De zon scheen helder na de hevige regenval van gisteren, net na de slachtpartij.
‘Hela! Niet luieren daar! Deze hut moet vandaag nog worden afgewerkt!’ riep Graafoto naar Hans en V8. Ze zuchtten en namen enkele pas gezaagde planken. Graafoto keek om toen het krakende geluid van een omgezaagde boom als een verrassing kwam. DrWho veegde de zweetdruppels van zijn hoofd en nam gulzig water uit zijn waterzak. Graafoto fronste. Gisteren was die man van stil en leefloos naar opgewekt en wild gegaan, als een knop die hij kon omdraaien, om kort daarna ziek en uitgeput te worden. Tegen deze ochtend was hij tot zijn gewone manier van doen gevallen. Het deed hem denken aan het bericht van zijn koning over alle passagiers. Dat bericht op zich had al vreemd geleken en beantwoordde helemaal niet aan de persoon die nu de boom in planken zaagde. DrWho was niettemin aan boord op eigen keuze gegaan, maar op uitnodiging van de koning, en zijn koning kennende, kon hij best opdringerig zijn.
‘Hea, sta je op de melkboer te wachten of zo?!’ riep Miejster hem kwaad toe. ‘Het is niet omdat je hier de leiding hebt, dat je moet staan dagdromen!’
‘Ach, ga wat in je geld rollen, op rijkdom beluste woelrat,’ mompelde Graafoto.
Tegen de middag was de hut halverwege afgewerkt. In de middagpauze aten ze elk wat fruit die ze bij de waterbron hadden gevonden.
‘Deze moet u eens proeven, vrouw Debby,’ zei Hank. Hij overhandigde de banaan en zag Debby vreemd staren naar de vorm. Toen ze er twijfelend, door Hank gestaar, van at, schaterde hij het uit van het lachen.
Natjuh en Kauna keken Hank kwaad aan wegens zijn kinderachtig gedrag en Graafoto gaf Hank een ferme mep op zijn achterhoofd.
‘Zo gedraag je je niet bij vrouwen! En vooral niet bij vrouwen die je miezerig leventje met één handgebaar kunnen opkopen, uitschot!’ riep Graafoto. Hank kreeg bijna tranen in zijn ogen, maar zweeg en verbeet zich. Onder Graafoto’s dwingende blik verontschuldigde hij zich.
Daarna ging Graafoto terug naar Hans en Woogle. ‘Die jongen heeft verdomme een harde kop,’ zei Graafoto tegen hen toen hij zijn hand wild heen en weer schudde om het pijnlijke kloppende gevoel aan zijn kneukels te verminderen. Hans en Woogle lachten.
Daarna gingen ze al snel verder met het bouwen van de hut en vonden zelfs de tijd om te beginnen aan een tweede. De hutjes waren klein en enkel voor één of twee personen, met enkel een bed en kast om persoonlijke dingen in weg te stoppen.
‘Ik ga eerst nog water halen,’ zei Graafoto tegen de avond. Iedereen stond klaar om terug naar het schip te gaan en zijn mede sloepgenoten wachtten. Kauna kwam met hem mee.
‘Hopelijk blijft het zulk warm weer,’ zei ze. Graafoto haalde zijn schouders op. Hij was eerder in gedachten verzonken naar zijn vrouw en zoon thuis. Zuchtend duwde hij een tak opzij.
‘Scheelt er iets?’ vroeg kauna.
‘Ik mis mijn kroost.’
‘O heb je kinderen?’ vroeg ze opgewekt.
‘Ja, een zoon van tien.’
Op de weg naar de waterbron bleven ze praatten over hun leven voor ze naar hier waren gekomen. Toen hij water vulde, dacht hij verderop geritsel te horen. Hij trok zijn zwaard en zag kauna ook haar zak vullen. Even snel kijken kon geen kwaad. Nog voor hij zijn hoofd om de rots kon richtten, kwam er een grote steen naar hem toegevlogen. Deze raakte hem hard op zijn hoofd en hij viel neer, het water in.
‘Graafoto? Graafoto!’ riep Kauna geschrokken. Ze haalde haar zwaard uit en liep snel naar achter de rots, maar de plaats was al verlaten. Toen nam ze Graafoto uit het water, maar het was te laat. De schedelbreuk had voor een snelle dood gezorgd.
Mannelijk dramatiserende stem: 'Wie gooide de steen naar Graafoto? Wat is het geheim van DrWho? Zal Debby nog bananen eten met Hank in de buurt? Zal Kauna haar waterzak nog helemaal vullen?'
lol xD
Graafoto was de valse engel. Dag 2 gaat in tot morgenavond 22.00 uur.