Na dagen van lynchen en nachten vol angstaanjagende nachtmerries zijn er vier poppen over, die voor eens en altijd het bloedige mysterie van de Intertoys zullen ontrafelen. Poppen, gefeliciteerd!!! Speciaal voor jullie een extra lang verhaaltje. Niet te snel lezen hoor, ik heb er veel werk in gestoken. 
‘Jij bent mijn beste maatje.’
‘Wij blijven altijd vrienden.’
‘Kom, dan speel ik nog wat met je.’
‘Ik laat je aan iedereen zien.’
‘Wouw! Wat ben je sterk!’
‘Hè, nu ligt je armpje eraf.’
Vanaf onze schepping tot de laatste tel van ons nietige leven zijn wij dienstbaar. Het is ons doel, het is hoe wij zijn. Dat heet het Hoogste, omdat het het hoogste is wat wij kunnen bereiken: onszelf vernederen, tot zelfs het stof tussen onze onderdelen ons veracht.
‘Je ligt in de weg.’
‘Je bent verouderd.’
‘Je kan niet praten.’
‘Je bent stom.’
En dan, als wij onszelf vernederd hebben tot zelfs de roestvlekken op onze schroefjes bladderen om van ons weg te komen, dan komt het moment dat het Laagste heet. Het moment dat we eeuwige rust zullen vinden. In een vuilnisbak of een toilet. Voor wie geluk heeft is het een openhaard.
Duisternis.
Je bent bekend met woorden en weet van hun betekenis. Je verstaat ze, maar spreekt ze niet, omdat je dat niet kunt. Je hebt geen spieren, geen echte mond, geen tong, niet eens stembanden. Je bent niet volwaardig. Nooit geweest ook.
‘Hé, vriend. Wat is er met je? Waarom lig je hier? Sta eens op. Doe je ogen eens open.’
Een streep licht.
‘Zeg eens iets.’
Die zin ken je nog niet. Zeg eens iets. Voor het eerst in je leven wordt er iets van je verwacht, anders dan passief bespeeld te worden.
Een oase aan helderheid.
‘Hij ziet er niet goed uit,’ hoorde Tachonder een stem zeggen die hem erg bekend voorkwam.
‘Waar ben ik?’ wist hij uit te brengen.
‘Je bent nu weer bij je vrienden,’ stelde de stem hem gerust.
‘Wat is er gebeurd?’
‘Je hoeft je geen zorgen te maken. We zorgen voor je.’ De stem was de stem van Graafoto. Zijn silhouet hing boven hem. Hij zag dat hij vleugels had en gelijk met die notie voelde Tachondar een zware steek door zijn schouders gaan. Hij voelde met zijn vingers: zachte veren, twee stevig kussens die van zijn schouders tot zijn heupen liepen.
‘Je bent dood,’ fluisterde de stem van Laura. ‘Het spijt me. Ik verdacht je.’
‘Jij was de jager?’
Laura knikte en schudde toen. ‘Het spijt me.’
‘Kom, kom. We moeten elkaar geen excuses aanbieden.’ Dat was Debby. ‘We weten dat het iedereen spijt. We hebben ons allemaal aan dingen schuldig gemaakt.’
‘Ik neem jullie niets kwalijk van wat er beneden is gebeurd,’ glimlachte Hans. ‘Zelfs jullie niet, Daniël, Killerboth, Morkreb,’ voegde hij er nu grijnzend aan toe. De drie mompelden iets als “en toch spijt het ons”.
Toen besefte Tachondar iets. ‘Jongens?’
‘Ja?’
‘Hoe staat het daar beneden nou?’
‘Niet zo best,’ zuchtte V8power. Ze stapte naar Tachondar toe en ging naast hem zitten. ‘We zien het hier al dagen misgaan…’
‘Kan ik het ook zien?’ vroeg Tachondar.
Artishocking wenkte hem en gebaarde hem haar te volgen. Samen liepen ze over de wolken, die verrassend stevig waren. Toen kwamen ze aan bij een raam. ‘Vanaf hier kun je alles zien.’
En Tachondar keek.
**** ** ** ****
Toen hij zijn ogen opende, merkte Backslide dat er iets op hem lag. Twee ogen keken hem in een gevangen doodsangst aan. Het waren de ogen van Laura.
Vlug duwde Backslide het lijk van zich af. Hij sprong op en keek om zich heen. De andere poppen werden ook wakker en stonden op.
‘Wat is er gebeurd met haar?’ bracht Kauna met moeite uit.
‘Ik weet het niet…’ fluisterde Backslide, die even was vergeten dat Kauna hem de vorige dag nog nat had gespetterd.
Het bleef lang stil.
‘Jongens,’ bracht Hank toen uit. ‘Laura is niet de enige die niet meer onder ons is.’
Een paar stappen van hen vandaan, op de scheidslijn tussen duister en licht, stak een ledemaat uit de donkerte. Het was het been van Tachondar. De twee (Laura en Tachondar) hadden die nacht geworsteld en Laura was erin geslaagd Tachondar uit de ring te duwen, waar hij door popdolle dinosaurussen was verorberd.
Maar wat had Laura verwond?
‘We moeten hier weg,’ sloeg Natjuh ze met de kille waarheid in hun gezicht. ‘Het is hier helemaal niet veilig!’
Niemand zei iets, maar aan hun houdingen zagen de poppen dat iedereen het ermee eens was.
‘Ik stel voor dat we doorreizen. Achterin deze afdeling zou een lichtschakelaar moeten zijn. Die moeten we zien om te zetten.’
Als één man zetten de poppen zich in beweging. Natjuh ging voorop, achter haar liep Kauna en daarachter Backslide, in wiens hoofd het niet eens
opkwam om wraak te nemen voor de waterstreek die Kauna hem geleverd had. Helemaal achteraan liep Hank, die zich een beetje afzijdig hield, zoals hij al tijdens het hele avontuur weinig had gezegd.
Er werd niet gesproken, maar des te meer werd er gedacht. Iedereen wist wel hoe de anderen over hem of haar dachten. Vooral Hank merkte dit: de poppen keken hem weinig aan, ze vertrouwden hem niet. Hij had zich als allerlaatste bij het gezelschap gevoegd, als wissel van Howlin Graveyard, en was niet heel actief geweest. Als er koppen moesten rollen, wist Hank, dan was hij de eerste die eraan zou moeten geloven.
Maar zover was het voorlopig niet. De zwijgstoet van poppen bewoog gestaag door het duister van de afdeling
Afgekeurd Speelgoed. De bange avonturiers waren op hun stilst en hielden hun oren gespitst, om te horen of er geen popdolle dinosaurussen hen beslopen. Ze bevonden zich nu op vijandig terrein.
De Lichtoase was allang achter hen uit het zicht verdwenen en het was nu weer net zo aardedonker als toen ze de afdeling opgelopen waren. De poppen roken zweet.
*** ** ** ***
‘Wat romantisch,’ zei Tachondar. V8Power en Moustache hadden hem net uitgelegd hoe de twee poppen elkaar hadden leren kennen. Voor het gemak en omdat Tachondar daar natuurlijk alles al van wist, hadden ze hun gezamenlijke dood niet uit de doeken gedaan.
De andere poppen zaten eromheen en hadden naar het verhaal geluisterd alsof ze het nog nooit hadden gehoord. Het dode speelgoed hield van verhalen, omdat het nu toch dood was en het onzeker was hoe lang het zou duren voor het weer naar de aarde zou mogen voor een nieuwe avontuurlijke ronde.
‘Zeg Hans,’ begon ex-sjamaan Stephen toen. ‘Vertel eens, waarom heb je niets gedaan toen we je massaal zouden doden?’
‘Ik wilde wel, maar er werd absoluut niet naar me geluisterd.’ Hans lachte erom. Hij zat hier natuurlijk al het langst en was er misschien in geslaagd zijn wrok te temperen. ‘En natuurlijk verwachtten jullie dat ik me zou verdedigen. Het zou niets uitgemaakt hebben.’
Tachondar keek bedenkelijk. ‘Er is nog steeds iets wat ik niet snap.’
De poppen keken hem geïnteresseerd aan.
‘Waarom die afdeling
Afgekeurd Speelgoed opgaan? Het leek destijds logisch, maar eigenlijk is het gewoon heel erg dom… Ik heb het gevoel dat er iets niet in de haak is…’
*** ** ** ***
De poppen sloegen een kamp op tegen iets waarvan ze vermoedden dat het de poot van een kast was. Of, wat heet kamp: ze gingen er zitten, allemaal aan één kant van de poot, en zuchtten eens diep.
Zeker een halfuur lang hadden ze geconcentreerd geluisterd, om te horen of niets hen in het duister besloop. Nu was hun concentratie op. Ze merkten hoe moe ze waren, hoe uitputtend de reis was geweest en hoe verwarrend hun eigen gedachten nu waren.
Maar Natjuh bleef goede moed houden. Om henzelf wakker te houden, stelde ze voor het te hebben over de dood van Laura en Tachondar. Het was weliswaar geen leuk gespreksonderwerp, maar het was het enige onderwerp waarover ze het konden hebben zonder het gevoel te hebben dat ze niet gewoon praatten om er niet aan te denken. Door het over de moord te hebben, zouden ze het kunnen verwerken.
Gedurende de eerste paar minuten werd er gesproken over hoe erg het was, hoe misselijkmakend, hoe verschrikkelijk onpoppelijk van de moordenaar. Er werd gezucht en gesteund en af en toe zelfs gesnikt. Maar uiteindelijk bewoog het gesprek van gejammer naar een beschuldigende discussie. Hank, die de bui al aan had voelen komen en zich enigszins afzijdig had gehouden in het gesprek – af en toe had hij iets gezegd, maar gewoon hetzelfde als de persoon voor hem – werd nu door Kauna beschuldigd, en daarna door Backslide. Natjuh was het met haar voorgangers eens.
Hank probeerde zich nog te verdedigen en beschuldigde Natjuh met de argumentatie dat Natjuh geconverteerd moest zijn. Maar zijn verdediging klonk helaas voor hemzelf niet heel stevig.
*** ** ** ***
‘Het leek me gewoon leuk,’ zei Graafoto. ‘Ik bedoel… Wie wil er nou geen poppevader zijn van zo’n geweldige groep poppen? Ik vond jullie echt heel aardig, en ik kan wel zeggen dat ik geschokt was dat ik door
jullie zelf ben gedood. Maar daar ben ik nu wel overheen hoor.’
‘Hmm, tja… Ik moet zeggen dat je het best goed deed hoor, alleen konden we je op een gegeven moment gewoon echt niet meer vertrouwen.’ Dat was Morkreb.
‘Ik had je gezien,’ zei Tachondar. ‘En toen was het vlug voor je afgelopen.’
‘Maar hoe zit het met jou, Killerboth?’ verschoof Graafoto de aandacht van zichzelf af. ‘Waarom zit jij hier eigenlijk?’
De poppen wisten het allang, maar ze hadden niets anders te doen dan elkaar keer op keer vertellen waarom zij hier zaten en wat hun beweegredenen waren tijdens hun vroegtijdig geëindigde leven.
‘Tja… Ik was gewoon telkens te laat met stemmen. Ik wilde echt wel, hoor, maar op één of andere manier kwam het er gewoon niet van. Jullie hadden groot gelijk dat jullie me daarom maar om hebben gebracht. Iemand die niet actief is, is niet te vertrouwen…’
Morkreb lachte. ‘Wat mij betreft had je niet weg gehoeven, hoor. Ik schrok me rot. Opeens twee makkers weg!’
‘Is het je trouwens nog gelukt, Morkreb,’ begon Debby, ‘om een conversie uit te voeren?’
Morkreb boog zijn hoofd met gesloten ogen. Toen opende hij die weer en keek hij in de richting van het raam. Hij fronste en schudde zijn hoofd, maar het was geen ontkenning.
*** ** ** ***
In de verte scheen een dof, rood lampje.
‘Daar is de schakelaar,’ zei Natjuh. ‘Dat moet wel.’
De poppen versnelden hun pas iets. Hank had moeite bij te blijven. Backslide kon zijn frustratie niet meer bedwingen.
‘Jij trage slak!’ schreeuwde hij opeens, en iedereen schrok zich rot, in de overtuiging dat ze gesnapt waren door een verschrikkelijk, onkindvriendelijk monsterspeeltuig. ‘Loop toch eens door, nietsnut! Je bent al walgelijk genoeg als je gewoon met ons meeloopt!’
Kauna en Natjuh probeerden Backslide wat te kalmeren, maar hij was al zijn controle kwijt.
‘We zouden je hier ter plekke af moeten maken!’ brulde hij. ‘Hier! Hier! Nu! Al zou ik het zelf moeten doen!’
Plotseling lieten Kauna en Natjuh hem los. Ze keken elkaar aan, al zagen ze dat van elkaar niet in het donker. Ze zagen niet dat de ander knikte, maar wisten dat ze hetzelfde dachten.
‘Kom mee,’ zei Natjuh en de poppen begonnen weer te lopen.
Het rode lichtje naderde, en uiteindelijk zweefde het hoog boven hen.
‘We kunnen er komen via een kast die ernaast staat.’ Natjuh ging de poppen voor. Ze nam hun handen, zodat ze haar niet plotseling kwijt zouden raken, en tastte in het duister. Plots had ze de kast gevonden. ‘A!’ fluisterde ze. En ze begon te klimmen, gevolgd door drie tastende poppen.
Ze kwamen niet snel omhoog. Langzaam maar zeker begon het rode lampje dichterbij te komen en het speelgoed zag dat als de kast hoog genoeg was, en dat was hij wel, ze er uiteindelijk met gemak bij konden, zo dicht bij de kast was de schakelaar gehangen.
Maar toen ze nog maar een paar poppenmeters hoefden te klimmen, hield Natjuh plotseling halt. Ze tikte Kauna, die onder haar klom, zachtjes op haar schouder en die tikte Backslide weer op de schouder. Een tel later liet Backslide per ongeluk zijn been naar beneden schieten.
Er klonk een doffe “tok!” en Hank schreeuwde het uit en zijn schreeuw verstomde in de diepte.
Even waren de drie overgebleven poppen stil, toen klonk er geschuifel: de klim werd hervat.
*** ** ** ***
‘Welkom hier,’ lachte V8power, toen plotseling een hoofd door de wolkenvloer omhoog gefloept kwam. Er volgden twee schouders, daarna kwam een buik en tot slot zweefden ook Hanks benen door de wolk en stond hij tussen hen in.
‘Vertel je verhaal maar,’ grijnsden ex-wolven Morkreb, Killerboth en Daniël naar hun mede-engel, toen ze de verbaasde uitdrukking op het gezicht van Hank zagen.
‘Ik had gedacht dat ik het wel tot het eind zou volhouden…’ gromde de pasgeboren engel met grote ogen, die nog steeds niet kon geloven hoe dicht bij de finish hij gesneuveld was.
*** ** ** ***
De schakelaar kwam nu op ooghoogte en de poppen klommen op de kast. Gedrieën stonden ze in het vage licht van de schakelaar, wat hen net genoeg verlichtte om van elkaar de gezichten te kunnen zien.
‘Eén van jullie mag het doen,’ zei Backslide. ‘Ik had de eer om die valse wolf Hank naar beneden te trappen.’
‘Dan laat ik de eer aan jou, Kauna’ zei Natjuh. ‘Ik heb al zoveel goeds mogen doen voor onze gemeenschap. Bovendien ben jij je wijwater kwijt geraakt toen je Backslide controleerde.’ Er klonk gegrinnik achter hen, van Backslide, die dat nu wel kon waarderen.
Kauna zuchtte. Het was geen vermoeide zucht, maar een opgeluchte zucht. ‘Daar staan we dan. Met ons drieën. Ongelooflijk dat we het zo ver gebracht hebben.’
Natjuh knikte. ‘Alleen nog die schakelaar omzetten. Dan wordt het hier licht en kunnen we veilig weg.’
*** ** ** ***
Achtentwintig engelenogen keken gespannen door het wolkenvenster naar beneden.
*** ** ** ***
Kauna stapte naar voren.
Ze hief haar arm.
Reikte naar de schakelaar.
En drukte op het rode lichtje.
Er klonk een schrikwekkend gebrul.
‘Zet de schakelaar om!’ schreeuwde Backslide.
Maar Kauna
had de schakelaar omgezet. Tenminste, dat dacht ze. In werkelijkheid had ze een gehandicapte dinosaurus in zijn enige nog werkende, lichtgevende oog geprikt.
Er klonk een verschrikkelijk geschreeuw toen de dinosaurus zijn bek opende. Maar het was niet Kauna die schreeuwde, het was Backslide, die door twee handen van de plank geduwd werd. Toen de dino zijn bek sloot, kreeg Kauna de kans niet om wat voor geluid dan ook te maken.
Twee tellen later zette Natjuh de echte schakelaar om. De afdeling
Afgekeurd Speelgoed werd plotseling felverlicht en tientallen mismaakte poppen op de grond keken naar haar op.
‘Doe jullie te goed aan hun vulsel, jongens. Jullie hebben het verdiend.’
En fluitend verliet cupido de afdeling via de achteruitgang, als enige overlevende van zeventien poppen.
*
*
**
***
*****
********
*************
********
*****
***
**
*
*
Na deze stemming hadden burgers onmogelijk nog kunnen winnen. ’s Nachts zou Natjuh nog een burger doden en zou de laatste stemming een stemming tussen burger en burgemeester zijn, die Natjuh met haar anderhalf keer meetellende stem zou winnen.
Poppen en hun rollen:Daniel – Leugenwolf
Graafoto – Ketter en ex-burgemeester
Tachondar – Ziener
Kauna – Priesteres
Laura – Jageres (richtte op Tachondar)
V8power – Beul en geliefde van Moustache
Moustache – Burger en geliefde van V8power
Hank1705 – Burger, nam rol over van Howlin Graveyard
Natjuh89 – Cupido, burgemeester en geconverteerde wolf
Stephen – Sjamaan
Morkreb – Conversiewolf
Djali – Beschermengel
Artishocking – Burger
Hans – Heks
Killerboth - Verhullende wolf
Backslide – Burger
Debby – Burger
Einde van de 32ste ronde. Tegen alle waarschijnlijkheden in winnen de wolven deze ronde!Wetenswaardigheden:1. Als antwoord op jullie grootse verbazing aan het begin: ja, er zaten veel burgers in. Van de 17 deelnemers waren er maar liefst 5 een gewone burger. In feite zaten er eigenlijk alleen “normale” rollen in deze ronde.
2. Het zandmannetje en de weerhamster hadden er nooit in kunnen zitten, die heb ik later aan de lijst toegevoegd. De wijze burger en de groenteboer hadden er wel in kunnen zitten, maar vielen net buiten de lijst van mijn randomizer.
3. Er is deze ronde uitzonderlijk goed gezien, voornamelijk slechte rollen. Dit had als nadeel dat het burgerblok op zijn toppunt slechts drie personen bevatte en na de conversie van Natjuh werden de twee anderen systematisch weggewerkt.
4. De burgers hebben danig eclatant hun civitas geëtaleerd. Artishocking en Debby vielen zelfs haast van hun stoel van het gapen… (“Wat hebben wij toch een
saaie rol!”)
5. In het burgerblok postte Djali redelijk aan het begin van het spel haar top-3 van verdachte personen. Opvallend, dat de enige persoon op dit board met op haar tweede account toegang tot
alle boards nu net de drie weerwolven verdacht…
6. Van alle rondes had deze ronde de meeste views!
7. Er zijn deze ronde twee nieuwe rollen voorgesteld: de zijlijnwolf en de slijmbal.
10. Het is niet waar dat Nederlanders Wicky de Viking niet zouden kennen. Ik “ben ermee opgegroeid” ( = heb het geregeld gezien) en kijk het nog graag.
11. Laura is er deze ronde niet één keer in geslaagd Tachondars naam juist te spellen.
12. Er is maar in één stemronde op hem gestemd, maar met 13 stemmen had Stephen toch de meeste stemmen van alle deelnemers. Laura kreeg in vijf rondes niet één stem van de burgers. Op V8power is ook niet gestemd, maar zij stierf al na de eerste stemronde.
13. Op de spelleider is in deze ronde niet gestemd. Wel op een niet-deelnemend persoon: totaal in paniek omdat hij gelyncht zou worden, stemde Daniel in de derde stemronde op zijlijnwolf Miejster.
14. Jullie hebben in deze ronde 3 filmpjes en 4 afbeeldingen geplaatst, waarvan twee keer dezelfde afbeelding. Favoriete onderwerpen waren
Saw en… hamburgers…
15. De organisatie van een chaotische spelleider ziet er zo uit:
https://spreadsheets0.google.com/spreadsheet/ccc?authkey=CPviu_QC&hl=en&key=t2xk5mFmHi-PO9EYDNh1e3Q&hl=en&authkey=CPviu_QC#gid=016. De persoon die precies in het midden van de lijst stond, heeft dit potje gewonnen. En da’s gewoon toeval…
Index
