Ronde 60: Luna's Dagboek

hoe bevalt het verhaal je zover do? ^^

voor de andere die zich ook af vroegen wie er allemaal ook al weer mee deden:
Backslide
Morkreb
Moustache
Mattio
Hank
Kauna
DrWho
killerboth
Miejster
V8power
natjuh
Dorien

Ik stem alvast in het wilde weg Moustache

Dank je Morkreb, dat is een handig lijstje. Iene miene...

Killerboth, omdat hij als achtste in de lijst staat!

ik stem op natjuh omdat ze lief is

Ik stem op Kauna

ik stem backslide random

Ik houd het lekker gelijk, ik stem op Killerboth.

Djali

Voor de rest van de dag zit ik in koln.dus online komen wordt m dan ook niet xD

ik zie dat niemand nog op miejster heeft gestemd, dat zal ik dan maar doen. djali is nog steeds dorien, of niet?

Ik stem hank zoals altij

ik stem op v8power omdat die nog niet vetgedrukt staat, en wil haar die eer natuurlijk niet ontnemen.

@Moustache, Djali is nog steeds Dorien ja.

en een kakkerlijk als avatar..
laat ik daar maar niet teveel aandacht aan besteden

mattio omdat hij op mij stemt en ik zo mijn vel kan redde xD

hmm, ik zie nog geen smeekbede dat ik te laat ben, wat een teleurstelling...
dacht dat ik mij had moeten excuseren voor het ongemak wegens de elektrische panne aan ons huis en de halve straat,
maar goed...
verhaaltje komt morgenochtend

nee want wij zijn geduldige mensen die snappen dat jij ook een mens bent. Wel willen we erg graag weten of er iemand dood is of niet, en zo ja, wat diens rol is..

'Jouw beurt voor de wacht,' zei de bijlman terwijl hij zijn vriend wakker porde.
'Tizzer?' vroeg hij met een zware druk op zijn ogen, alsof er loden gewichten aan zijn oogleden hingen.
'Jij moet de wacht nu houden.'
Hij wreef langdurig in zijn ogen en knikte.
'Komt ervan als je zo lang leest terwijl je de wacht moet houden.'
De geleerde was te moe om hem van repliek te dienen.
Even later zat hij met zijn hoofd in zijn hand voor zich te staren. De saaiste wacht ooit, want enkel de deur moest in de gaten worden gehouden. Af en toe wipte hij op de gang, maar het was onmogelijk om in deze donkere gang drie meter ver te zien, dus kon hij net zo goed blijven zitten in de kamer.
Het dagboek ving zijn blik. Ook al zou zijn kompaan het niet waarderen, hij had toch niets beters te doen. Dit was de 20e eeuw. Er leefden hier geen mensen meer in de wijde omtrek, en de aandacht van de wereld was gericht op Duitsland en zijn trotse Hitler. Het kon echt geen kwaad om wat te lezen in het licht van de kleine resterende sintels...

'Zoals beloofd, ben ik terug Dagboek. Al heeft het tot mijn spijt een maand geduurd. We kregen net bericht van een groep Portugezen die kwamen onderhandelen, of beter gezegd, dwingen. Ze zeiden dat wij de door de Paus ingestelde lijnen overtreden hebben. Dat is uiteraard waar. Mijn oom had die overschreden. Ik kan het de Portugezen niet kwalijk nemen dat ze ons weg willen. Thuis in Portugal en Spanje zorgt het voor zeer fatale klappen in de politiek en handel. Op het schiereiland zijn de twee zeer op elkaar aangewezen, want dezer dagen zijn de staten van de Pyreneeën zoals Andorra nogal uit op bloedvergieten. En ook op zee wordt het voor beide eveneens gevaarlijk, aangezien de vloot van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en het Republiek der Zeven Nederlanden ons tot veel oorlogen ter zee dwingt.
Toch wil ik zelf ook dit fort niet meer afstaan. Het is een thuis geworden, al heb ik altijd gedroomd dat ik hier ooit weg zou gaan.
Ook de Inca's lijken agressiever te zijn geworden. Portugezen en Spanjaarden vechten, en de indianen trachten als de derde hond er profijt uit te trekken. Helaas hebben ze geen wapens zoals van ons en geen numerieke overmacht, dus spelen ze hun troef kwijt en komen er soms slechter vanaf.
Ik moet nu weer gaan. De vallei heeft de laatste dagen ook een overvloed aan regen gekregen. Gisteren sloeg een langslopende modderstroom een grote kei uit de aarde die naar beneden kwam rollen. Twee tellen later zat er een bres in onze muur, en een vrije toegang voor water uit de gegraven gracht naar de kelder. Waar moeten we in godsnaam zand vandaan halen...
Tot de volgende keer - Luna.'

De geleerde keek op toen de bijlman zich omdraaide. Hij keek hem aan, maar zijn ogen waren gesloten. Als zijn kompaan hem had betrapt op het lezen, had hij het mogen aanhoren. Dus besloot hij de rest voor morgen te houden. Of beter gezegd, later op deze dag.

Eind van Dag 1. Niemand sterft, geen vogeltjes voor wie dan ook. Nacht 1 gaat in en duurt tot 22.00 uur.

Hmmm... Geen leugenwolf dus, of een erg domme. Slaap wel burgertjes.

Geen leugenwolf of een slapende leugenwolf, allebei positief, goed begin

jep dit gaat goed.

‘Ook op deze gang niets,’ zuchtte de bijlman.
‘Inderdaad,’ beaamde de geleerde die de donkere kamer uitkwam aan het einde van de gang. Ze waren twee gangen verwijderd van Luna’s kamer, dat nu een aanwijzingspunt was geworden. De woningen bleken vooral ondergronds te zijn, waar een complex gangensysteem was gemaakt.
‘Misschien vinden we iets kostbaars in het bovenste gedeelte van het fort?’ opperde de geleerde. ‘Schatzoekers gaan altijd ondergronds zoeken, zoals wij nu bezig zijn.’
‘Ik stel voor dat we deze verdieping afwerken. Morgen doen we de laatste gang op dit niveau en dan gaan we naar boven.’
‘Goed. Laten we maar in deze kamer overnachten.’
De bijlman knikte en maakte een vuur, terwijl de geleerde het dagboek uithaalde.

‘Beste Dagboek. Misschien had je het al opgemerkt, maar na al die jaren ben je nog eens uit mijn kamertje. Wat er gebeurt is, ligt nogal moeilijk, zelfs voor een vijftigjarige vrouw zoals ik. Ach, vijftig? Zou je zeggen dat ik er vijftig uitzie? Eerder halverwege twintig. Goed, zoals ik al zei. Een verandering van omgeving. Het fort is gevallen, maar laat ik dat misschien anders vertellen.
Er kwam een man naar het fort drie dagen geleden, samen met zijn vrouw. Ze waren vreselijk toegetakeld. Hij was Spaans, zijn vrouw Portugees, en wegens de lastige verhoudingen in die landen hebben ze een zeer ongemakkelijke situatie. Deze man, Moustache, sprak in Spanje dat het veroveren van nieuw land niet de huidige landen zou mogen opbreken. Als één continent zouden ze samen met de indianen, in plaats van hen naar europa mee te nemen als circusdieren, het nieuwe land opbouwen tot een land van vrede, vernuft en pracht. Zoveel wat beide werelden al opgemaakt hebben, generaties lang, zou dit nieuwe land moeten vormen. In plaats daarvan moeten er zoveel mensen, zoals hij zelf en zijn vrouw, in angst leven en toekijken hoe er ruzie en oorlog ontstaat, enkel door hebzucht.
Deze Moustache, erkend als een groot spreker in heel West-Europa, kwam dus met een grote groep volk die in hetzelfde schuitje zaten naar dit land. Helaas hadden indianen, mijn oude vrienden, hen gevonden. Doordat de Spanjaarden en Portugezen hen zo lastig vallen, besloten de indianen Moustache’s groep aan te pakken. Het was een vreselijke twist van het lot. Iedereen vermoord, en hij was weg geraakt, met zijn zwangere vrouw. Het kindje was ze al verloren, zeer erg.
Toen ik Moustache verzorgde, moest ik hem wel vertellen dat zijn vrouw aan koudvuur leed en we niet de kruiden hadden om haar te verzorgen. Hij weende, weende en weende, aan één stuk door, een hele dag lang. Die avond stierf ze.
Eergisteren kwamen alle mannen en vrouwen, uitgezonderd ik, de oudste en wijste van het fort, in opstand tegen de indianen. Ze gingen erop uit om de indianen uit te dagen en kwamen tegen de avond terug. Tientallen hadden ze er geveld. Ze probeerden met deze moorden Moustache te tonen dat zijn vrouw en reisgezelschap was gewroken. Ik zal nooit de grote ogen van een volwassen man vergeten waarin staat te lezen dat zijn ziel wordt verscheurd. Hij was gekomen om goed te doen, en had blijkbaar een massamoord veroorzaakt.
Alsof dat nog niet genoeg was, kwamen de Portugezen aankloppen, ons irriteren over moord en doodslag op hun gebied. De pijpen waren aan het dansen. Net toen het gevecht tussen de Portugezen en Spanjaarden uitbrak, kwamen de resterende indianen van de stam aangelopen. Moustache zag alles zomaar gebeuren, een ware catastrofe.
Ik ging bij hem zitten en zei: ‘Het is niet jouw schuld. Dit zat er al aan te komen.’
Hij knikte zijn hoofd en antwoordde: ‘Ik zag het als mijn levensdoel om dit te vermijden. Hoe kan ik nog leven nu mijn vrouw gestorven is, terwijl mijn relatie met haar de oorzaak en bron van mijn spreken was? Hoeveel erger kon het verlopen dan wat er nu is gebeurt? Het was ongetwijfeld gebeurt, maar ik was hier om dit niet te laten gebeuren.’
Daarna sprong hij recht en staarde ik na hoe hij een zwaard opnam. Al schreeuwend rende hij tussen indianen, Portugezen en Spanjaarden door, tot hij aandacht had van een hoop mensen. Daarna maaide hij een Spanjaard, Portugees en indiaan neer, voordat hij zijn eigen keel doorsneed. Als een soort boetedoening voor het leed aan elk volk dat hij had gebracht, en van die drie volkeren lag er elk een afzonderlijk rond hem.
Ik was al vertrokken met een paard toen een uur later het lawaai van vechten en bloedvergieten was opgehouden. Het fort was gevallen, en daarmee een groot man en de kracht van zijn stem.’

‘Dit moet je lezen,’ zei de geleerde tegen zijn vriend.
‘Ik moet helemaal niets. Nu ga ik slapen en hou jij de wacht,’ zei de bijlman. Daarna keerde hij zich om en sloot de geleerde zuchtend het boek en at een stuk gedroogd vlees.

Moustache was de medium. hij en zijn krachtige stem die woorden van logica, diepte en inzicht voortbracht vonden de overgang naar de reïncarnatie in het fort Nuestro Pais. Dag 2 duurt tot morgenavond 22.00 uur

RIP Moustache we zullen je dood wreken

Een min of meer berekende gok op Morkreb
Hij stemde om Moustache in de eerste ronde en deze bleek het Medium te zijn.

Ik stem op Kauna. Zij stemde niet mee in de richting van een gelijkspel. Haar stem op Killerboth zorgde er in de eerste ronde bijna voor dat er een dode viel.

Ow, da's wel een bijzonder kort rondje deze keer. Succes burgers!!!