Hoofdstuk 9: Licht in het duisterDiep in de chocoladefabriek, waar het dromerige licht dat door de hoge ronde luiken van de fabriekstorens viel niet doordrong, slopen vijf kinderen rond. Hun pad verlicht door fakkels van radioactieve zure matten, hun gezichten bedrukt van angst.
Momenten waarop niets gezegd wordt zeggen het meest in verhalen als dit. Dan krijgt de lezer de kans om zich zelf in te beelden wat er rondspookt in de hoofden van de hoofdpersonen. En in dit geval is het niet moeilijk je dat voor te stellen.
Als eerste was Wonderwillie op brute wijze vermoord, niet eens de kans hebbend zijn zin af te maken. Als wraak hadden de kinderen de onschuldige Roger_ke onder de suikerboot door gekielhaald en ziener Morkreb gaf het leven niet veel later. Sedative Svardskampe was een schrale troost na die drie onschuldige slachtoffers: een sjamaan doden is beter dan niets, maar hij werd al gauw gewroken met de dood van beschermengel Artishocking. Kleine troost: Miejster deserteerde en joeg zichzelf achter Arti aan. Met het lynchen van Xavyre leek het lekker te gaan: drie slechten achter elkaar. De wolven hadden de burgers ten slotte nog een laatste hak gezet door de simpele ziel van burger Debby te elimineren en zo waren er vijf bezoekers overgebleven, die nu door donkere gangen zwierven en geen woord zeiden.
Waar ze waren leek nog het meest op een riool, op het feit na dat het er niet stonk, maar een beetje naar winegums rook, en de riolen de andere kant op waren, onder het gat waar wolf Xavyre doorheen geworpen was door de wraakzuchtige eekhoorns. In de verte hoorden de kinderen gedrup en geklots van water en ze concludeerden stuk voor stuk voor zichzelf dat ze in een ondergrondse uitloper van de chocoladerivier waren.
De kinderen hadden niet langer bij de heuvels willen blijven. Ze waren tot de conclusie gekomen dat het tijd was om een uitgang van de chocoladefabriek te vinden, wilden ze hier niet voor eeuwig vast blijven zitten. En op dat moment wordt de heersende stilte doorbroken.
‘Djali,’ mompelde howlin graveyard en Djali keek op.
‘Hm?’
‘Ik verdenk jou.’
‘Goed,’ glimlachte Djali, ‘dan verdenk ik jou.’
En plotseling steeg er een kabaal aan beschuldigingen op. Binnen nog geen seconde hadden V8power, Natjuh en Graafoto zich achter Djali geschaard en keek Howlin in het licht van de zure matten op zijn fakkel wanhopig om zich heen. Dit had hij niet verwacht.
‘Dus jij beschuldigt mij,’ fluisterde Djali. ‘Op grond waarvan?’
Maar Howlin kreeg de kans niet te reageren, want de drie kinderen achter Djali sprongen naar voren en grepen hun zure matten. Alsof het was afgesproken, duwde Najtuh Howlin op de grond en drukten Graafoto en V8power hun zure matten tegen Howlins lippen. Natjuh hield zijn neus dicht en er werd gewacht, tot Howlin na zeker een minuut paniekerig zijn mond opende en alle lucht naar binnen hapte die hij maar kon vinden. Een halve kilo radioactieve zure matten werd
en tussen zijn tanden geduwd en verdwe
nen in zijn slokdarm. Howlin kon niets anders dan slikken, omdat hij anders geen lucht meer zou krijgen, en toen er een lichtgloeiende warmte van zijn maag uitging, recht door zijn kleren heen, stonden de kinderen tevreden op.
Howlin keek verbijsterd naar beneden en samen met de kinderen zag hij dat het licht zich begon te verspreiden. Hij krijste het uit toen er een knappend geluid klonk (zijn maag was geknapt) en het licht naar alle uithoeken van zijn lichaam begon te glijden. Al snel gloeiden zijn benen net zo hard als zijn hals, handen en ogen, en zijn lichaam begon op te zwellen.
Djali, V8power, Natjuh en Graafoto gaven elkaar een
high five en liepen tevreden verder, terwijl achter hen het geluid klonk van knappende ingewanden en scheurende huid, met een vleugje wanhopig geschreeuw van Howlin erdoorheen.
Om een hoek lag de suikerboot van de Oempa Loempa’s aangemeerd. Blijkbaar was deze grot de thuishaven van de roeiboot. De vier overgebleven kinderen stapten in en pakten de roeien: aan stuur- en bakboordzijde elk twee. Ze begonnen te roeien richting de uitgang van de grot en kwamen nog één keer langs de plek waar Howlin nog geen vijf minuten geleden had liggen krijsen van de pijn. Nu dreven er alleen nog wat lichtgevende ingewanden rond.
Howlin Graveyard wordt opgeblazen door zure matten.
Zijn rol was: conversiewolf.
Einde van de vierde dag. Begin van de vierde nacht.
Deze nacht eindigt donderdag om 23:00.En vandaag zal ik eindelijk weer op tijd een verhaaltje kunnen plaatsen!
EDIT: Wat taalkundige foutjes eruitgehaald...