Voor het eten vertrok de hele groep naar boven, naar de aula. Iedereen was enthousiast over deze leuke reünie, ook over het slaap-aspect waren ze allemaal erg tevreden: zo sprak je elkaar toch wat uitgebreider dan als je alleen maar gauw in een paar uurtjes de halve school bij langs moest.
Morgenochtend om 12 uur was de reünie afgelopen en zou iedereen weer terugkeren naar zijn of haar eigen woonplaats.
Het was al een uur of 1 's nachts toen de oud-leerlingen zichzelf eindelijk zover konden krijgen om eens aan slapen gaan te denken. Met dank aan Miejsters aardbeienaroma-rookmachine (die jongen was ook totaal niet veranderd hè) en zijn meegebrachte muziekinstallatie, zat de feeststemming er goed in.
Ook de vele pilsjes die naarmate de avond vorderde naar binnen waren gegoten hielp de vrolijkheid behoorlijk.
De volgende ochtend werden ze wakker van fiks gevloek. Het was Roger die in de deuropening van het lokaal stond, hij keek buitengewoon chagrijnig.
'Welke grappenmaker heeft de deur van het trappenhuis op slot gedaan?' vroeg hij kwaad. En zonder op antwoord te wachten: 'nu van het slot halen alsjeblieft, ik verwacht een zeer belangrijk telefoontje en mijn mobiel ligt boven.'
Het bleef stil en de oud-leerlingen keken rond, zoekend naar een schuldige blik. Die was er niet. Ze leken allen even verbaasd.
'Doe niet zo flauw zeg,' zei V8power toen een volle minuut was verstreken. 'De grap is leuk geweest, schiet even op, wie heeft de sleutel?'
Anderen knikten instemmend maar nog altijd stond er niemand op om de deur open te gaan maken.
'Kleuter!' zei Karina uit de grond van haar hart. 'Haha, de deur zit op slot en we kunnen er niet uit, nou, ik lach me kapot. Zullen we maar rustig gaan ontbijten in afwachting van het teruggeven van de sleutel door onze klasselolbroek?'
De anderen knikten en gezamenlijk begonnen ze tafeltjes zo tegen elkaar aan te schuiven dat ze konden gaan ontbijten. Gelukkig had het eten al klaargestaan in de hal, vóór het begin van het trappenhuis dus daar konden ze in ieder geval bij.
Zo gezellig als het gisteravond was geweest, zo ongezellig was het nu. Iedereen leek het erover eens dat dit een kinderachtige grap was. Roger sputterde af en toe verontwaardigd nog iets over het belang van het telefoontje en Linda riep zenuwachtig dat ze bereikbaar wilde zijn voor haar kinderen die alleen thuis waren. Het hielp niet, wie de deur ook had afgesloten... hij weigerde hem weer open te maken.
Einde van de nacht.
Deze dag eindigt dinsdagavond 23:00u