte water, ging steeds langzamer vooruit en 't was helemaal gedaan toen de walvis er bovenop landde. Artisjocking en Djali werden nooit weergezien.
Met ontzetting stond de bemanning naar het gebeuren tussen het schip en het eiland te kijken. Ook de nieuwe kapitein, Artisjocking, was alweer weg. Een gekrakeel van jewelste barste los. De ene wou dit, de andere wou dat.
''Maar we hebben toch nog een kapitein aan boord?'' ''Wat bedoel je?'' ''Nou, Christobal, in zijn hokje aan de ketting daar. We kunnen hem toch wel weer kapitein maken''
Er werd over gestemd, en met grote meerderheid werd Christobal tot kapitein benoemd.
''We gaan terug naar de Armada, en we vechten weer mee zoals het een Spaans oorlogsschip betaamd. Misschien zullen ze ons dan wel vergeven, en ons onze piraterij kwijtschelden. Ik heb connecties, dat moet lukken'' Zo gaf Christobal de orders....
1 augustus 1588
De kanonskogel was zwaar in de handen, zeker 30 pond. De kogel zat vast aan een ketting, en deze ketting werd met enig geknars vastgeschroeft aan de enkels. Een trapje van vier treden leidde naar een voetbrede zware plank. Ik keek om me heen. Zeker vijf kapiteins en één admiraal stonden met getrokken zwaard in een halve kring om me heen. De Krijgsraad te Water. 't Was gedaan ('t werd Christobal inderdaad vergeven, maar hij moest nog wel bestraft worden). Een priester prevelde wat latijnse termen, onderwijl een kruis heen en weer wiegend. Op de reling zat een raaf met felrode gemene kraalogen te kijken. ''Jij zult de zee toebehoren, mannetje'' Ik draaide me om, en voelde nog éénmaal de warmte van het zon. In de verte dobberden de andere schepen van wat ooit een machtige vloot, de Grande Armada, was geweest. Daarachter de duinen van een mij onbekende kust. Iets prikte in mijn rug, ik nam de vier treden langzaam, en liep de plank op. De ketting rinkelde. Ik rechtte mijn rug. Iedereen zou zien dat een d'Avila niet bang was. Enkele stappen voorwaarts. Een plotse windvlaag nam mijn hoed mee. Met mijn blik op de horizon gericht voelde ik het houvast van de plank verdwijnen... ik viel... een plons in het koude, zoute water... Ik zakte verder het diepe water in. 't Werd donkerder, kouder. Verwarde gedachten dwarrelden door mijn hoofd. Mijn vader en moeder, mijn zusjes... De waarzegster op de markt. Paniek. Pijn..Zo koud hier, en zo donker. Stilte. Dood.......
Langzaam zakte het dode lichaam van Christobal d'Avila naar de bodem van de zee.
Met een ruk ging Christobal overeind zitten. Hij luisterde naar het tikken van de klok, de wind buiten door de bomen, de rustige ademhaling van zijn mooie nieuwe vriendin Esmeralda Cuervo naast zich. Hij streek haar zachtjes door haar ravenzwarte haren. Een glimlach verscheen op haar mond. Gelukkig was het maar een droom....
Einde van dag 3
Djali wordt weggestemd. Djali was lijk. Djali was ook geliefde van Artisjocking. Die pleegt dus zelfmoord. Artisjocking was grafdelver. Djali was welp voor ze lijk werd.
Djali was de enige die Graafoto nog kon vermoorden. Graafoto was behalve ''visser'' en leider van het burgerblok ook nog weerhamster. 't Is onwaarschijnlijk dat de burgers hem zouden gaan lynchen.
Hiermee kan er in principe nog een gelijkspel uitrollen. Er zijn nog 5 burgers over en twee wolven. Maar de burgers waren al aardig op de goede weg om de slechtjes uit te roken. Ik denk niet dat ik jullie er een plezier mee zou hebben gedaan om dit helemaal uit te spelen. Zeker niet na alle regelmatigheden die hebben plaatsgevonden, deels door mij veroorzaakt.
De regels zijn ietwat veranderd om een fout in het begin te corrigeren. Achteraf niet altijd een even gelukkige keus. Toen de wolven Djali wilden opeten, zouden ze dus de welp vermoorden. Omdat artisjocking grafdelver was en geliefde, heb ik de wachttijd van 2 dagen voor de grafdelver laten vervallen. Artisjocking heeft hier gelukkig gebruik van gemaakt.
Omdat er signalen waren dat er buiten het zich van de spelleider om geprobeerd werd een burgerblok op te zetten, heb ik de rol van ''visser'' in het leven geroepen. Om dit althans weer inzichtelijk te krijgen. Helaas heb ik met de keuze van Graafoto (weerhamster) een grote fout gemaakt. Waarom lijkt me duidelijk.
Verder
Laatst aangepast door Moustache op zo 29 mei 2011, 22:46; in totaal 3 keer bewerkt