Guilder en Florin werden van elkaar gescheiden door een vrij smalle strook zee en het was dan ook regelrecht naar het strand dat de bandieten op weg waren met hun bewusteloze, geknevelde slachtoffer. Er was nog wat heibel ontstaan over wie haar mocht dragen (Boterbloem zag er nogal leuk uit en meerdere heren vonden het geen moeite zich over haar te ontfermen), maar dit probleem werd gedecideerd door de dames uit de wereld geholpen door de prinses gewoon bovenop haar paard te leggen.
Na een klein uurtje kwam het gezelschap aan op 't strand, waren een fikse zeilboot al klaar lag. Een paar schurken hadden niet aan de direct ontvoering deelgenomen, maar hadden hier gewacht en de boot zeeklaar gemaakt opdat hij direct weg kon. Theneka stond aan 't roer en schreeuwde orders rond die iedereen snel en vlekkeloos uitvoerde: de hele ontvoering liep gesmeerd.
Algauw voeren zij op een krachtige wind weg en lieten de schemerige kust van Florin achter zich.
Boterbloem werd wakker met een bonkende hoofdpijn. Verwonderd tuurde ze naar het flitsende sterretjesvuurwerk dat voor haar ogen danste en probeerde te bedenken wat er in vredesnaam aan de hand was. Ergens in haar herinnering dook het beeld van een rond zwiepende kandelaar op. Aha, vandaar dus die hoofdpijn.
Overal om zich heen hoorde Boterbloem harde, onbekende stemmen. Er werden schunnige liedjes gezongen en de grond onder haar deinde heen en weer alsof ze op een boot zat. Alsof? Duidelijk hoorbaar klotste er water en rolden er golven. Ze zat op een boot!
De prinses aarzelde geen seconde maar sprong overboord.
'Vrouw over boord!' schreeuwde Natjuh.
'Doelwit over boord!' brulde Xavyre.
'Prinses over boord!' riep Graafoto.
'Slachtoffer over boord!' gilde Debby.
'Man over boord!' Als ervaren zeeman was Theneka de enige die zich niet precies bezighield met aát er precies over boord was, maar met het feit dát er iemand over boord was.
Kort en bondig: er lag dus iets in 't water dat op de boot had moeten zijn.
Over dat laatste waren de haaien die plotseling van alle kanten en in grote getale aankwamen zwemmen het trouwens helemaal niet eens. Wat hen betreft lag een jonge, sappige prinses daar precies op haar plaats zo hulpeloos in 't water.
Boterbloem gilde toen om haar heen de zee tot leven leek te komen en tientallen haaienvinnen recht op haar af koersten.
Zzwoesj, tjoing, dzzzzj! Een pijl van Howlin plantte zich in een haaienkop.
Zzwoesj, pok! Natjuhs katapult zwiepte.
Plotseling was de lucht vol haaiendodende attributen die zich efficiënt van de arme beesten ontdeden. Sedative trok persoonlijk de laatste op de boot en legde 't beest in een houdgreep waarop hij hem dwong z'n eigen staart op te eten.*
Hank sprong in het water, zwom naar de prinses toe (die behoorlijk klappertandde, ze had het niet zo op haaien) en trok haar terug naar de boot.
In het zuiden kwam de zon op (nee geen commentaar, dit was nog in de tijd dat liefdes zelfs de dood overwon en de zon onderging in het noorden) en de boot meerde aan, aan de voet van de dodelijke kliffen van Guilder.
Einde moordloze nacht.
Deze dag eindigt vrijdagavond 23:00u
Jullie mogen stemmen.
*Bij het schrijven van dit verhaal zijn geen dieren verwond.