Een frisse wind zorgde ervoor dat Miejster wakker werd. Het duurde even voor hij helemaal doorhad waar hij was, maar al snel herinnerde hij zich de crash en dat ze op het moment vast zaten op het eiland. Hij kreeg een knoop in z’n maag en besloot maar meteen om op te staan om zichzelf nuttig te maken. Hij had het gevoel dat hij gek zou worden als hij alleen maar zou blijven piekeren over hun benader situatie.
Miejster was niet de eerste die die ochtend wakker was geworden. Hij zag Debby al druk in de weer met het slepen van allemaal takken en bladeren. Toen hij iets verder liep zag hij Theneka bij wat een keuken leek. Twee bomen, horizontaal op een stel keien zorgde ervoor dat er een pan, die hoogstwaarschijnlijk gister was gevonden tijdens een zoektocht naar bruikbare spullen uit het vliegtuig, boven een vuur kon rusten.
“Zo Theneka, dat ruikt al aardig lekker! Ben je een heel ontbijt voor iedereen aan het maken?” vroeg Miejster opgewekt. “Nou, ik hoop dat je er van houdt. Het is kanarie! Gele om precies te zijn. Het stikt er hier van. Nu nog hopen dat het lekker smaakt.” lachte Theneka.
Langzaamaan wordt de rest van de groep wakker, als de geur van de kookkunsten van Theneka zich verder door het kamp verspreiden.
“Heh verdomme. Waar is mijn water?” klonk het vanuit het kamp. Een aantal mensen keek om en zagen een Graafoto druk zoeken tussen zijn spullen. “Ik weet zéker dat ik het hier neer heb gezet”. Al snel waren de basisbehoeften veel waard geworden. De temperaturen konden flink oplopen ’s middags en de kleine voorraad van eten en drinken die in het vliegtuig waren gevonden waren dan ook al snel opgeraakt.
“Djali. Jij was hier toch als laatste? Waar heb je m’n water gelaten?” kwam Graafoto aangelopen. “Je water? Geen idee. Niet gezien.” Reageerde Djali kortaf. “Kom. Doe niet zo flauw. We hebben het allemaal moeilijk. Als we nu ook nog onderling spullen gaan stelen, dan is het hier helemaal niet uit te houden.” “Ik zag je inderdaad wel wat snuffelen in de spullen van Graaf” werd Graafoto bijgevallen door Hank. “Wat had dat dan te betekenen?”
“Ik verveelde me. En ik wist dat hij nog een deel van Harry Potter had liggen. Dus die heb ik gepakt ja.” Antwoorde Djali, terwijl ze een kopie van het boek omhoog hield. “Nou sorry..” vervolgde ze, terwijl ze het boek voor Graafoto in het zand gooide.
Dit is het einde van dag 2. Er vallen geen doden. De nacht duurt tot woensdag (dank u, Hank!) 20:00 21:00
Laatst aangepast door Backslide op wo 01 apr 2020, 05:52; in totaal 1 keer bewerkt