Ronde #89 - Een sprookjesachtige verjaardag

Toen de jonge Do uit een prachtige droom over dansende elfjes in het maanlicht wakker schrok, wist ze lange tijd niet wat er aan de hand was. Waarom was haar kamer zo stoffig? En haar nachthemd zo broos? Waarom zag haar haar eruit alsof het in geen jaren gewassen was en - op dit punt begon ze luid te gillen - wat deden al die spinnen in haar hemelbed?
Toen ook de laatste echo's van haar gegil waren weggestorven, hoorde Doroosje zachte voetstappen in de gang en na enkele minuten (het was een nogal lange gang) ging de deur krakend open tot halverwege. Daar bleef hij steken, piepte en kraakte, steunde en kreunde en toen viel de hele deur uit zijn scharnieren en plofte in een wolk van stof op de grond.
'Wel verd*&%$', klonk het vanuit de deuropening. 'Scharnieren doorgeroest zeker, stom stom, had kruipolie moeten bestellen.'
Een gebogen oud vrouwtje schuifelde de kamer binnen, haar hoofd als een sneeuwklokje bungelend aan haar schriele nek. Ze steunde op de deurpost die vervaarlijk begon te kraken en keerde haar gezicht moeizaam naar Doroosje.
'Wie bent u?' stamelde die. 'Waar zijn de anderen? Mijn kamermeisjes, de schoonmaaksters, m...mijn ouders?'
'Weg, weg, allemaal weg!' gniffelde het oudje. 'Al jaren zoek, foetsie, kapoeres, pleite, ribbedebie, allemaal naar de bliksem, poef!' Ze klapte in haar handen en schaterde het uit. 'Alleen ik nog,' vervolgde ze toen, 'jij en ik, jij slapend, ik wakend. De rest: weg! Allemaal waren ze bang toen de rozen begonnen te groeien. Toen er nog één doorgang was door de haag vertrokken ze, één voor één. Alleen mijn moeder bleef want zij kon hoogzwanger als ze was niet meer door dat laatste kleine gaatje. Haar buik bleef steken en ze moest achterblijven.'
'Uw moeder was zwanger?' Doroosjes onderlip begon te trillen. 'Hoelang was dit geleden dan?'
'Het is mijn verjaardag vandaag en ik wil dat je voor me zingt, honderd maal: hieperdepiep hoera! hieperdepiep hoera! Ik wil honderd kaarsjes op mijn taart en honderd cadeautjes! Nu je wakker bent, is de rozenhaag geweken dus kom maar op met dat feest!'
Honderd jaar... Doroosje barstte in tranen uit.

Toen de verdoemde prinses na drie koppen kruidenthee en een Belgische bonbon weer een beetje was gekalmeerd, keek ze verwonderd de keuken rond waar de oude dame haar heen had gebracht.
'Hoe komt u aan al deze spullen?' vroeg ze, 'Als het kasteel al deze jaren ontoegankelijk is geweest?'
'Internet natuurlijk,' was het schouderophalende antwoord. 'Zalando voor de kleren, bol.com voor elektronica en ook de appie levert aan huis. Het is wat geklungel met vliegtuigjes en parachutes door de schoorsteen - ik eet mijn eieren al mijn hele leven scrambled - maar het is beter dan verhongeren, nietwaar?' Ze giechelde weer opgewekt.

Die middag ijsbeerde Doroosje over het balkon van de Zuidertoren, die het beste uitzicht bood op de rest van het kasteel en het omringende Sprookjesbos. Overal slingerden slanke rozenranken zich om de het kasteel heen maar terwijl de uren verstreken, zag ze hoe steeds meer rozen zich langzaam terug begonnen te trekken. Tegen zonsondergang was de wildernis geweken en badend in het oranjeroze licht was er slechts nog een kasteel met een prachtige rozentuin.

Ik ben morgen jarig, besefte Doroosje opeens. Als ik precies 100 jaar heb geslapen, is het morgen mijn verjaardag en ik weet precies wat ik wil.

Nog geen uur later gonsde het Sprookjesbos van het opzienbarende nieuws: Doroosje was wakker en alle sprookjesfiguren waren uitgenodigd voor een gigantisch feest op Kasteel Rozensteijn!


Welkom bij ronde #89: Een sprookjesachtige verjaardag
Of: De wraak van Doroosje

Ik nodig de deelnemers van harte uit om zich voor te stellen en zo hun eigen ideeën aan dit verhaal toe te voegen. Voor het overzicht lijkt het me wel handig om namen te gebruiken die herkenbaar zijn (om even wat voorbeelden te geven met spelers die niet meedoen: artishokkio, Moustachepoester, De gelaarsde howlin... op die manier is het voor iedereen duidelijk wie wie/wat is). Zelf een sprookjesfiguur ontwerpen mag ook natuurlijk!

De huidige deelnemers zijn:
Graafoto
MonkeyLord
Killerboth
Faleria
Den Bever
DrWho
Tachondar
Theneka
Hank
Reivaxx

Tot en met maandag zijn hier nog mensen heel erg welkom om ook deel te nemen!

Ik, Prins Reivaxx, was verheugd dit geweldige nieuws te horen. Ik liet meteen m'n paard klaarmaken en reed het kasteel uit naar dat van Doroosje. Eindelijk was ze wakker! Om dit en haar verjaardag te vieren liet ik m'n gevolg geschenken overbrengen naar Doroosje, hopelijk kon ze het waarderen. Ze was dan ook een prachtige, adembenemende prinses. Benieuwd hoe dit verder zal aflopen...

Faleria, het vampiermeisje , ontwaakte. Ze rekte haar vleugels en landde veilig op haar voeten vanaf het plafond vanwaar ze als vleermuis even tevoren had gehangen. Nu kon niemand zien dat ze half vleermuis was.
Voorzichtig, om haar ouders niet te wekken, sloop ze naar beneden. Ze had honger, maar allang niet meer in mensenbloed. Dat was achterhaald. Nu at ze altijd een beschuitje met bloedrode jam.
Beneden, aan de barkruk gezeten, viel haar oog op de krant die op de mat lag. De sprookjeskrant, met als kop: Doroosje wakker na 100 jaar!
Doroosje was altijd lief voor haar geweest en Faleria had zich teruggetrokken op het moment dat ze hoorde dat Doroosje 'dood' was. Althans, dat hadden haar ouders gezegd.
Met een verbaasde blik bekeek ze het artikel. 100 jaar geslapen! Hoe kun je nu 100 jaar slapen! Volgens de krant had het een vloek van een slechte fee geweest. 100 jaar!
Snel las Faleria verder. Iedereen was uitgenodigd om de verjaardag en de wederopstanding van Doroosje te vieren. Zou Doroosje haar nog kennen?
Zo snel ze kon liep ze naar haar kledingkast en zocht de mooiste jurk uit. Haar oog viel op een donkerrode fluwelen lange jurk met zwarte knoopjes van voren. Bij de jurk hoorde een prachtig goud met rood flonkerende tiara. Dat zou het cadeau voor Doroosje zijn.
Haar voeten gleden in een paar zwarte pumps en om het geheel compleet te maken stak ze haar zwarte haar op in een ingewikkelde knot.
Faleria stond glimlachend voor de spiegel. Dat was lang geleden dat ze zich zo gelukkig had gevoeld.
Nu op naar het kasteel.

"Grietje! Grietje! We zijn uitgenodigd voor een feest! We zijn uitgeno-", Hank kwam al schreeuwend de trap op denderen en botste in de deuropening bijna tegen Grietje aan die met een boek in haar hand de tegengestelde richting in kwam snellen.
"Wat zei je nou? Ik was net verdiept in het laatste Harry Potter boek, ' zei Grietje, " ik dacht iets over een feestje te horen?"
"Ja dat zei ik inderdaad! We zijn uitgenodigd voor Doroosjes verjaardagsfeestje van morgen!" antwoordde Hank.
"Oh leuk, de laatste keer dat we op een feestje waren was bij Assepoester, en dat is alweer even geleden..."
"Maar we hebben nog geen cadeautje Grietje! En het is morgen al!"
"Oh, dat is geen probleem, ik weet al een leuk cadeautje.. ze zal het vast leuk vinden! "

----------------------------
Lieve Doroosje,
We komen graag naar je Feestje!

Was getekend,
Hank & Grietje.

Een feestje in sprookjes land is niet compleet zonder mij  

Ridder Tachondar met zijn speer hoorde hoe een envelop door zijn brievenbus viel.
Het was deze keer geen queeste! Wat werd hij die beu. Soms gooide hij ze gewoon op de stapel bij de open haard. Alsof hij niet eens gewoon wilde genieten van rust en ontspanning.
Hij slaakte een schril kreetje toen hij de uitnodiging zag. Snel schraapte hij zijn keel en vergat zijn vrouwelijke reactie.
'Welaan! Doroosje is herrezen en ontwaakt! Dat vraagt om een prachtig feest, en ze zullen op mijn aanwezigheid kunnen rekenen.'
Hij krabde aan zijn bebaarde wangen en dacht na. Wat zou hij als cadeau brengen? Een spiegel? Een muziekdoosje? Een fluit? Ach, waarom niet alle drie? Dan kon ze zichzelf in de spiegel fluit zien spelen terwijl het muziekdoosje haar een liedje kon leren.
Ridder Tachondar liep snel naar zijn kast, op zoek naar het perfecte galakostuum. Hij, die voor niets en niemand vrees kende, begon nu toch wel te beven van opwinding. Wat had hij een zin in dit feest!

Stel jij je ook nog voor graaf?

Ik vervul al je wensen voor een kleine prijs.
Maar niet voor goud,want goud dat spin ik zelf.
Ik ben the dark master, iedereen huivert als ze mijn naam horen, ik ben Repelsteentje.
Ik dacht dat de video al duidelijk genoeg was maar blijkbaar kijken jullie niet naar Once upon a time  

Haha nee die ken ik niet. Oké leuk

Ik ga morgen de rollen verdelen en dan begint de moordloze nacht morgen om 22:30u!

ik ga vals spelen en dezelfde rol nemen als de vorige ronde.

Met een hels lawaai stortte de TARDIS neer. Godver... wat is er nu weer aan de hand oude meid? Zijn we al in Androzani Minor? Oooh nee, dit is veel te kleurrijk. Ach wel, op naar avontuur.

MET SFEERMUZIEK!



De zachte adem van de wind was zijn enige metgezel, eenzaam dobberde hij over de golven. Zachtjes werd hij heen en weer gewiegd over de met schuim bedekte toppen van de blauw groene zee. Af en toe groette een speelse meeuw hem, of kwamen vissen vragend naar boven, even genietend van de warme zon, alvorens terug in de donkere diepten van de oceaan te duiken.
Toen hij wakker werd was het druk, vanuit het noorden was hij steeds zuidelijker afgedreven, mijl voor mijl, af en toe terug gedreven door de wind, maar steeds in de greep van de stroom blijvend. Rondom hem schitterde een veelheid aan lichtjes, en in de ochtendschemer kon hij door de groene waas van smog die de drukke vaarroute omgaf, het was immers windstil, nog net in de verte de vlam van een boorplatform zien. De stroom versnelde toen hij tussen twee landengtes in werd geperst, en de golven werden in hun rust gestoord door oceaanreuzen die zich gestaag een gang door het zoute water baanden.

Plastiek, blikjes en ander afval dreef doelloos rond hem, af en toe werden kleine eilandjes gevormd, om dan bij de minste verstoring van hun oppervlak terug in honderd kleine stukjes uiteen te vallen. Af en toe werd hij in het zog van een schip mee gezogen, maar steeds moest deze het afleggen tegen de vastberaden greep van de zee. De monding van een rivier duwde hem weg van de kust, waar hij door het wisselen van het getij langzaam naar was gestuwd. De zee was donkerder geworden, meer grijs dan blauw en het werd er steeds drukker.

Schepen waren druk in de weer, voeren af en aan, verspreiden zich in alle richtingen van de wind. Een vlucht meeuwen streek rond hem neer, verzadigd na een hele nacht een visserssloep te hebben achtervolgd, zich onderwijl vol stoppend met slachtafval. Geen moment was het stil, de ene na de andere vertelde met schrille stem zijn verhaal, allen wilden het laatste woord hebben.

Abrupt werd hun kakafonie verstoord, een school bruinvissen kwam klikken en uit het water opspringend voorbij, de speelste van hen wierpen zich midden in de groep meeuwen, die in een wolk van pluimen opvlogen. Enkele tellen later was het terug stil, de rust was terug gekeerd in zijn kleine stukje zee. In de verte zag hij de kust aan beide kanten langzaam voorbij drijven.

Hij had de drukke vaarroute eindelijk achter zich gelaten, overal was er rust, maar leven was er ook. Geen dooie zoute woestijn, zoals sommigen verkeerd vermoedden, maar een rustige oase vol leven was de open zee. Een school veelkleurige kwallen dreef glinsterend in het zonlicht voorbij, nieuwsgierige tentakels streelden zijn gladde huid, maar lieten geen spoor na.

Mysterieus glimlachend dobberde hij verder, benieuwd wat voor pracht de zee hem nog zou brengen. Een wolk rood zeewier dobberde even met hem mee, af en toe bleef er wat hangen, korte contacten om de eenzaamheid te verdrijven. Een schildpad peddelde rustig langs, knikte beleefd gedag, en vroeg tevergeefs om de weg naar Las Islas de Açores. Stilzwijgend dobberde hij verder, steeds goedlachs om zich heen kijkend, nooit vertrok hij ook maar zijn mondhoeken. De zon gleed weg achter de horizon, en het werd snel frisser. De wind stak op en langzaam werd hij aan de greep van de stroom ontrukt om met de wind mee te glijden. Deze duwde hem naar bewoond gebied, en toen de ochtendzon zacht de horizon kuste, en fris de wereld begroette, kuste ook hij zacht het strand. Ontrukt aan de zee bleef hij stil op het zand liggen, tot nieuwsgierige vingers hem er uit optilden, en het kind een vreugdekreet slaakte terwijl het hem fier omhoog hield.

Ontwaakt uit zijn eenzame slaap, verlost door de liefde van de kleuter, verlangend naar nieuw gezelschap, sloop het Arme Lelijke Niet-Eendje uit de slaapkamer van het kind, en stapte door de poort naar de sprookjeswereld, waar hij eindelijk naar terug kon keren. De imperatief van Doroosjes verjaardag had hem op drift gestuurd, de zee had hij al overwonnen, nu moest hij er nog in slagen om zonder kleerscheuren (of veerscheuren, wat U verkiest) in het paleis te raken. Hij slaapwandelde nog wat, dromend van zijn nieuwe verschijning, hopend dat hij Doroosjes verjaardag tot een goed einde kon brengen, en eindelijk een kus van de prinses haar lippen kon stelen, om zo tot een prachtige zwaan te evolueren.

Yeaaahh sfeermuziek

En ik denken dat do een tweede stukje geschreven had 0_o
Welkom terug theneka

haha, der moet iemand af en toe Do op haar plaats zetten ee :p Ze mag dan knap en slim zijn, ma toch, ze is nog zo jong :p

Spoiler alert: theneka heeft dit verhaal al maaaaanden in de kast liggen! Neemt niet weg dat het een mooi en erg goed geschreven verhaal is natuurlijk

Dorien schreef:Spoiler alert:

Spoiler:

Maak dan tenminste een spoiler

tsss. Do, ge ga kletsen vangen azo ee :p En ja, wat maakt het uit dat het al oud is :p Kga nog ke mijn best doen omdat uw verjaardagspotje is. PH.

Daarna ook theneka.

is dat geen schending van auteursrechten? copyright?

Hoezo? Het is zijn eigen verhaal

hoe kan dat nu weer auteursrechterlijk niet in orde zijn

Tenzij hij zichzelf gaat aanklagen misschien...?

Ja, zo schizofreen ben ik wel :p wnnr krijgen we onze rollen Do?

Iemand fluisterde mij net in dat ook el tigre meedoet, dus ik ga de rollen nu verdelen!

"El tigre, dat klinkt als familie van dat Spaanse geboefte Zorro," fluisterde Hank terwijl hij voorzichtig de gastenlijst doorbladerde, "ik heb gehoord dat ze daar erg van kostuumfeestjes houden, dus dat gaat vast spectaculair worden morgen!"