Ronde 104 - De reis, maar waarheen?

Debby kijkt op haar horloge; “Shit, het is al 15:14!” Het vliegtuig vertrekt al over zes minuten, en het is nog wel even een eindje lopen naar Gate 10. Ze versnelt haar pas enigszins. Gelukkig ziet ze al snel de bordjes met haar gate verschijnen. “Pardon!” hoort ze, terwijl ze bijna omver wordt geduwd door een voorbij komende Hank, die schijnbaar hetzelfde vliegtuig moet hebben als zij.

Twee minuten later arriveert ze bij de juiste gate, waar ze, na het laten zien van haar boarding pass, meteen door kan lopen het vliegtuig in. “16... 17... 18... Ah, rij 19!”. Ze ziet dat dezelfde man die haar net bijna omver liep staat te hannesen om zijn koffer in het bagagerek te krijgen. Veel te zwaar en veel te groot uiteraard, en ze ziet al snel dat het nooit gaat passen. Met rollende ogen en een zucht ploft ze neer op haar stoel en ziet naast haar een brede glimlach. “Zo, je hebt het net kunnen halen zo te horen?” wordt ze door Graafoto gevraagd. “Gelukkig wel en als iedereen zijn koffer kwijt kan, kunnen we nog op tijd vertrekken ook!” antwoord ze, terwijl ze een blik werpt op Hank die inmiddels druk staat te discussiëren met één van de stewardessen omdat zijn koffer toch echt in het ruim zal moeten.

“Haal je arm nou van die leuning Theneka! Dat stuk is van mij!” “Echt niet, ik mag ook de helft, dat heeft mama net zelf gezegd” “Nou, ik vind je stom.” “Je bent zelf stom, Artishocking.” Er wordt flink gekibbeld, twee rijen voor Debby, waarna ze ook een geluid hoort wat verdacht veel lijkt op een vlakke hand die op een wang slaat. Eén van de twee kinderen begint te huilen, terwijl Debby een stewardess in haar richting ziet komen. “Hallo! Mijn naam is Djali”, stelt ze zichzelf vriendelijk voor. “Vind je het een beetje spannend om te gaan vliegen?” De rest van het gesprek krijgt Debby allemaal niet meer zo mee als ze comfortabel gaat zitten in haar stoel en aandachtig de veiligheidsinstructies op de stoel voor haar begint te bekijken.

Achter haar nemen nog twee mannen druk pratend plaats. Veel krijgt ze niet mee van het gesprek. Enkel dat ze het hebben over aandelen, winst en een aantal economische termen waar ze nog nooit van gehoord heeft, evenals het feit dat ze Miejster en Tachondar schijnen te heten.
“Goedenmiddag dames en heren! Zodra we over enkele minuten toestemming van de verkeerstoren hebben om op te stijgen, zullen we vertrekken richting onze bestemming Chicago. Mijn naam is Dr Who en ik ben uw piloot van vandaag.”


Eindelijk is het zover! Debby mag gaan genieten van haar twee weken welverdiende vakantie.


Dit is het begin van de ronde en tevens het begin van de eerste (moordloze) nacht. De nacht duurt tot zaterdag 20:00 – Nachtrollen hebben de tijd tot 19:00 om hun acties aan mij door te geven!


Deelnemers:
Tachondar
Doctor
Miejster
Graafoto
Debby
Artishocking
Djali
Theneka
Hank

Dr. Who kapitein
Ik maak alvast mijn gordel vast.

Pffft, vlieg je een keertje niet met KLM heb je gelijk dit gezeur met die koffers...
Hé toch... *gaat hoofdschuddend zitten*

Economie, dat is nu eens iets waar ik dagdagelijks over babbel... Graag nog een whisky ober!

Beste mensen, welkom in de Soul Plane. Ik ben jullie kapitein en maak je geen zorgen ik vlieg al lekker High. Dus ons vluchtje gaat lekker vlot verlopen. Zit neer en geniet van de beats.

Yes! Eindelijk mag ik een intercontinentale vlucht doen. Dat is weer eens wat anders dan Brussel Charleroi en Eelde AirPort... dit wordt zo leuk! En ook nog eens met DrWho als captain... *giechel*

Met zijn oordopjes in en ogen dicht probeert Miejster wat uit te rusten tijdens de vlucht. Nadat hij samen met zijn zakenpartner Tachondar hun strategie voor morgen hebben genomen, kan hij dat nu goed gebruiken. Net op het moment dat hij wat begint weg te dromen, voelt hij ineens een schok en is hij weer klaarwakker.

“Sorry dames en heren, we hebben op het moment wat last van turbulentie. Als u allen zo vriendelijk wilt zijn plaats te nemen en uw gordels vast wilt maken.” Hoort hij de stem van Doctor door het vliegtuig.

Dat dutje kan hij nu wel weer vergeten en zet dan ook zijn muziek uit en kijkt om zich heen. Hij vindt de ogen van één van de stewardessen, Djali, en hij vraagt haar vriendelijk of ze ook whisky schenken in het vliegtuig. “Ik ga even voor u kijken meneer!” antwoord ze, waarna ze zich richting de voorkant van het vliegtuig begeeft en achter twee blauwe gordijntjes verdwijnt.

Na een paar minuten komt Djali weer terug, met een glas en flesje in haar hand. Maar voor ze Miejster kan bereiken, volgt er weer een enorme klap in het vliegtuig. Ze valt omver en krijgt een aantal koffers uit het bagarek bovenop haar te verdragen.

Het is een paar seconden stil in het vliegtuig, waarna Graafoto opmerkt dat het vliegtuig nu wel ontzettend snel aan het dalen is. “Maar we zijn toch nog lang niet in Chicago?!” De paniek slaat snel toe bij de passagiers en ook Theneka en Artishocking beginnen hard te huilen als ze ontdekken dat het vliegtuig een enorme duikvlucht aan het maken is.
Hoelang het precies heeft geduurd, is niet meer helemaal duidelijk. Wat bij de meesten enkel nog bleef hangen was de enorme klap die volgde. Het vliegtuig klapte neer de zee, waarbij het in tweeën brak. Enkele passagiers waren nog bij kennis waardoor ze op tijd het vliegtuig konden verlaten en richting het strand van een eiland dichtbij konden zwemmen. Ook Doctor bleek de klap overleefd te hebben en kon via zijn kapotte raam naar buiten klimmen. Hij sprong in het water, om te ontsnappen aan de vlammenzee die hij achter zich zag en zwom zo de overige passagiers achterna.

Een minuut of twee later zat iedereen verbaasd op het strand, te kijken naar het tafereel wat zich nog afspeelde in het water. Er was weinig meer over van het vliegtuig. Enkele brokstukken zagen ze nog drijven. Maar het was duidelijk; zij waren de enige overlevenden op dit moment. Zo stonden ze ook naar elkaar te kijken. Tachondar, Doctor, Miejster, Graafoto, Debby, Artishocking, Djali, Theneka en Hank waren daar op dat verlaten strand als enigen over.


Dit is het einde van de moordloze nacht. Er vallen (hoe kan het ook anders) geen doden. Dit is het begin van dag 1. Deze eindigt zondag om 20:00

Zoooo spannend, op het eiland. Tijd voor wat bonding en samen het beste ervan te maken. Iemand zonnekreem mee om onze huid te beschermen?

Proberen we een moordloze dag? Als iedereen op iemand anders stemt hebben we allemaal een dagje extra in deze coronatijd...

Ik zal beginnen met een stem op de eerste van het lijstje in de tekst van de spelleider. Tachondar

Geen enkele reden waarom maar zoals erboven gemeld om iedereen safe te houden vandaag.

Ik stem op de gast die als eerste gestemd heeft, dus Miejster.

Dit is een random stem.

Goed, random op de persoon voor mij dan. doctor

Een neergestort vliegtuig is sowieso de schuld van de vliegtuigmaatschappij! Al die bezuinigingen komt de kwaliteit van de vluchten niet meer ten goede tegenwoordig... en maar extra geld aftroggelen omdat ze ONNODIG koffers in het ruim willen...

Hey jij daar, jij werkt toch voor de vliegtuigmaatschappij? Djali heet je toch? Hoe komt het dat een vliegtuig wordt vrijgegeven en vervolgens doodleuk neerstort? Ik EIS een verklaring!

Ik vind het echt vaag dat we hier zijn. EN ik vind dat het allemaal de schuld is van Artishocking,
als die gewoon de leuning van de stoel met mij had gedeeld dan had er geen probleem geweest, en ook al heb ik principieel niet echt iets tegen geslagen worden door knappe stewardesses, deze keer was het echt ongegrond.

Ik had het nog voorspeld dat dr. Who achter de stuurknuppel geen goed idee was.
Hank verbrak de stemketting waarbij iedereen stemde op de voorgaande persoon dus bij deze...

Dit was niet helemaal wat ik van deze reis had gedacht.. nu zitten we hier. En al onze koffers liggen in as op de bodem van de oceaan. Gelukkig keek ik vroeger altijd Bear Grylls

Laat ik graafoto maar de schuld geven dan, als iedereen meteen naar elkaar begint te wijzen.

Edit: stem gewijzigd wegens moordlust neigingen van een medespeler..

Mijn eerste keer vliegen, krijg je dit.
Nou, hopelijk kunnen we elkaar goed vermaken.

Ik stem op Theneka

Sorry Djali masr wie Beemt ons noh mee ineen kapot vliegtuig?

Artishocking gaat als enige niet voor gelijk spel maar gaat voor lynchen? Een wolfje met een ‘aanvallen is de beste verdediging filosofie?  Ik verander mijn stem in Artishocking, al was het maar om mezelf te redden..


Onze lieftallige spelleider wees me er net op dat ik te laat was met mijn stemwijziging en dat deze dus niet meetelde. Mijn stem was dus nog steeds op graafoto

Tachondar keek om zich heen en zag enkel verdwaalde blikken staren naar het water. Niemand kon nog echt bevatten wat er zojuist was gebeurd. Voordat iemand iets kon zeggen, stond hij zelf op in het zand en sprak de groep aan. “Ik denk dat we op dit moment weinig anders kunnen dan vooruit kijken en focussen op de meest essentiële dingen. Heeft er bijvoorbeeld iemand zonnebrandcrème mee?”

“Ach, schei toch uit. Zonnebrandcrème? Dat is toch helemaal niet belangrijk op dit moment?” reageerde Hank fel. “Nee, nee, het beste wat we op dit moment kunnen doen is achterhalen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Jij daar!” schreeuwde hij, terwijl hij wees op Djali. “Jij werkt toch voor die maatschappij? Ik EIS een verklaring hoe dit heeft kunnen gebeuren!”

Djali, die zich ondertussen over Theneka en Artishocking had ontfermd, was zich van geen kwaad bewust en schrok op. Ze deinsde achteruit toen ze zag dat Hank dreigend op haar af kwam lopen. “Ja, nou, uhh.... Ik weet het ook niet! Denk je dat ik aan boord was geklommen als ik dacht dat het vliegtuig neer ging storten?!” Maar Hank bleef ongehinderd doorlopen en was woest. Toen hij vlak voor haar stond, hief hij z’n arm en balde z’n vuist.

Wat hij niet op had gemerkt was dat Artishocking ondertussen achter hem was gaan staan en op sprong om z’n arm te grijpen. “Je mag geen mensen slaan! Dat is niet lief!” Hank draaide zich om en zag Artishocking aan z’n arm bungelen. “Nee, je hebt gelijk. Wat bezielt me ook? We moeten onze hoofden koel houden en zoeken naar een oplossing.”

Er vallen deze dag geen doden. Dit is het begin van nacht 1. Deze eindigt maandag 20:00

Ik ben niet dood! Dat is goed nieuws voor mij én de burgers. Het slechte nieuws is nu dus alleen wel dat er een leugenwolfje moet hebben gesjoemeld vandaag... aangezien mijn stemwijziging niet meetelde had ik anders dood moeten zijn.

*tsjirp tsjirp*

Djali schreef:*tsjirp tsjirp*

Een nachtelijke krekel?

Blij dat we het ook na dag 1 op een onbewoond (?) Eiland met zn allen kunnen navertellen

Nadat iedereen was bijgekomen van de uitbrander van Hank, was het tijd om een slaapplek voor de nacht te zoeken. Het viel mee dat de temperaturen aangenaam waren, waardoor wat simpele beschutting genoeg was om de nacht door te brengen.

Terwijl de groep bezig was met het slepen van wat takken en bladeren, viel het Theneka op dat Doctor al een tijdje weg was. Hij vertrouwde het zaakje niet helemaal en ging op onderzoek uit. Hij zonderde zich af van de groep en liep een stuk dichtbegroeide jungle in, op zoek naar Doctor. Al snel hoorde hij een geluid wat hij niet helemaal kon plaatsen en hij besloot voorzichtig dichterbij te sluipen. Hij duwde wat takken opzij en zag Doctor daar tegen een boom zitten.

“Hehhehh, Hankiee!” keek Doctor vrolijk op. “Moet je kijk wat ik gevonden heb!” Hij hield wat bladeren omhoog die hij blijkbaar had gevonden, die aan één kant aan het smeulen waren. Hij nam een hijs van wat Theneka inmiddels begreep dat een geïmproviseerde joint was.
“Ach, rot op. We zijn allemaal druk bezig. Dus ik vind dat jij ook moet helpen! Iedereen moet zo z’n steentje bijdragen.”

Hij trok Doctor omhoog en duwde hem zachtjes in de richting van hetgeen je inmiddels een kamp kon noemen. Het duurde niet veel langer of de primitieve slaapplekken waren gereed voor gebruik.
Zo kroop het negental tegen elkaar aan. Hun eerste nacht op dit eiland tegemoet. Onder een heldere sterrenhemel.

Dit is het eind van nacht 1. Er vallen geen doden. De aankomende dag duurt tot dinsdag 20:00

Mooi, we blijven nog allemaal samen in quarantaine :-)