Ronde #61 - De Hongerspelen

Dames en heren, jongens en meisjes, welkom bij deze 76e Hongerspelen! De spelregels zijn eenvoudig. Uit ieder van de 12 districten worden willekeurig een jongen en een meisje gekozen. Deze tributen zullen het gedurende ongeveer twee weken tegen elkaar opnemen in een gigantische openlucht arena. The winner takes it all is nog nooit zo letterlijk geweest: hij of zij die als enige overleeft, mag zichzelf de winnaar noemen en een leven leiden in rijkdom, roem en weelde. De verliezers wacht een zekere dood.
Het verhaaltje van hoe jullie arme 'gelukkigen' in deze situatie verzeild zijn geraakt, komt eraan. Voor nu rest mij slechts nog te zeggen: Vrolijke Hongerspelen, en mogen de kansen immer in je voordeel zijn!

'Als ik gekozen wordt Natjuh, wat nou als ik gekozen wordt?' De angst die doorklonk in Primroses stem, werd ook weerspiegeld in haar ogen. Natjuh glimlachte de meest geruststellende glimlach die ze op kon brengen, en gaf een kneepje in de hand van haar zusje.
'Jij wordt niet gekozen Prim,' antwoordde ze, 'weet je wel hoeveel briefjes er in de bol zitten? En op één ervan staat jouw naam, op eentje maar. Jij wordt niet gekozen,' herhaalde ze.
Prim leek niet opgelucht. 'Jouw naam staat niet op maar één briefje uit,' merkte ze op.
Hier kon Natjuh geen geruststellende woorden voor vinden. Het was waar dat de kans dat haar naam vandaag tijdens de Boete zou worden opgelezen 27x zo groot was als de kans dat het haar kleine zusje zou zijn die als Tribuut zou worden opgeroepen. Vanaf je 12e tot en met je 17e was iedere jongen en ieder meisje uit elk district verplicht mee te doen aan de Boete, en elk jaar werd de kans iets groter dat het jouw naam was die werd voorgelezen. Op je 12e deed je één keer mee, op je 13e twee keer enzovoort, maar in het arme district 12 bestond er de mogelijkheid om je vaker in te schrijven om zo voedselbonnen te verdienen. Natjuh had het niet goed gevonden dat haar zusje een groter gevaar liep dan noodzakelijk, dus deed haar eigen naam dit jaar 27 maal mee.

Om 12 uur 's middags stroomde het hoofdplein van district 12 in een hoog tempo voor. Iedereen keek bedrukt, en de meest grimmige stemming heerste in het voorste gedeelte van het plein dat was afgezet, en waar de 12 t/m 17-jarigen - jongens en meisjes apart - zich in leeftijdsgroepen opstelden. Natjuh gaf Prim een knuffel, en ging toen bij haar klasgenotes staan.

'Goedemiddag district 12!' galmde een opgewekte stem uit de vele boxen die verspreid over het plein stonden opgesteld. Alle aanwezige camera's - heel Panem volgde de selectie van elk district live - draaiden en zoomden in op de kleine vrouw met zuurstokroze pruik die zich op het podium had opgesteld. 'Bijna 100 jaar geleden…' begon zij, Effie Prul, het verhaal dat elk jaar weer op deze dag opnieuw werd verteld, 'was Panem een rijk, gelukkig land dat onder de milde hand van het Capitool groeide en bloeide. Door de welvaart werd het volk verwend en arrogant, en zo gebeurde het dat de 13 verschillende districten zich begonnen te verzetten tegen het Capitool. De oorlog die hieruit voortvloeide, dwong het Capitool er 76 jaar geleden uiteindelijk toe om heel District 13 te vernietigen. De rust en orde keerden terug in Panem, maar om het gevloeide bloed en de fouten van districten nooit te vergeten, herdenken wij deze gebeurtenissen nu elk jaar met de Hongerspelen, waarbij uit ieder district twee gelukkige tributen de kans krijgen om de eer van hun district in de arena te verdedigen.' Natjuh kon het niet nalaten en snoof minachtend, hoewel ze het zo zachtjes deed dat de verscheidene zwaarbewapende ordebewakers die de inwoners van district 12 in de gaten hielden het niet hoorden. Niks eer en kansen, slechts bloed en doden. De komende twee weken zou district 12 gedwongen worden om op televisie de Hongerspelen te volgen, en getuige te zijn van de onherroepelijke dood van twee van zijn kinderen. Een klasgenoot, een familielid, haar buurjongen en beste vriend Gale? Dood is dood, of het hele land nou meekijkt of niet, daar is weinig eervols aan.
'Vrolijke Hongerspelen, en mogen de kansen immer in jullie voordeel zijn,' kweelde Effies aanstellerig opgewekte stem verder. Natjuhs gedachten verstomden en haar blik voegde zich bij duizenden anderen die strak Effies weg naar de twee enorme glazen bollen midden op het podium volgden. 'Dames eerst!' zei Effie, zoals elk jaar, en ze stak haar hand (met turkooizen geverfde nagels, registreerde Natjuh vaag) in de bol gevuld met briefjes aan de linkerkant. Duizenden briefjes, en op 27 ervan stond haar naam in een keurig rond handschrift. Effie liet haar hand wat door de bol heen dwalen, en trok hem toen weer terug met één briefje in haar vingers.
Ze vouwde hem open en las.

Het was niet Natjuh Everdeen. Het was Primrose Everdeen.

Natjuh stond verstijfd van afgrijzen. Dit was niet waar. Dit. Was. Niet. Waar. Prim deed maar één keer mee! Het kon niet zijn dat Effie Prul uit al die duizenden briefjes dat ene, eenzame briefje met de naam van haar zusje erop had gepakt. En toch was het zo. Op de enorme schermen die aan weerszijden van het plein stonden opgesteld, zag ze hoe er werd ingezoomd op de groep met 12-jarigen, en daarna op één gezicht. Prims gezicht. Twee ordebewakers verschenen aan weerszijden van haar, en begonnen het meisje mee te loodsen in de richting van het podium.
Opeens was Natjuh niet meer verstijfd. 'Nee!' riep ze, en haar stem kaatste over het onnatuurlijk stille plein. Blind duwde ze de mensen opzij die tussen haar en het podium stonden, maar algauw was het niet meer nodig omdat de mensen uiteenweken. 'Nee!' riep ze nog een keer, en ze kwam tot stilstand voor het podium, vlak achter Prim die ze achter haar rug trok. 'Ik neem haar plaats in,' zei ze ademloos, 'ik ga vrijwillig als tribuut de arena in.'

Effie Prul keek verward. In sommige districten waar de Hongerspelen echt werden gezien als een proeve van bekwaamheid, en een eervolle test, was het een moeizame, lange procedure om als vrijwilliger iemands plaats in te nemen, maar hier in district 12, waar deelname gelijkstond aan de dood, wist niemand precies wat er moest gebeuren nu er zich voor het eerst een vrijwilliger had gemeld. Uiteindelijk werd Natjuh gewoon het podium opgeroepen en was ze zonder verdere plichtplegingen de tribuut van district 12.


Deelnemers:
Miejster (district 1)
Killerboth (district 2)
DrWho (district 3)
Backslide (district 4)
Mattio (district 5)
Morkreb (district 6)
Tachondar (district 7)
Debby (district 8 )
Hank (district 9)
Kauna (district 11)
Natjuh (district 12)
Moustache (district 77)

Alle rollen kunnen meedoen.

Deze moordloze nacht eindigt woensdagavond om 22:00u

Vrolijke Hongerspelen, en mogen de kansen immer in je voordeel zijn!???
ik dacht dat het voordeel van die eerste districten was dat ze opgeleid waren in het uitmoorden van hun tegenstanders?? nee hoor, iets zegt mij dat sommigen mij als een lekker hapje zien ipv schrik van mij te hebben

come and get me !! (if you dare xD)

gelukkige krijgen we nog een dag om te trainen en onze kunsten te tonen aan de Gamemakers.

happy hunger games and may the odds be ever in your favor

Ik weet niet of ik mijn rol zo vindt passen bij mijn district... Vrij schokkend is het wel...

elektricien?

wrm lijken deze spelen precies op de 74ste??

DrWho schreef:wrm lijken deze spelen precies op de 74ste??

75e dacht ik, ja geen idee, vond het ook al gek, net alsof de geschiedenis zich herhaalt. Maar maak je niet ongerust, de slachting bij de Hoorn des Overvloeds wordt als nooit tevoren, want er moet een tekort aan 12 tributen worden verklaard.. ^^

haha leuk en de 75ste komt pas in boek 2

niets verklappen aub
kmoet de boeken nog lezen ;-)

@ Do, ik neem aan dat de rollen nog niet allemaal uitgedeeld zijn? Of is het de bedoeling dat ik geen rol heb?
Zou een voordeel aan kunnen zitten.. zonder rol doe je eigenlijk niet mee aan het spel, kun je ook niet doodgaan
Nadeel is dan wel weer dat ik eigenlijk helemaal niet meedoe
Geef me maar gewoon een rol alstublieft

Hank1705 schreef: niets verklappen aub
kmoet de boeken nog lezen ;-)

@ Do, ik neem aan dat de rollen nog niet allemaal uitgedeeld zijn? Of is het de bedoeling dat ik geen rol heb?
Zou een voordeel aan kunnen zitten.. zonder rol doe je eigenlijk niet mee aan het spel, kun je ook niet doodgaan
Nadeel is dan wel weer dat ik eigenlijk helemaal niet meedoe
Geef me maar gewoon een rol alstublieft

Dorien, wil jij Hank soms niet? Wat wreed...

ja dat was mijn subtiele hint dat ik hank niet aardig vindt.
Sorry Hank, je krijgt hem meteen ^^ normaal werk ik altijd met een keurig afvinksysteempje als ik de rollen verdeel, maar daar had ik gisteravond geen zin in en ik wist zeker dat ik ook zonder kon. Volgende keer maar weer gebruiken dus.

ik heb geen idee waar de boeken over gaan maar laat me verrassen en daarna misschien die boeken maar eens lezen.

Dorien schreef:ja dat was mijn subtiele hint dat ik hank niet aardig vindt.
Sorry Hank, je krijgt hem meteen ^^ normaal werk ik altijd met een keurig afvinksysteempje als ik de rollen verdeel, maar daar had ik gisteravond geen zin in en ik wist zeker dat ik ook zonder kon. Volgende keer maar weer gebruiken dus.

Als je maar zeker weet dat de rollen kloppen...

honger spelen? Moet ik het zonder lunch doen dan? Of warm avondeten? Of een gefrituurde frikandel bij het kijken van de zoveelste herhaling van McCloud?

@Mattio, volgens mij klopt dat allemaal Goed van mij hè. Hank had ook gewoon al een rol toegewezen gekregen hoor, ik was het hem alleen vergeten te vertellen.

@Moustache, tja, de helft van de kandidaten sterft door uitdroging, een kwart door verhongering en grapjes van de Spelmakers (die kunnen op een knopje duwen waardoor jij je opeens midden in een tornado bevindt en dat soort dingen) en de rest wordt afgemaakt door z'n collega-tributen. Ik ben dus bang dat je het inderdaad even zonder zult moeten doen, maar als je wint, leef je de rest van je leven in weelde en rijkdom, dus dat kan ik je dan op zich wel aanraden.

ah dankje do
oh enne, ik heb begrepen geen televisie tijdens the hungre games moustache :S

geen televisie??!!!

morkreb schreef:geen televisie??!!!

Eigenlijk alleen maar televisie, als je de hele tijd gefilmd wordt. Alleen mag je er zelf niet naar kijken...

Ga je die ultracoole kanonslagen ook in je verhalen verwerken, Do?

ja en na de moordloze nacht klinken er al 12 om op het goede aantal tributen uit te komen..

Het is een eer om mijn district 7 te mogen voor zitten, maar ik hoop toch op het beste en wens de
anderen evenveel succes om district 1, 2 en 4 die ervoor worden opgeleid in de pan te hakken!
(want ik ben toch bang voor de gevolgen...)

zover belooft de inleiding een mooie ronde te worden ^^

60, 59, 58, 57… schalde het vanuit onzichtbare luidsprekers, duidelijk hoorbaar voor zowel de tributen als de kijkers thuis. De camera's gleden over de enorme ijsvlakte waarop de 24 tributen waren verspreid, allen op gelijke afstand van de Hoorn des Overvloeds die het midden van de gletsjer markeerde. Het was een gigantische koperen hoorn die fel schitterde in de verblinde zon. In combinatie met het glinsterende ijs, was het een prestatie je ogen open te houden. Vanuit de Hoorn lonkten stapels voedsel, wapens, tenten, goede kleding… hoe verder bij de Hoorn vandaan, hoe minder waardevol de spullen werden. Op enkele meters afstand van de jongenstribuut van district 3, DrWho, lag bijvoorbeeld een pakje pleisters, terwijl er vlakbij de Hoorn een volledig EHBO-pakket compleet met defibrillator lag (hoewel het iedereen een raadsel was waarom, aangezien de bedoeling van het spel was de rest te vermoorden, niet te reanimeren, en een tribuut die toe was aan reanimatie verkeerde hoogstwaarschijnlijk niet in de situatie om dat bij zichzelf te doen). 22, 21, 20… klonk het. Via een buisvormige lift waren alle tributen afzonderlijk boven de grond gekomen in de arena, en nu hadden ze een volle minuut om de omgeving in zich op te nemen, en te besluiten of ze zich aan de rijkdommen zouden wagen, of meteen zouden maken dat ze wegkwamen. Wie voor de zoemer klonk van zijn plateau afstapte, werd door de zeer gevoelig afgestelde mijnen rondom direct aan stukjes geblazen.
'3…2…1…' De zoemer klonk en 24 tributen schoten weg als een pijl uit de boog.

Mattio uit district 5 had geen seconde getwijfeld toen hij boven de grond was gekomen en de ijsvlakte voor zicht uitgestrekt zag liggen. Hier had hij geen ervaring mee, dus proberen in de buurt van de Hoorn te komen zou zelfmoord zijn. In plaats daarvan besloot hij gebruik te maken van dat ene cruciale dat hij wist van ijs: het was glad. Op het moment dat de zoemer klonk, had hij zijn tributenjasje van glad leer al uitgetrokken, zette zich af van het ijsvrije plateau, en vloog de vlakte over terwijl hij zijn jasje als slee gebruikte. In de vliegende vaart griste hij links en rechts de paar dingen mee die hij tegenkwam (een waterfles, een broodmes en een flesje sterilon, ieder van deze onnozele dingen zou hem de komende dagen misschien wel het leven kunnen redden), en om vaart te houden zette hij zich af met zijn voeten. Eén keer vloog er een pijl rakelings langs zijn hoofd, maar binnen enkele minuten zag hij dat het einde van de ijsvlakte in zicht kwam, en zodra hij schokkend tot stilstand kwam op een rotsachtige bodem, sprong hij overeind, griste zijn rijkdommen mee en verdween sprintend in het berkenbos dat hij aantrof.

Ook Moustache wist wat hem te doen stond. Toen hij het terrein van de Hoorn in zich op had genomen, had hij zelfs even moeten grinniken. IJs, ha! Hij, als tribuut van district 77, het district dat een bloeiende handel in ijsblokjes onderhield met de warmere districten, was hier volledig in zijn element. Een snelle check van zijn kleding toonde aan dat zijn tributenjasje te glad was om grip te geven, en dat hij met zulke schoenen als een spin op rolschaatsen over het ijs zou zwabberen. Niet getreurd, in zijn riem zaten kleine ijzeren puntjes geslagen, dus terwijl de teller nog tikte, maakte hij die los en wikkelde hem stevig om zijn linkervoet heen. Zodra de zoemer ging, sprong hij onbevreesd van het plateau af en terwijl hij zijn gladde rechterschoen als schaats gebruikte, en zijn omwikkelde linkerschoen om mee af te zetten en bij te sturen, sprintte hij als Sven Kramer de vlakte over, recht op de Hoorn af. Hij arriveerde hier dan ook als eerste, gunde zichzelf 30 kostbare seconden de tijd om wat mooie spulletjes uit te zoeken, en verdween toen in tegenovergestelde richting, vlak voordat de rest van de tributen aankwam en er weldra dolken, pijlen en knuppels door de lucht zouden vliegen.

En zo zocht iedereen zijn eigen weg. Zodra de verschillende tributen bij de Hoorn aankwamen, brak de belangrijke openingsslag uit, die de overlevenden direct zou tonen met hoeveel concurrentie ze te maken zouden hebben, en voor wie op te passen. Binnen enkele minuten kleurde het ijs rood van het bloed, en her en der lagen lichamen. Het Bloedbad bij de Hoorn des Overvloeds was altijd erg onoverzichtelijk, en duurde meestal enkele uren dus zou het aantal doden pas bekend worden gemaakt als hij helemaal was afgelopen.

Die avond klonken er maar liefst 12 kanonschoten, en één voor één verschenen de foto's van de gesneuvelde tributen op een enorm scherm in de lucht. Vanaf de grond, ieder vanuit zijn eigen schuilplaats, keken de overlevenden toe en voelden opluchting bij elk nieuw schot, elke nieuwe foto: iemand minder die zou proberen hen een mes in de rug te steken vannacht.

EINDE VAN DE MOORDLOZE NACHT
Er mag gestemd worden tot 22:00u

Damn, ik moet dringend die boeken beginnen lezen

Of de film kijken. Een aanrader, het is een mooie film, alleen met een zwak einde... Doriens verhaal is echter nog vele malen beter dan de film! Een mooie opening!

Mogen de kansen immer in mijn voordeel zijn!

Niet de film kijken, lees de boeken!

bwa gewoon een open einde omdat er een vervolg op volgt he