Enkele dagen later was er al een zekere routine ontstaan. Drwho, tachondar, miejster en den Bever waren druk geweest met het herstellen van de gebouwen en de omheiningen. In de directe omgeving hadden ze (verdekt in het struikgewas) de ingang tot een ijzermijn gevonden, dus ook de smederij brandde volop om iedereen van een fatsoenlijk zwaard of bijl te voorzien. Brandstof werd van de turfstekerij gehaald.
Natjuh had maar voor twee dingen oog: hank en Wervelwind. Hank vanwege zijn kookkunsten, die met de dag beter werden, en Wervelwind het paard. Hier reed ze in volle vaart mee de vlakte over, contacten leggen met de marktkooplui van naburige domeinen.
Naburige domeinen waren er ook, grote en kleine, springlevende en morsdode. Tegen de berg aangeplakt een verlaten domein, de Drie Rozen, maar nog wel een geestkrijger als bewaker, dus vanuit de bergen kwamen er weinig beesten naar de Eikenhoeve. Iets verderop het domein bergzicht, ook al zo goed als verlaten. En pal naar het noorden het domein van de Vrije Beren, met marktplaats. Maar dan weer zonder bewakers, want de bewoners waren zelf allemaal erg ervaren vechters en jagers.
Kauna hield zich bezig met de tuin en de velden, terwijl mattio zich een hoop pijlen gesneden had van de struiken, voor zover dag mogelijk was, en druk aan het oefenen was''.
Morkreb en Debby hadden de omgeving uitgeplozen op sporen, zaden en andere zaken die ze konden gebruiken. Een man met een rugzak wenkte hen.
''Hee, kom 'ns hier.'' Gebaarde hij hen. ''Jullie zijn die gasten van de academie die op de Eikenhoeve zijn komen wonen?''
''Ja, ik ben morkreb, en dit is onze genezer/herbalist, Debby'' zei Morkreb. ''Kunnen we u ergens mee helpen?''
''Nou, eigenlijk niet, maar ik ga ervandoor, naar de goudvelden op Desertion. Ik heb een bootovertocht geregeld en vertrek voorgoed. Hier hebben jullie de sleutel van mijn huis, daar, 100 meter verderop, met die groene stenen muren. Zorg er goed voor. Alles wat jullie vinden mogen jullie gebruiken. En de bomen ook''
''Gaat u dan weg?'' vroeg Debby. ''Er is hier toch eigenlijk genoeg te eten?''
''Ja inderdaad, maar 't wordt tijd om verder te gaan. Alle oude bekenden zijn dood of vertrokken, mijn vrouw is twee jaar geleden tijdens de epidemie gestorven, mijn kinderen zijn naar het leger van de koning vertrokken in de strijd op Chaos. Er is eigenlijk niets meer wat me hier vasthoudt. De naam is Syntheca, trouwens. Zeg dat jullie namens mij komen, en je krijgt misschien nog wat korting bij de Vrije Beren''.
''Nou, heel erg bedankt en Tabée dan maar''
En zo kregen de nieuwe bewoners van de Eikenhoeve de beschikking over het bos van Syntheca, ruim 200 fikse bomen, voor Esert en omgeving een behoorlijke rijkdom.
Nog even om het voor iedereen duidelijk te maken: we zijn begonnen met een moordloze/lynchloze dag, die gisteravond afliep. De eerste nacht mag er al wel gemoord worden door de wolven. De tijd in het verhaal loopt niet synchroon met de tijd van het spel.