Ronde #5 - Een doodgewone treinreis

Fwwwt fwwuuuuuuuuuuut! gilde het fluitje van de conducteur enthousiast.
Langzaam en schokkerig zette de lange trein zich in beweging, begon meer vaart te maken en liet algauw het nu bijna verlaten perron achter zich.

Nog maar één iemand stond daar en keek de trein met wijdopen ogen na. Het was een oude man, een zwerver zo te zien, hij zwaaide met zijn armen en riep: 'Onheil! onheil! ik zie... onheil en tegenspoed! En dan...' zijn stem daalde tot een rasperig gefluister '...dood. Aargh!'
Een langslopend stelletje keek hem een beetje meewarig aan, de vrouw haalde haar schouders op. 'Zuiplap,' merkte ze zachtjes op.

In de trein was het een gezellige drukte. Hoe goedkoper de tickets, hoe voller de coupé en de allerlaatste wagon was die waar de budgetreizigers zaten.
De sfeer was uitgelaten: eindelijk vakantie! Iedereen zat met iedereen te praten, tips voor leuke campings en terrasjes werden uitgewisseld, de zonnebrillen opgezet en bewonderd.
'Wat dachten jullie van een namenrondje?' stelde Moustache voor. V8power straalde van trots: dat was háár vriend die daar initiatief nam. 'Goed plan!' riep ze dan ook enthousiast.

De dag verstreek en de trein reed maar. Het voorbij flitsende landschap veranderde langzaam, werd groener en heuvelachtiger. Tegen de avond - de meesten zaten net te eten - schrok iedereen op van een snerpend gepiep.
'Wat is dat?' riep Linda geschrokken met haar handen tegen haar oren gedrukt.
'Het klinkt als metaal,' zei Miejster met de zelfverzekerde stem van een kenner. Hij drukte zijn neus tegen de ruit in een poging te zien wat er aan de hand was maar nog voordat hij iets in de schemer had kunnen ontwaren, werd alles om hen heen plots aardedonker.
'Wat is dat?' riep Linda nog een keer, bang nu.
'Een tunnel...' Graafoto trok een gezicht. 'Ik haat tunnels,' zei hij huiverend.

Stil zaten ze te luisteren naar het afschuwelijke gepiep en geknars, wachtend tot het weer licht zou worden en het geluid op zou houden.
'Ehhm...' zei Roel na een tijdje vanuit het duister. Hij was bijna onverstaanbaar. 'Zal ik het licht dan maar eventjes aandoen?'
En ja hoor, amper een halve minuut later begonnen er TL-buizen te flikkeren en plotseling werd de coupé fel verlicht.
'Hé,' zei Linda verrast. 'Licht. Slim!'

Nog vijf minuten later hield het gepiep even onverwacht op als het was begonnen. Er klonk een knal, de reizigers voelde een ruk en toen begon de trein langzaam vaart te minderen.
'Zou de benzine op zijn?' vroeg AxeT zich af.
'Ieks,' zei Graafoto met grote ogen. 'Hadden ze daar niet mee kunnen wachten tot we uit die rottunnel zijn?' Hij wilde nog wat zeggen maar zweeg abrupt toen een dof maar oorverdovend gerommel klonk. De vloer trilde, de lampen flikkerden.

De trein kwam tot stilstand en de coupédeur gleed open. Een jonge conductrice kwam binnen, ze leek een beetje ongemakkelijk.
'Dag dames en heren,' begon ze beleefd. 'We zitten met een klein probleempje. Het slechte nieuws is...' ze aarzelde even en zei toen in één adem: 'de wagonkoppeling is afgebroken en we zijn tot stilstand gekomen in een kilometerslange tunnel.'
'En het goede nieuws?' vroeg BlackKnight hoopvol.
'Nou, eigenlijk kwam er nog meer slecht nieuws,' antwoordde de conductrice. 'Zowel voor ons als achter ons lijkt de tunnel gedeeltelijk ingestort te zijn. We zitten hier opgesloten.'
'...Goed nieuws?' vroeg BlackKnight weer, iets minder hoopvol.
Het meisje glimlachte stralend. 'Ja, dat is er ook! Het goede nieuws is dat we vlakbij een luchtrooster zitten. Omkomen door zuurstofgebrek zullen we dus niet, hoogstens door honger of dorst of neervallende stenen. Erop vertrouwend u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben,' ze knikte hen vriendelijk toe. 'Ik ga weer terug naar mijn eigen ruimte, gelukkig zit die ook in deze wagon want anders had ik zonder tandenborstel gemoeten.'
De conductrice verdween weer door de deur, de reizigers sprakeloos achterlatend.

Het is de eerste moordloze nacht.
Deze nacht eindigt vrijdagavond 23:00

_____

Passagierslijst:
V8power
Moustache
Roel
Linda
BlackKnight
Bluzz
Beb
Howlin
Karina
Roger
AxeT
Graafoto
Miejster

Trein op een doodlopend spoor zeker...

Doodlopend is het zeker... maar of het het spoor is dat doodloopt, vraag ik me af

Ik was al begonnen... Maar ik heb mijn bijdragen alvast gekopiëerd....


Voor Moustache was het een soort deja-vu. Twintig jaar eerder had hij hier op dezelfde plek voor deze trein gestaan, maar wel met ander gezelschap. Hij was toen nog op en top sportman, en samen met zijn team op weg naar de Europese Kampioenschappen in Rimini. En later, samen met een vrouwelijke supporter, hadden ze er een weekje vakantie aan vastgeknoopt, San Marino bekeken, etc. Ook toen ging de reis per trein, de heenreis werden er voornamelijk gokkaartspelletjes gedaan als zwikken, potten, azen etc. Bern werd nog net wakker gehaald (of was het toch Basel?), maar de bergen en de tunnels werden slapend gepasseerd, tot kort voor Milaan. Daar overstappen op de intercity naar Rimini. De enthousiaste verhalen van Moustache over deze fantastische weken in Italië hadden zijn nieuwe vriendin over de streep gehaald, zodat ze deze ''trip through memory-lane'' samen konden beleven.
Vergeten was die nare periode in die kliniek, welke achteraf gelukkig niets meer dan een verschrikkelijke droom bleek te zijn geweest. Moustache was genezen van zijn verzamelverslaving (en van zijn vrouw), en v8power keek alleen nog maar bij uitzondering in de spiegel om haar make-up bij te werken. Hills-clinic was toch niet zo slecht geweest. De toekomst lag voor hen, en wat voor toekomst....
De koffers werden onder de bedbanken in de slaapcoupé geplaatst, nog wat folders werden met een half oog bekeken, de tickets en andere papieren voor de 16-de keer gecontroleerd, de vakantie kon nu echt beginnen.
Moustache kon zijn glimlach niet meer onderdrukken...

De rust in de coupé was van korte duur. In elke coupé waren 6 bedden, dus dat betekende ook zes reizigers per coupé. Hadden Moustache en v8power eerst nog het rijk alleen, al gauw was de coupé vol. Een moeder met twee lawaaiïge kinderen die nadrukkelijk aanwezig waren en iemand die zich voordeed als verslaggever van ''de Autograaf''.
Grappig, dacht Moustache, ik wist niet eens dat het blad bestond.
Maar gelukkig was het een aardige en spraakzame man, en ontstond een boeiend gesprek over jachthavens, bootjes, baggeren,etc. Moustache kreeg zelfs een present-exemplaar van de Autograaf ( http://www.mvogroep.nl/admin_assets/content/content_files/public/Autograaf%2037_web.pdf ).
Ook v8power kwam in gesprek met de moeder van de twee kinderen. Vooral toen ze erachter kwam dat ze een gedeelde hobby (make-up) hadden.
De kids gingen de conductrice plagen. Toch nog een aangenaam begin van de reis.

Dankje voor je verhaal Moustache, maar de chronologische volgorde is nu niet helemaal kloppend meer

De kids gingen de conductrice plagen. Toch nog een aangenaam begin van de reis.

En ik had nog wel gedacht er zonder Stefan deze keer een Dorien-vriendelijke ronde van te kunnen maken...

In de luxueuze slaapcoupé van Moustache, v8power en de vier anderen duurde het wat langer voordat alle rampspoed goed doorgedrongen was. De uitmuntende geluidsisolatie had het gepiep, geknars en diverse knallen behoorlijk gedempt. Bovendien kwamen deze geluiden nauwelijks over het gesnurk van Moustache en graafoto heen. Voorkomend als hij was, had Moustache iedere coupégenoot van wat oordopjes voorzien bij het ingaan van de avond.
Uiteindelijk drong ook de verschrikkelijke waarheid tot de beslotenheid van de luxueuze slaapcoupé door. Mobieltjes bleken niet te werken, de berg was te massief, de straling ging er niet door, ook de radio niet, en de meegenomen laptop van graafoto weigerde halstarrig om verbinding te maken met internet.
Gelukkig was er een keukentje aan boord van deze wagon, met daarin een goed-gevulde koelkast. De electriciteit was weliswaar uitgevallen, maar de temperatuur in de tunnel was dusdanig laag dat het daarin opgeslagen eten en drinken wel een tijdje goed zou blijven. De temperatuur was zelfs zo laag, dat binnen een uurtje iedereen zijn dikste jas had opgezocht en zat te bibberen op de banken.
Geen reden tot paniek dus. Gewoon wachten op het reddingsteam. Met een paar uurtjes zouden die er toch wel zijn.....

'psst roel de conductrice is bang van spinnen, ratten en vleermuizen daar kunnen we dr mooi mee plagen' zo zaten de 2 kids te bespreken.
'he als we nou es ma dr make-up pakken straks en wachten tot ze slaapt tis al best laat en heel donker hier dan kunnen we haar opmaken als een clown, dan kan je pas lachen' zo kwam het idee naar boven bij de 2 plaaggeesten.
de conductrice zou het flink te verduren krijgen met die 2.
al was het dan zo'n rot situatie, was er toch nog wat te beleven, de angst van het niet weten wat er zou gaan gebeuren hier in de tunnel was ondanks dat bij beide in hun ogen te zien.

ehm, lin? volgens het verhaal ben jij Roels moeder
('Roehoel!' riep Linda verwijtend naar haar zoon --> inschrijftopic)

'Aaaaaargh!!' klonk er plotseling ergens vanuit de wagon. Geschrokken sprong iedereen op en rende in de richting van het geluid, denkend aan nieuwe instortingen, verwondingen, of gaslekken.
De conductrice - haar naambordje wist te vertellen dat ze Dorien heette - stond op haar bed in een kleine ruimte en wees vol afgrijzen naar de vloer:
'sp...sp...spin!' bracht ze geschokt uit.

off: hahahahaha oww weer es scheef gelezen hoor xD maar dat kan nog lache worden dan

nou dit gaat weer lekker gaan we eindelijk op vakantie rijd de trein niet..
ik hoop dat de hulp troepen een beetje snel arriveren
gelukkig hebben we voorlopig nog genoeg te eten en te drinken al word het wel een beetje koud hier
ik ga maar lekker tegen moustache aanliggen kunnen we samen lekker warm blijven

''Ja, we zitten hier goed zo. Kan iemand trouwens wat doen aan dat gegil daar verderop in de wagon. Dat werkt zo op de zenuwen.''

Wie gilt daar toch zo. Ik zal eens gaan kijken waar dat gegil vandaan komt. Misschien is iemand in moeilijkheden en kan ik helpen.
Aldus loopt Karina kordaat richting het gegil, als ze in de kamer komt waar het gegil vandaan komt ziet ze Dorien op haar bank staan en bibberend naar iets wijzen. Karina kijkt en ziet een SPIN !!!! IEKKKK IEEKKK en terwijl ze roept sorry Dorien !!! rent ze hard weg.
Spinnen denkt ze ik ben niet echt zo bang uitgevallen , maar spinnnen daar lopen de rillingen van over mij rug.

'Kan iemand in vrédesnaam dat beest even wegjagen??! ik sta hier al sinds kwart over 11 vanochtend!!!'

sorry dorien hoor je wel gillen maar kan er niks aan doen het woord spin heb ik ook gehoort en dat alleen al doen de rillingen over mn rug lopen
brrr spinnen

Aan de vrouwen hier heb ik ook niets hè, nou ja, ik geef jullie groot gelijk... maar ik wil hier wel weg.

Moustaaaaaaaaache! heeeeeelp!

Als in ware Bear Grylls-stijl kom ik de coupé ingelopen. Springwaarts, maak een koprol, neem de achtpoter bij één van de poten en draai die naar mijn cameraman die meestunt doorheen de coupé.

Na een kort stukje uitleg over de naam en afkomst van de spin:
"De kerkzesoog (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae). Het is met een lengte tot 22 millimeter de grootste Europese zesoogspin, mannetjes blijven kleiner tot 15 mm. De kleur van volwassen exemplaren is zwart, soms met een groene metaalglans, vooral op de cheliceren die daardoor duidelijk afsteken. De kerkzesoog is in Nederland en België een zeldzame soort. Maar hier kan je ze vaak aantreffen."

Stop ik de spin tussen mijn snijtanden en bijt er de kop vanaf. Terwijl de poten blijven kriebelen over mijn tong verzwelg ik de spin, met als laatste boodschap:
"Ik had wel verwacht dat ze niet zo lekker zou smaken als ze eruit ziet, maar dat ze zo een walgelijke achtersmaak zou hebben..."

En met vlugge voeten spring ik de coupé terug uit, gevolgd door mijn cameraman.

IEUW
ik stem op jou.

(maar dankjewel voor het verwijderen van dat enge beest!)

Uitslover. Ik begon net te wennen aan dat gegil....

Ik wil er uit, ik wil er uit, ik wil er UUUIIIITTTT.
Ik heb claustrofobie dus laat mij er UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIITTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT

Joh, loop niet zo te gillen, daar maak je de paniek alleen maar groter mee.
Nee, neem mij nou. Ik heb een zware zonne-allergie, dus ik ben al lang blij dat we niet op de hoogvlakte staan.
Maar waar heb ik nu mijn pilletjes dat ik rustig blijf, *snik snik* was ik maar nooit op vakantie gegaan, en lekker thuis gebleven.

howlin graveyard schreef:Als in ware Bear Grylls-stijl kom ik de coupé ingelopen. Springwaarts, maak een koprol, neem de achtpoter bij één van de poten en draai die naar mijn cameraman die meestunt doorheen de coupé.

Na een kort stukje uitleg over de naam en afkomst van de spin:
"De kerkzesoog (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae). Het is met een lengte tot 22 millimeter de grootste Europese zesoogspin, mannetjes blijven kleiner tot 15 mm. De kleur van volwassen exemplaren is zwart, soms met een groene metaalglans, vooral op de cheliceren die daardoor duidelijk afsteken. De kerkzesoog is in Nederland en België een zeldzame soort. Maar hier kan je ze vaak aantreffen."

Stop ik de spin tussen mijn snijtanden en bijt er de kop vanaf. Terwijl de poten blijven kriebelen over mijn tong verzwelg ik de spin, met als laatste boodschap:
"Ik had wel verwacht dat ze niet zo lekker zou smaken als ze eruit ziet, maar dat ze zo een walgelijke achtersmaak zou hebben..."

En met vlugge voeten spring ik de coupé terug uit, gevolgd door mijn cameraman.

wat ben jij een griezel zeg, wil je voortaan niet meer zo'n story's vertellen want daar krijg ik nachtmerrie 's van.
En oh ja wil je uit mijn buurt blijven.

Plotseling komt Roger daar om de hoek.

"Heeft iemand Henkie, mijn kerkzesoog spin gezien?"

Dan kijkt hij Howlin aan en ziet een stukje groene slijm en een pootje op Howlins tanden zitten.
"Hey, wat is dat nou, mijn spin zomaar opeten "

Vlug rent hij terug naar zijn bed en stopt zijn salamander
en tarantula terug in hun kooitje veilig weg voor howlin.
"Zo, hopelijk zijn jullie nu veilig marie'tje en kees."

axet, roel hebben jullie de spin van roger bij de conductrice gezet? jullie zijn er ondeugend genoeg voor.
en hebben jullie je al netjes voorgesteld aan de andere mensen in de coupé?
we horen nog geen mensen die ons zijn komen zoeken, en deze mensen zijn allemaal heel vriendelijk

Ja, wisten wij veel dat die conducteur er niet tegen kan. Maar we verzinnen wel een andere grap, die wel te waarderen valt. Het is best leuk zo in de trein, iedereen doet zo hysterisch en wij kunnen er lekker van profiteren, haha.

Axet en Roel, Eigenljk zou ik nu heel hard tegen jullie moeten zeggen GA JE EIGEN SCHAMEN OM DIE LIEVE CONDUCTRICE ZO TE PLAGEN!!!.

Maar weet je ik ben ook jong geweest, heb zelf ook wel wat apekoolstreken op mijn naam staan. Dus hoewel ik het niet goedkeur wat jullie gedaan hebben, (zeker geen grapjes met spinnen) kan er toch wel een (klein) lachje af voor jullie deugnieten.
Luister deugnietjes, ik heb mijn nintendo DS meegenomen, als jullie je heel erg gaan vervelen mag je die om de beurt wel lenen, er staan veel spelletjes op.

Zo en nu gaat deze dame een tukje doen, want van alle commotie ( of zou het de Dom Bendictine zijn
) ben ik behoorlijk moe.

Ik wens iedereen een prettige nacht verder en tot straks