De nachtelijke schrijfpen zorgt voor vreemde verrassingen...

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep er uit zijn rechteroog een

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep er uit zijn rechteroog een olifant als gevolg van

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep er uit zijn rechteroog een olifant als gevolg van wel een zeer vreemde wending

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep er uit zijn rechteroog een olifant als gevolg van wel een zeer vreemde wending van het verhaal. Ten einde

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep er uit zijn rechteroog een olifant als gevolg van wel een zeer vreemde wending van het verhaal. Ten einde het niet erger te maken

Ik werd gewekt door kerkklokken die mij uit mijn nachtelijke overpeinzingen haalden. Vermoeid wreef ik mijn konijn over zijn wollige sokjes en wenste de fluitketel een goede nachtrust toe. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en stond de kerstman oeverloos te flirten met mijn overleden, zeer gewaardeerde dominee. 'Morgen,' beloofde deze, 'zal de heer ons de les lezen. Morgen!' En de kerstman vlooide zijn baard. Met zeer grote precisie.
Ik was amper bekomen van de schrik toen mijn nachtlampje plots uit elkaar spatte door een zeer lokale tornado. Gauw doofde ik de bolbliksem en vroeg de kindertelefoon langs te komen. De telefoon kwam vlug aanhollen maar ik trok het snoer voortijdig uit de toegesnelde dominee en de fluitketel ontplofte.
Nu moet je weten, lieve lezer, dat ik een gepassioneerd jager ken, die soms bij mij onkruid komt wieden. Nou wilde ik al tijden een opgezette slagroomtaart hebben, dus vroeg ik de kerstman of de dominee om met mij de tango te dansen een taartje bliefde, zo gezegd zo gedaan.
Inmiddels verzamelde de jager de ongewenste muizenvallen en ging om mijn konijn te pesten op zijn staart de tango dansen. Heel gemeen! Maar mijn konijn is niet van suikergoed dus stootte hij met een karate trap de jager omver, en ging de sabeldans op zijn rug uitvoeren. De jager gilde en trapte de kookwekker uit, die stond te rammelen omdat de radijsjes gaar waren. Ik vind radijsjes jakkie, beste lezers maar ko-nijn is er gek op. Hij lust ze geblancheerd, gekookt, gefrituurd. Helaas krijgt hij niet vaak gefrituurde radijsjes. Die zijn niet goed voor zijn lijn. Over het vrouwtje gesproken, die heeft echt gigantische flaporen. Morgen gaat ze daarvoor naar de bakker toe. Misschien heeft die krimpfolie en dan loop ik niet langer voor op dat mannetje dat ik gisteren in de C1000 zag. Dat mannetje mijn beste lezer had een goed ontwikkelde foto waarop een alien samen met zijn huisdier een graancirkel aan het uittekenen was. Maar toen werd ik wakker en besefte dat het allemaal maar ingefluisterd was door mijn tuinkabouter. Ik bedankte hem voor alles en ging toen thee zetten. Een lekker kopje rooibos want zoethout dronken alleen natuurkundeleraren. Langzaam tikte de klok verder en de bidsprinkhaan liep zijn ronde door de stille straten van Buenos Aires. De volle maan was alleen spiritueel aanwezig want zijn buurvrouw was gisteren overleden. Dit gebeurde terwijl de honden in optocht naar het gemeentehuis liepen, om fiat te vragen voor de kinderen van de tuinkabouter.
Het leven van deze ondergewaardeerde en overbetaalde koters, was natuurlijk een doorn in de ogen van de plaatselijke machthebbers. Zij dwongen de kabouter zijn lieve koters een giftige appel te voeren, waardoor ze heel vreemd en paars de moonwalk deden.
Eergisteren toen alles nog peace en vree was, kookte ik voor mijn allerliefste. Ik maakte boter, kaas en eieren, zodat hij zich uren kon vermaken en zich niet tekort voelde gedaan. Dat kwam helaas de laatste tijd regelmatig voor in verband met het verschijnen van een zeer pietepeuterig zandmannetje in de rozentuin die zich bijna had ontpopt tot een jungle. Overal en tot zover als je kijken kon, stonden rozen in de meest uiteenlopende kleuren en maten. Het was een roos die recht voor de toegangspoort van een enorm gebouw stond, waarin vele rozen hun laatste adem uitbliezen. Elke keer lieve lezers en lezeressen, deden zij dit. Daarom bedacht het pieteleuterige mannetje een mooi verhaal over kerkklokken en wilde een ieder op zijn taken wijzen. Hij vergiste zich echter in de richting en liep de verkeerde straat in. Daar woonde Egyptenaar die aan slapeloosheid leed. Dat was al zo sinds hij op 23-jarige leeftijd een meisje leerde kennen dat heel goed appeltaarten kon bakken. Iedere avond schuimde hij de straat af om toch maar weer dat ene onvervangbare theekopje te vinden dat zo dierbaar is geworden nadat hij onverwacht wortel schoot. Steeds als hij die mooie struik aan de horizon zag, liep er uit zijn rechteroog een olifant als gevolg van wel een zeer vreemde wending van het verhaal. Ten einde het niet erger te maken, leefde hij nog lang en gelukkig.


The end.
Volgende verhaaltje!

Het gebeurde zo'n 12 jaar

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien.

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien. Er straalde zo'n gloed vanaf

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien. Er straalde zo'n gloed vanaf dat hij zijn ogen moest toeknijpen

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien. Er straalde zo'n gloed vanaf dat hij zijn ogen moest toeknijpen. Vanuit zijn toegeknepen ogen zag

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien. Er straalde zo'n gloed vanaf dat hij zijn ogen moest toeknijpen. Vanuit zijn toegeknepen ogen zag hij dat het amulet plots opsteeg en

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien. Er straalde zo'n gloed vanaf dat hij zijn ogen moest toeknijpen. Vanuit zijn toegeknepen ogen zag hij dat het amulet plots opsteeg en voor zijn mond bleef hangen

Het gebeurde zo'n 12 jaar geleden, dat mijn kleine broertje de vondst van zijn leven deed. In het schuurtje achter op de plaats van het kasteel, vond hij op een mysterieuze vreemde gekleurde plek het amulet van een gestrandde alien. Er straalde zo'n gloed vanaf dat hij zijn ogen moest toeknijpen. Vanuit zijn toegeknepen ogen zag hij dat het amulet plots opsteeg en voor zijn mond bleef hangen, slechts een paar centimeter ervan