Het koste Hank slechts enkele minuten om iedereen te verzamelen, verspreid over de hele wereld. Een operatie die normaal dagen zou duren. Maar zodra hij iemand lokaliseerde, stapte hij gewoon ter plekke terug door de tijd en nam die persoon dan mee. Ze waren net met een vliegtuig geland rond Bilbao en stonden in een buitenwijk van de stad.
'Hier bevindt de laatste zich? Ben je het zeker?' vroeg Do. De stad zag er verwaarloosd uit. Geen enkel huis hadden de grondwezens heel gelaten. Wat voor speciaal gevecht was hier gebeurd?
Hank keek nog eens op het sinaasappelvormige trackertje. 'Ja. Zeker weten. Iedereen, grijp mijn schouders.'
Dat deden ze, zodat hij ze bij zijn stap door de tijd mee kon nemen naar het verleden.
Ze stonden nu in het midden van een markt.
'Hmm... paella.' Snuffles keek hongerig naar een bakkerijkraampje.
'Kom op,' gebaarde Natjuh. 'Over een uur vallen die monsters de stad aan.'
Ze haastten zich, op zoek naar de laatste persoon.
Na vijftig minuten vonden ze hem eindelijk.
'Miejster!' riep Debby. 'Daar is hij! In dat shoppingcomplex!' De anderen haastten zich door de grote straat naar haar toe en zagen hem inderdaad achter een glazen wand toekijken vanop de derde verdieping. Hij zwaaide hen glimlachend toe.
Achter hen hoorden ze plots krijsende en schreeuwende mensen. Uit rioolputten klommen monsters omhoog, die meteen mensen in het wilde weg neerstaken.
'Verdomme! We moeten hier vandaan met Miejster!' sprak hank. 'Jullie halen hem! Snuffles en ik houden ze af!'
Snuffles nam haar wapens en ging meteen het gevecht aan met enkele monsters. Bijl en speer kliefden door de lucht. Hank sprong door de tijd, zodat hij van zijn vrienden weg verdween, om meteen op een andere plek tevoorschijn te komen. Hij stapte terug door de tijd, vlak in een blinde hoek van een monster, en viel monster per monster hen aan in hun blinde hoek.
Voor Dorien, Natjuh en Debby Miejster konden verwittigen, viel hij hen aan. 'Wat krijgen we nu! Gaan jullie je hierin moeien?' riep hij uit. Meteen raasde er een grote tornado door de straat die alle gebouwen vernietigde. Het puin slingerde Miejster met zijn opgeroepen tornado richting het trio.
Natjuh schoot met lasers uit haar ogen en vingertoppen elk dreigend rotsblok kapot. Daarna richtte ze haar lasers op een gebouw naast Miejster, zodat dat op hem neerviel. Met een grote windstoot blies hij het gebouw weg. Daarna kwam Dorien naar voren. Ze opende haar mond, waardoor een schokgolf van geluid richting Miejster raasde. Gevels scheurden en ramen sprongen kapot en Miejster viel neer.
Debby besloot hank en Snuffles te gaan helpen toen ze zag hoeveel moeite ze hadden. De lange winkelstraat was al een echt slagveld geworden.
'Wat is zijn probleem?' vroeg Natjuh aan Do toen ze over hem heen stonden gebogen.
'Jullie!' stootte hij uit terwijl hij met een glimlach rechtsprong. Zijn huid transformeerde en hij kreeg dezelfde vacht van de ondergrondse monsters. Hij trok een bijl en sprong al draaiend vooruit. Als een scherpe windhoos vloog hij in hun richting, maar miste hen. Of toch niet...
'Mijn haar! Je hebt mijn prachtig kapsel geruïneerd!' brieste Do. Ze zette haar keelgat open richting Miejster. De schokgolf sloeg een pad van vernieling tot wel zeven straten ver. Een stofwolk doemde op, maar Natjuh meende nog beweging te zien, dus schoot ze zoveel lasers als ze kon in die richting.
'Stop!' riep Hank uit die ineens achter hen opdoemde. 'Het is voorbij.' Hij stapte met hen twee minuten de toekomst in en zagen een vernielde stad, een verslagen leger monsters en een dode Miejster.
Miejster was de leugenwolf/witte weerwolf! nacht 2 gaat in tot morgenavond 23u00
Snuffles heeft 1 gele kanarie!
Laatst aangepast door Tachondar op za 10 nov 2018, 00:31; in totaal 2 keer bewerkt
Index
)