damm srry jongens ... echtwaar, ik was begonnen aan het verhaaltje .... en ik weet niet door wat maar blijkbaar niet afgemaakt
forgive me?
-----
De geest was het beu dat hij telkens dat hij een paar goede lichamen had, hij er een verloor. Die stomme mensen kwamen daar telkens weer roet in zijn eten gooien. Dus voordat hij verder ging met lichamen te bezitten en dus minder hapjes over te houden, was hij van gedachte dat hij nu eerst maar eens smakelijk moest eten. En wie zou er lekkerder smaken dan die vervelende Hank? Hij was de reden dat hij zijn vorige lichaam verloren was. En hij was de reden dat de mensen samenkwamen en hun krachten verzamelden om zijn lichamen te doden.
Maar eenmaal dat deze vervelden lastpast van een Hank weg was, dan heb ik vrij spel! Hank die staat op mijn menu nu, daar heb ik nu wel genoeg over nagedacht. Ik zal in ieder geval geen fout meer maken zoals de vorige keer maar een ellendeling uit de wegruimen.
Al snuivende ging het gevaarte op zoek naar Hank, eenmaal hij zijn geur vast had wist hij direct waar op het schip deze zich bevond. Hij kon zo zeggen dat hij in het ruim was dat voorzien was voor de ruim op te bergen, meer nog, hij kon de exacte plaats zeggen waar hij stond. Hijzelf was namelijk ‘verbonden’ met het schip, dus alles wat daarop gebeurde, dat wist hij en je kon niks voor hem verbergen.
Toen ging hij naar dek en zocht de plaats vlak boven Hank. Wanneer hij daar eenmaal stond, nam hij eventjes diep adem en maakte zich klaar voor de aanval. Een bliksemsnelle klauw schoot naar beneden, door het hout en greep de kop van Hank vast. Daarna sleurde hij Hank terug naar boven, naar het dek. Aangezien het gat dat zijn arm in de vloer gemaakt had niet groot genoeg was zodat hank erin zou passen kwam hij hier hard tegenaan. Maar de wolf liet eventjes los en begon toen opnieuw, met vernieuwde kracht trok hij zo hard aan Hank dat deze dwars door het dek werd getrokken. Toen hij hier eindelijk stond zaten er grote splinters hout overal in zijn lichaam.
De wolf die eindelijk zijn hapje recht in de ogen kon kijken begon al tevreden zijn lippen af te likken. Hij grolde nog eens naar hank die daar pijnlijk stond en nog aan het twijfelen was of hij het op een lopen moest zetten of moest proberen aan te vallen. Veel tijd kreeg hij niet want toen hij net besloot weg te rennen en om hulp te roepen, sprong het grote beest op hem en smeet hem plat tegen het dek. Hij werd geplet onder het gewicht van het dier en kon zich geen vin verroeren, terwijl het monster hem aankeek met ogen waarin niks dan honger en woede af te lezen stond.
Het beest wou hank zoveel mogelijk schrik aanjagen om hem dan met een gruwelijke dood naar de hel te kunnen sturen. Hij gromde en zette zijn tanden in het vlees, maar beet niet. Hij huilde het uit van plezier en net alsof hij wou zeggen dat er niemand hank zou komen redden, dat hank er hier helemaal alleen voor stond en dat hij zich dus niet stil moest houde
Pas na enkele minuten, die voor hank wel eeuwen leken te duren, had gespeeld met hank en deze op meesterlijke wijze gemarteld had. Beet hij toe, met 1 grote hap, beet hij zijn hoofd los en smeet het overboord. De rest van zijn lichaam was niet om aan te zien, zoveel had hij ermee gespeeld, het vel en de spieren hingen los rondom de botten, ieder peesje afgerukt zodat hij geen enkele mogelijkheid meer had om te vluchten, laat staan om recht te staan. Maar voor de wolf maakte dit geen enkel verschil, een hapje was een hapje, en nu was dit zelfs lkkr mals. Dus bij begon smakelijk van hank zijn lijk hapjes te nemen totdat hij voldaan was, daarna verdween hij in het niets.
------
Hank is vermoord door de ’wolfgeest’ik zou zeggen dat de dag nu begint tot morgenavond??
(beetje oneerlijk anders voor moesten er sommigen weg zijn nu en niet knn stemmen)
en nog is srry e