"Ik denk niet dat we hier veel grassprietjes kunnen tellen, zelfs als we dat zouden willen." kreunde Stefan, en hij kwam langzaam overeind. "Ik zie hier nergens ook maar iets groens." zei hij en hij keek langzaam om zich heen, met een arm voor zijn gezicht tegen de zon. "Waar zijn we hier ergens eigenlijk? Au. " en hij wreef over zijn hoofd. "Daar hebben we eigenlijk nog niet echt tijd voor gehad," antwoordde Graafoto. "We hadden zeg maar andere zaken aan ons... hoofd.." en hij grijnsde. De grijns van Graafoto werd nog wat groter nadat Stefan hem met een dodelijke blik aankeek. "Au.." mompelde Stefan.
Djali klauterde inmiddels een rotsblok op en bekeek de omgeving. "Het lijkt erop dat we op een soort bergtop staan!" riep ze naar beneden. Ze keek even rond met haar hand boven haar ogen. "En zo te zien is dit niet de enige bergtop in de omgeving!" riep ze erachteraan.
"Kun je iets zien van die overgebleven reuzen?" schreeuwde Miejster naar boven. "Nee!" antwoordde Djali. "Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze er niet zijn!" en met die woorden klauterde ze voorzichtig weer naar beneden, waar ze enkele seconden later veilig op twee benen neerkwam.
"Dus, wat doen we nu?" zei ze.
Graafoto keek bedenkelijk. "Ik vind het in ieder geval geen prettig idee dat we hier 'opgesloten' zitten op een bergtop, mogelijk omsingeld door reuzen waarvan we niet weten waar ze zijn zonder dat we de omgeving kennen." De anderen knikten. "Bovendien hebben we geen water of voedsel hierboven, dus we zullen hoe dan ook een keer de omgeving moeten verkennen. " Hij wees met het heft van zijn zwaard, dat langs zijn arm lag, naar beneden en zei: "Ergens daar beneden zal water moeten zijn. De Dokter zou ons niet zomaar laten sterven, maar dat wil niet zeggen dat hij het ons makkelijk zou maken." Debby keek naar Djali. "Heb jij ergens iets van een rivier of watertje gezien in de omgeving?" Djali dacht even snel na. "Ja, ik geloof in de oostelijke richting. Althans, als de zon op het zuiden staat, dan in oostelijke richting." Graafoto knikte. "Dan gaan we die kant op."
Uren later kwamen ze bij een riviertje aan, en wonderwel was er hoe dichter ze bij het water waren gekomen ook steeds meer groen te vinden, al zaten ze nog steeds op bergachtig terrein. "Dames eerst!" zei Graafoto, en hij liet Djali, Natjuh en Debby eerst wat drinken. Ze lieten wat water in hun handen lopen zodat ze wat konden drinken. Ondertussen bekeken Miejster en Tachondar de omgeving. "Ik ben er niet gerust op." zei Tachondar. "Deze plek is te perfect voor een aanval.. genoeg beschutting en afleiding door het water, wat tegelijk een beetje dekking geeft voor eventuele geluiden." Miejster knikte, hij was het er mee eens. "Laten we de rest zeggen dat ze voorzichtig moeten blijven." en hij wendde zich tot Graafoto. "Graaf! Kom eens!" wenkte hij. Die keek even op, trok zijn wenkbrauwen op maar kwam toen dichterbij.
"Wat is e-" en op dat moment klonk er een verschrikkelijk gebrul van verschillende kanten. "Ik denk dat we de reuzen hebben gevonden jongens!" riep Stefan. "Het lijkener teveel te zijn, dus laten we ons naar de andere kant terugtrekken!" en hij waadde naar de andere kant, door de snelstromende rivier, die tot zijn middel kwam. Hij werd snel gevolgd door de dames, maar Graafoto trok zijn zwaard en nam een verdedigende positie in aan de rand van het water. "Jullie eerst! Ik volg jullie zodra jullie buiten bereik zijn van die reuzen!" Mattio, Tachondar en Miejster keken elkaar even aan maar besloten toen dat dat inderdaad de beste tactiek was, en waadden het water in. "Kom maar op, stelletje misbaksels!" riep Graafoto, "ik kan jullie wel aan!" terwijl ondertussen de reuzen tussen de struiken door zichtbaar werden. Ondertussen waren Stefan en de dames al bij de overkant aangekomen en riepen tegen Graaf: "Komop Graaf! Kom nu maar, anders is het straks te laat!" "Jaja, ik kom eraan!" riep hij terug. En hij deed een pas achteruit, terwijl ondertussen de reuzen aanvielen. De een haalde uit naar zijn hoofd, maar die ontweek Graafoto makkelijk. De ander sloeg hem ondertussen op zijn zwaardarm, waardoor hij genoodzaakt was zijn zwaard te laten vallen. Voor hij deze echter kon oppakken pakte een van de reuzen het en haalde er mee uit, en haalde Graaf's arm open. "Krijg nou de ... " mompelde Graafoto, die zijn emoties niet meer onder controle had. Hij liet zijn schild vallen, begon te schokken en begon toen á la Hulk te veranderen, maar toch niet helemaal. Hij werd groter, gespierder, en kreeg witte haren op zijn lichaam. Ondertussen kwamen ook de anderen op de andere oever aan, en riepen naar Graaf, of iets wat Graaf geweest was. "Graaf?! Kom je ook?"
Graafoto liet een dierlijk gebrul horen en liet merken dat hij niet gediend was van het sneetje in zijn arm dat hem net toegediend was. Hij haalde uit met een vuist en sloeg de reus met het zwaard recht in zijn gezicht, die vervolgens langzaam achteroverviel. Graafoto maakte een soort vreugdedansje, danste in het rond, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Ondertussen pakte de andere reus het zwaard vast en keek Graafoto even recht in de ogen aan voor hij het zwaard tussen de ribben van Graafoto door stak. Deze viel langzaam achterover het water in, en dreef met de stroming mee. De anderen zouden hem niet meer terug zien.
"Graaf...?"
De 5e dag eindigt. Graafoto laat het leven, zijn rol was de Yeti. De 5e nacht begint, Nachtrollen hebben tot 22u30 om hun wensen door te geven.
Laatst aangepast door Hank1705 op wo 28 feb 2018, 22:35; in totaal 1 keer bewerkt