Hoofdstuk 1: Het witte konijn
Karina zat slaperig in het gras met haar rug tegen een boom. Naast haar zat haar grote zus Debby te lezen in een groot boek, het zag er maar ingewikkeld uit. Karina gaapte. De zon scheen warm op haar gezicht en langzaam doezelde ze weg.
Plotseling schoot Karina overeind. Wat was dat? Het geroffel van kleine pootjes op de grond. 'Te laat! Te laat!' hijgde een stem. 'Oh nee, veel te laat!' Uit de bosjes kwam een wit konijn rennen. Hij keurde Karina en Debby geen blik waardig maar tuurde op een groot zakhorloge dat hij net uit het zakje van zijn vest haalde. 'Te laat! Te laat!' mompelde hij weer.
'Pardon?' vroeg Karina beleefd. 'Waarom roept u toch steeds 'te laat'? En mag ik vragen waar u heen gaat?'
Het konijn bleef abrupt staan en staarde haar aan. Toen mompelde het: 'véél te laat en ze heeft toch al zo'n hekel aan wachten.' En hij holde weer verder.
'Wacht nou!' riep Karina hem na, klaarwakker nu. Debby keek op van haar boek en keek het rennende dier verbaasd na. 'Waar gaat die nou heen?' vroeg ze aan haar zusje.
'Ik weet het niet,' antwoordde Karina. 'Laten we hem volgen!'
Debby sloeg haar boek - De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch, inderdaad ingewikkeld - dicht en volgde Karina die geestdriftig achter het konijn aan holde.
'Een konijn! een konijn!' gilde Karina in haar telefoontje. Debby twitterde al rennend in het rond.
'Laat hem niet ontsnappen!'
Haar kreet werd plots vanuit het hele bos overgenomen en overal vandaan kwamen mensen aan hollen. Een pratend wit konijn! Eindelijk actie!
Miejster verscheen met een tandenborstel nog in de hand en tandpasta op zijn kin. Linda en Artishocking, beiden in uitgaanstenue en Bluzz die onder de verf zat van het klussen. Theneka en Killerboth lieten een spoor van studieboeken achter.
Op een open plek midden in het bos verdween een pluizig wit konijnenstaartje net de aarde in. Karina aarzelde geen moment, en dook er met haar hoofd naar voren erachteraan terwijl ze het beest bij een achterpoot greep. Debby wist de enkels van haar zusje nog te pakken maar werd meegesleurd in de val.
Miejster greep Debby.
Xavyre greep Miejster.
Roger greep Xavyre.
Morkreb greep Roger.
Julie greep Morkreb.
Mattio greep Julie.
Linda greep Mattio.
Bluzz greep Linda.
Graafoto greep Bluzz.
Killerboth greep Graafoto.
Theneka greep killerboth.
Sedative greep Theneka.
Howlin greep Sedative.
Helaas was al dit gewicht voor Howlin iets teveel van het goede en verloor ook hij zijn evenwicht. En zo verdween de hele groep in een konijnenhol.
Ze vielen en vielen en vielen. Eerst gewoon door het niets, maar toen flitsten er planken langs met allerlei spullen erop. Enorme puntenslijpers. Pluchen wolven. Kleerhangers en tafelkleedjes. Je kon het zo gek niet bedenken of je kwam er langs. Killerboth knalde bijna tegen een plank met een meterslange grafische rekenmachine erop.
*Boem!*
Dit geluid herhaalde zich nog 15 keer, steeds gevolgd door een paar keer 'au!'
Als allerlaatste klonk er een doffe plof en kreunde Howlin: De ontdekking van de hemel was bovenop zijn hoofd terecht gekomen.
'Waar zijn we?' stamelde Theneka, terwijl hij rond keek.
Begin van de eerste, moordloze nacht.
Deze nacht eindigt zaterdagavond 23:00u
Deelnemers:
- Mattio
- Roger
- Morkreb
- Killerboth
- Debby
- Karina
- Xavyre
- Artishocking
- Miejster
- Theneka
- Howlin
- Sedative
- Julie
- Bluzz
- Linda
- Graafoto
Karina zat slaperig in het gras met haar rug tegen een boom. Naast haar zat haar grote zus Debby te lezen in een groot boek, het zag er maar ingewikkeld uit. Karina gaapte. De zon scheen warm op haar gezicht en langzaam doezelde ze weg.
Plotseling schoot Karina overeind. Wat was dat? Het geroffel van kleine pootjes op de grond. 'Te laat! Te laat!' hijgde een stem. 'Oh nee, veel te laat!' Uit de bosjes kwam een wit konijn rennen. Hij keurde Karina en Debby geen blik waardig maar tuurde op een groot zakhorloge dat hij net uit het zakje van zijn vest haalde. 'Te laat! Te laat!' mompelde hij weer.
'Pardon?' vroeg Karina beleefd. 'Waarom roept u toch steeds 'te laat'? En mag ik vragen waar u heen gaat?'
Het konijn bleef abrupt staan en staarde haar aan. Toen mompelde het: 'véél te laat en ze heeft toch al zo'n hekel aan wachten.' En hij holde weer verder.
'Wacht nou!' riep Karina hem na, klaarwakker nu. Debby keek op van haar boek en keek het rennende dier verbaasd na. 'Waar gaat die nou heen?' vroeg ze aan haar zusje.
'Ik weet het niet,' antwoordde Karina. 'Laten we hem volgen!'
Debby sloeg haar boek - De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch, inderdaad ingewikkeld - dicht en volgde Karina die geestdriftig achter het konijn aan holde.
'Een konijn! een konijn!' gilde Karina in haar telefoontje. Debby twitterde al rennend in het rond.
'Laat hem niet ontsnappen!'
Haar kreet werd plots vanuit het hele bos overgenomen en overal vandaan kwamen mensen aan hollen. Een pratend wit konijn! Eindelijk actie!
Miejster verscheen met een tandenborstel nog in de hand en tandpasta op zijn kin. Linda en Artishocking, beiden in uitgaanstenue en Bluzz die onder de verf zat van het klussen. Theneka en Killerboth lieten een spoor van studieboeken achter.
Op een open plek midden in het bos verdween een pluizig wit konijnenstaartje net de aarde in. Karina aarzelde geen moment, en dook er met haar hoofd naar voren erachteraan terwijl ze het beest bij een achterpoot greep. Debby wist de enkels van haar zusje nog te pakken maar werd meegesleurd in de val.
Miejster greep Debby.
Xavyre greep Miejster.
Roger greep Xavyre.
Morkreb greep Roger.
Julie greep Morkreb.
Mattio greep Julie.
Linda greep Mattio.
Bluzz greep Linda.
Graafoto greep Bluzz.
Killerboth greep Graafoto.
Theneka greep killerboth.
Sedative greep Theneka.
Howlin greep Sedative.
Helaas was al dit gewicht voor Howlin iets teveel van het goede en verloor ook hij zijn evenwicht. En zo verdween de hele groep in een konijnenhol.
Ze vielen en vielen en vielen. Eerst gewoon door het niets, maar toen flitsten er planken langs met allerlei spullen erop. Enorme puntenslijpers. Pluchen wolven. Kleerhangers en tafelkleedjes. Je kon het zo gek niet bedenken of je kwam er langs. Killerboth knalde bijna tegen een plank met een meterslange grafische rekenmachine erop.
*Boem!*
Dit geluid herhaalde zich nog 15 keer, steeds gevolgd door een paar keer 'au!'
Als allerlaatste klonk er een doffe plof en kreunde Howlin: De ontdekking van de hemel was bovenop zijn hoofd terecht gekomen.
'Waar zijn we?' stamelde Theneka, terwijl hij rond keek.
Begin van de eerste, moordloze nacht.
Deze nacht eindigt zaterdagavond 23:00u
Deelnemers:
- Mattio
- Roger
- Morkreb
- Killerboth
- Debby
- Karina
- Xavyre
- Artishocking
- Miejster
- Theneka
- Howlin
- Sedative
- Julie
- Bluzz
- Linda
- Graafoto