De slag om de heuvel.

De heuvel is van mr. X, maar die heeft kiespijn en vertrekt naar de tandarts. Daar blijven zijn bretels in de stoel haken en kan hij dus niet meer weg.

My hill!

Dorien moet dringend naar de wc. Daar aangekomen blijkt de bril met secondenlijm bestreken, en dat constateert ze net nadat ze is gaan zitten. Dit maakt het lastig voor Dorien de wc weer te verlaten.
My hill!!

er steekt een wind op bovenop de berg, deze slaat onder de snor van moustache en vliegt zo van de berg af.

My hill!

bluzz schreef:er steekt een wind op bovenop de berg, deze slaat onder de snor van moustache en vliegt zo van de berg af.

My hill!

Fout. Ik lees alleen dat mijn snor van de berg afwaait, maar er staat nergens dat Moustache zelf van de heuvel afwaait. Dus nog steeds
my hill
''Auw, zeer doet dat!! Op die manier gekortwiekt worden''

maar jouw snor was heel belangrijk voor jou dus jij ging erachteraan

My hill!

Dorien weet los te komen, wordt onderweg nog omver gegooid door een langsvliegende snor en een erachteraan rennende Moustache maar komt dan toch eindelijk aan bij haar heuvel.
'Awoeeeeeee!'roept ze. Bluzz schrikt zich te pletter van dat gehuil, het mag dan wel dag zijn... maar met weerwolven weet je het nooit en kun je maar beter geen risico nemen.

My hill!

Dorien kijkt om zich heen ziet niemand en denk vlug ff cool gel op mijn billen doen, ze loopt naar haar beautycase en net als ze bukt om de gel te pakken tuimelt ze door een rukwind ( of was het toch een sneaky duwtje) de berg af.
MY HILL

Na twee dagen alleen op de heuvel te hebben gezeten begint Karina zich te vervelen en gedachten aan een nieuwe carriëre in een verwegland doen haar opstaan en ze keert de heuvel de rug toe. Moustache is inmiddels gelukkig herenigd met zijn snor en dezelfde secondelijn waarmee dorien aan de wc-bril was gelijmd levert nogmaals een goede dienst.
my hill

Plots bedenkt Moustache zich dat hij nog helemaal geen stem heeft uitgebracht vandaag... gauw holt hij naar beneden, want een inactiviteitsdood laat hij zich natuurlijk niet gebeuren!
Pas beneden aangekomen bedenkt hij zich dat de ronde nog helemaal niet begonnen is.
Te laat! Dorien heeft de heuvel allang weer ingepikt.

My hill!

Moustache had zijn wekkerradio boven laten staan, en deze stond om 11.33 en op radio 5 afgesteld. Al ras klonken klanken uit Don Giovanni de Musical. Dorien en klassiek zijn echter twee heel verschillende zaken, een instinctieve vluchtreactie kreeg de overhand toen ze een aria hoorde. Moustache was ondertussen bovengekomen en claimde de heuvel weer, ondertussen genietend van Don Giovanni de Musical.

My hill

Ha, daar had Moustache zich toch eventjes danig vergist want Dorien en klassiek gaat uitstekend samen. (Don Giovanni de musical? klassiek? bijzonder, bij mijn weten zijn musicals niet klassiek en is Don Giovanni daarbij ook nog eens een opera, maar goed, mij maakt het niets uit zolang het maar mooi is he... ).
Toen Dorien weg holde was dat alleen maar omdat ze eventjes in wilde zingen. Algauw komt ze de heuvel weer op en begint mee te galmen.
Bij het horen van Doriens geweldige opera-talent, schuifelt Moustache stilletjes en beschaamd weg... zichzelf ook zo'n stem toewensend (maar dan wel bij voorkeur tenor of bas, hoop ik).

My hill!

Nadat Moustache zich bewapend had met oordopjes tegen het wicht dat zo vals bovenop de heuvel stond te gillen, hoefde hij alleen maar stilletjes achter een boom te wachten op een paar wolven die op het geluid af kwamen, in de hoop een lekker wolvinnetje te scoren. Dorien rende weg bij de aanblik van de wolven, die eerst ff teleurgesteld waren, maar alras lustgevoelens door hongergevoelens vervingen, en zo achter Dorien aan renden. Het gegil hield dankzij het rennen gelukkig op, dus de oordopjes waren niet meer nodig.

my hill

Met behulp van een mooie aria uit die Zauberflöte (https://www.youtube.com/watch?v=bofe64-dG0A) is Dorien de wolven algauw weer kwijt: op het moment dat ze trefzeker de hoge C (C 3-gestreept, voor de preciezere muziekkenners onder ons) aanslaat, knappen de gevoelige wolventrommelvliesjes en rennen de arme beesten met de staart tussen de poten weg.
Hé, dat trucje kan ik best nog een keer uithalen, bedenkt Dorien blij. Ze loopt terug naar de heuvel, zet wederom die prachtige aria in en bij het zingen van de hoogste noten begeven ook Moustaches trommelvliezen het. Op de koop toe valt ook spontaan zijn snor uit.
Moustache kiest eieren voor zijn geld en gaat er maar gauw vandoor.

(Nacht)koningin van de heuvel!

Laat net op dat moment Ernst Daniel Smidt passeren die nieuw talent zoekt voor zijn show Una Voce Particolare. Zeer onder de indruk van het gegil van Dorien biedt hij haar een fantastische opportunity aan, die ze niet kan laten schieten. Stante pede holt ze van de heuvel af om aanvullende presentatielessen, zanglessen, dictielessen, dans- en ijsdanslessen te volgen om maar zo goed mogelijk beslagen ten ijs te komen op de opnames voor deze show (15 maart 2015).

Moustache is inmiddels door de dokter opgelapt en op magische manier herenigd met zijn snor.

my hill

Una voce particulare is tof Op het ijs sta ik echter niet zo stevig te zingen dus stel ik voor voor een ander decor te gaan: wat denkt meneer van een mooie heuvel? Van daaraf kan iedereen me goed zien en horen.
Perfect idee vind ook de heer E. D. Smidt. En hé, daar is een heuvel die zich er uitstekend voor leent! De repetities kunnen direct beginnen (nou ja, direct, eerst wordt die onbekende kerel met die reusachtige snor er nog vanaf gekieperd. Wat die hier nou te zoeken heeft...?)

My hill!

De opnames staan op het punt te beginnen als ED Smidt in de verte een prachtige tenor hoort zingen. Hij besluit een kijkje te nemen. Aldaar aangekomen hoort hij een natuurtalent, en ED Smidt vergeet alles waar hij mee bezig is, en probeert het natuurtalent een contract aan te praten. Ondertussen wordt de crew onrustig, aangezien ze nog niet betaald zijn gaan ze in staking. Aan de voet van de heuvel vinden ze een macDonalds, waar ze de staking voortzetten. Dorien ondertussen snapt er niks meer van. Zoekend naar ED Smidt verlaat ze de heuvel. En indien ze ondertussen niet gestorven of getrouwd is, zoekt ze nog steeds.
De heuvel ligt er weer verlaten bij, en nadat hij zich een beetje gefatsoeneerd heeft na de hardhandige behandeling van de crew van ED Smidt, neemt Moustache zijn vertrouwede plekje weer in bezit.

My hill.

"indien ze nog niet gestorven of getrouwd is, zoekt ze nog steeds"

Moustache overschat Doriens geduld, wat leuk voor haar; dat gebeurt niet vaak!
Gestorven? Nee, bij haar weten is ze nog springlevend.
Getrouwd? Ook al niet, daar vindt ze zichzelf nog veel te jong voor.
En het zoeken geeft ze al gauw weer op, veel te vermoeiend. Eerlijk gezegd is ze allang weer vergeten waar ze nou precies naar zocht.
Ach, vast niet belangrijk dan.

Moustache wordt gevraagd te komen zingen in het Collegium Vocale - of hoe het ook moge heten - wat gevestigd is in Antwerpen. Verhuizen dan maar, ver ver bij de heuvel vandaan.

My hill!

Dorien is verrast over dit koor en wil ook een kijkje gaan nemen. Van pure emotie valt ze echter flauw (flauw he?). Gert beld de 100 en zorgt dat ze in goede handen is. Daarna kruip ik de heuvel op en hou haar plaatsje warm, ze komt toch straks terug. Maar ze zal iets origineels moeten verzinnen met de woorden: krultang, limbodansen en het atomium om mij hier weg te krijgen.

Tot ze hier iets verzint ben ik wel de koning van deze heuvel!

Miejster schreef:

Miejster schreef:Dorien is verrast over dit koor en wil ook een kijkje gaan nemen. Van pure emotie valt ze echter flauw (flauw he?). Gert belt de 100 en zorgt dat ze in goede handen is. Daarna kruip ik de heuvel op en hou haar plaatsje warm, ze komt toch straks terug. Maar ze zal iets origineels moeten verzinnen met de woorden: krultang, limbodansen en het atomium om mij hier weg te krijgen.

Tot ze hier iets verzint ben ik wel de koning van deze heuvel!

doe je best Dorien
De hill is van ................ / Miejster Gert

hahaha, heel fijn, ehhm... goed, daar ga ik eens eventjes rustig over nadenken. Pas je in de tussentijd goed op míjn heuvel, Gert?

"Jouw" heuvel? Don't think so...

Dorien laat zich niet van haar stuk brengen en peinst net zolang tot ze een ingenieuze list heeft om haar heuvel terug te veroveren.
Gewapend met een krultang en een mysterieus papiertje (wat zou er op staan?) beklimt ze in het holst van de nacht ongemerkt de berg en zet haar plan in werking.

De volgende ochtend wordt Gert wakker en ontdekt een wonder: het gras heeft plotseling pijpekrullen! Niet zomaar willekeurig sprieten, nee, een heel pad is zorgvuldig gekruld en nadien zelfs behandeld met fotosynthese stimulerende nachtcrème. Hebben onontdekte aliens hun interesse verlegd van het maken van graancirkels naar het produceren van graskrullen? Gert wordt nieuwsgierig en besluit het pad te volgen.
Het pad loopt steil de heuvel af en onderaan vindt Gert iets: een envelop met daarin een toegangsticket voor het WK Limbodansen.
Wauw! denkt Gert. Limbodansen! Eindelijk een kans om mijn geheime droom uit te laten komen... de vermeende aliens en het mysterie van het gekrulde gras is hij allang weer vergeten. Als ook nog blijkt dat het WK zal worden gehouden in het Atomium in Brussel kan hij zijn geluk niet meer op en holt weg om de trein naar Brussel te pakken.

Dorien kijkt vanachter een boom toe en lacht in haar vuistje.

My hill!

Schitterend!

Ik win uiteraard het WK limbodansen met mijn sportieve heupen en ik krijg een plaatsje op de Wall Of Fame. Toevallig of niet is dit bovenop The Hill. Dorien wil niet onderdoen en wandelt naar het atomium. Daar vertellen ze haar dat de volgende editie pas in 2015 is in Nieuwe Kerk aan de Dam. Geduldig wacht Dorien tot het zover is...

My hill!